عده ای از فعالان مدنی شهر مریوان دور هم جمع شده‌اند و با راه‌اندازی یک تشکل به نام «کمیته مردمی محلات علیه کرونا» برای پیشگیری از ابتلا و گسترش این ویروس کشنده تلاش می‌کنند. ایران‌وایر با یکی از اعضای این تشکل مردمی گفت‌وگو کرده است.
***
«آزاد خوانچه‌زر»، از فعالان کارگری شهر مریوان است که همراه با جمع دیگری از شهروندان پا پیش گذاشتند تا بدون حمایت دولت، برای پیشگیری از شیوع گسترده ویروس، به مردم و حتی کادر درمانی بیمارستان‌ها که از کمبود ماسک و گان و دستکش هم گلایه داشتند، کمک کنند.
آنها با تشکیل هسته اولیه «کمیته مردمی محلات علیه کرونا» اقدام به گندزایی اماکن عمومی شهر هم کرده‌اند.
آزاد خوانچه‌زر درباره دلایل و هدف تشکیل «کمیته‌های مردمی محلات علیه کرونا» به «ایران‌وایر» می‌گوید: «اینکه دولت توان ندارد یا نمی‌خواهد وظایفش را انجام بدهد، بماند. سکوت برای ما جایز نبود. واقعا نه راهی بود برای گذار و بی‌خیالی و نه راهی بود برای مقابله. اولین جرقه در گفتگو با یک دوست قدیمی (سرکان یوسفی) زده شد. نتوانستیم ساکت بمانیم. فکر کردیم نباید دست روی دست بگذاریم و باید کاری کنیم. این گفتمان و جرقه، تبدیل به یک فراخوان عمومی برای تشکیل کمیته‌های مردمی در محلات برای بحران و انتشار فراخوان در فضای مجازی شد »
تصور آنها این بوده که با شروع این حرکت مردمی مسئولان استانی نیز از آنها حمایت می‌کنند: «از پیش می‌دانستیم که کمیته‌های مردمی به تنهایی قادر به پیشگیری کامل از ویروس نیستند. در نتیجه فکر کردیم و البته توقع داشتیم دخالت و وارد عمل شدن داوطلبانه مردم برای مقابله و پیشگیری از شیوع بیشتر بیماری، با استقبال فرمانداری و شورای شهر و شبکه بهداشت مواجه شود. ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد. »
به گفته این فعال کارگری یک راه فشار بر نهادهای دولتی این بود که مردم هر چه بیشتر با خطر بیماری آگاه شوند. بهداشت را رعایت کنند. در خانه بمانند و از جان خود و همشهریان‌شان حفاظت کنند. آن وقت این دست اقدامات، باعث شود که مسئولان دولتی مساله قرنطینه برای مقابله با شیوع بیماری را جدی بگیرند و رسما اعلام کنند: «اگرچه قرنطینه رسمی هیچ‌وقت اعلام نشد ولی همین اندازه ورود نهادهای دولتی به کنترل رفت‌وآمدها و تعطیلی بخش‌های از کسب‌وکار خوب بود و به ما کمک کرد تا راحت‌تر بتوانیم مردم را به شرکت داوطلبانه خود در رعایت مقررات و همکاری و همبستگی تشویق کنیم.»
به گفته این فعال مدنی مردم در آغاز به دلیل خبرهای ضدونقیض و کم‌اهمیت جلوه دادن شیوع بیماری توسط مسئولان دولت به خطر مرگبار ویروس توجه چندانی نمی‌شد.
به باور او این کمیته‌ها به‌عنوان اولین اقدام در جهت پیشگیری به تهیه مواد ضدعفونی‌کننده پرداختند: «بعد از تهیه مواد ضدعفونی ما مکان‌های عمومی و بعضی از محلات شهر را ضدعفونی کردیم. دوستان و مددکاران داوطلب کم کم بیشتر شدند. کار به جایی رسید که هر محله، کمیته مردمی خودش را تشکیل دادند. مردم کم کم به مخاطرات بیماری آگاه می‌شدند و داوطلبان بیشتری شروع به کار کردند. در حال حاضر کمیته‌های مردمی در محلات گسترش یافته. می‌توان گفت مردم شهر متوجه شدند باید خود برای دفاع از سلامت و امنیت جانی‌شان دخالت کنند. در خانه بمانند و به مساله بهداشت و ضدعفونی کردن و قرنطینه اهمیت بدهند.»
این فعال کارگری می‌گوید برای اطلاع‌رسانی درباره این کار داوطلبانه یک گروه تلگرامی ساختند و فراخوان را آنجا اعلام کردند. به گفته او، ابتدا چهار نفر از جوانان در محله‌های مختلف به این فراخوان پاسخ مثبت دادند: «با امید و بدون کمترین امکانات برآن شدیم، جلسه‌ای توجیهی برای نحوه کار بگذاریم. چند روز بعد، شروع به تهیه محلول ضدعفونی کردیم. با همین چهار نفر جوان پیگیر برای پخش محلول در محلات فرودست که هدف اصلی ما بودند، اقدام کردیم. اولین روز کار، یک خستگی فراموش‌نشدنی داشت، اما آن‌قدر سرمست از انجام کار و امیدوار بودیم که خستگی جایی نداشت.»
آزاد و دوستانش در همان روز با شعار «اتحاد، هر ویروسی را از پا در خواهد آورد» یک پیام چند دقیقه‌ای در فضای مجازی پخش کردند: «این اعلام رسمیت کمیته اولیه بود. وقتی در فضای مجازی منتشر شد، جالب‌ترین اتفاق رقم خورد. افراد تازه‌ای از همه جای شهر به ما پیوستند.»
پخش خانه‌به‌خانه محلول در محلات فرودست فرصتی عالی برای رسمیت بخشیدن به کمیته‌ها بود. پس از آن بود که جمعی از فعاان شهر، خواستار دیدار با آنها شدند. آنها در جلسه‌ای که با فعالان مدنی و ورزشی، کارگری و معلمان مریوان داشتند، روند کار را توضیح داده و با استقبال گرم آنها روبرو شدند: «برنامه اول ما، پخش خانه‌به‌خانه محلول‌های ضدعفونی، گندزدایی کوچه‌ها و معابر بصورت مکرر، دایر کردن ایستگاه‌های سلامت جهت فرهنگ‌سازی مقابله با کرونا، شناسایی خانواده‌های بیمار و یا مشکوک به بیماری، شناسایی و دریافت کمک‌های مالی از اقشار توانمند هر محل، برای حمایت از خانواده‌های فرودست و ضعیف و آسیب‌پذیر همان محله بود.»
با پوشش محلات فرودست و به رسمیت شناخته شدن کمیته در جامعه شهری، اعضای این کمیته شروع به تفکیک محلات کردند. در هر محله از مردم همان جا برای کمیته، عضوگیری کردند. منابع مالی محدودی هم که از میان اعضا جمع می‌شد برای راه‌اندازی ایستگاه سلامت در دو محله از محلات فرودست شهر که از آلوده‌ترین محلات به ویروس کرونا بودند، اختصاص داده شد.
به گفته این عضو کمیته مردمی محلات، مردمی که خودجوش به کمیته‌ها ملحق شدند با کمک مالی و انسانی و با خرید لباس و محلول برای گندزدایی مشغول فعالیت شدند. آزاد با اشاره به عدم توجه دولت در موضوع قرنطینه می‌گوید: «هنوز نمی‌توانیم بگوییم ما بطور کامل موفق شده‌ایم تا کلیه ساکنان شهر را به رعایت اصول بهداشت و حفاظت از خود و همشهریان و عزیزانشان قانع کنیم.»
او ضمن تقدیر از کادر درمان می‌گوید: «الان متاسفانه بیشترین فشار بر دوش پزشکان و پرستاران و کادر درمانی بیمارستان‌ها است. باید قدر این دلسوزان دانسته شود اما اگر قرار است این فشار بر آنها کم شود و مبتلا شدن و مرگ‌ومیر از بین برود، بدون تامین بودجه و هزینه لازم برای کمک به نیازمندان و بخش‌های آسیب‌پذیر جامعه ممکن نیست. ما تلاش می‌کنیم از انسان‌های خیر و نوع‌دوست در محلات بخواهیم که خود برای کمک به این بخش نیازمند اقدام کنند.»
او درباره حضور نیروهای داوطلب در شهرهای مختلف ایران می‌گوید: «تا جایی که اطلاع دارم در سراسر ایران، خصوصا در تهران گروه‌های مردمی فراوانی وجود دارد. در شهرهای جنوبی‌تر کردستان مانند: پاوه و نوسود و جوانرود و نودشه، نهادهای مدنی و فعالان در یک همکاری مشترک، کارهای بزرگی کرده‌اند. شنیدم که در جوانرود حتا یک مورد مبتلا هم دیده نشده. در بخشی از این شهرها، با تقسیم بندی شهر به محلات معین و کنترل رفت‌و‌آمد و تهیه بسته‌های غذا برای نیازمندان، مقابله بسیار جدی با ویروس کرونا سازمان داده شده است. امیدوارم این تجربیات در سطح وسیع‌تری منتشر و منتقل شود. تا جایی که در سراسر ایران تشکیل شوند.»
به گفته او کمیته‌های مردمی محلات در شهر مریوان تلاش کرده تا تشکل‌هایی مانند کانون صنفی معلمان و سندیکای کارگران فصلی و نهادهای مدنی دیگر را به همکاری باهم دعوت کند: «امیدوارم این کار باعث شود مردم بتوانند هرچه بیشتر و یک‌پارچه در مقابل بیماری کشنده کرونا بایستند و از جان خود و عزیزانشان حفاظت کنند.»
مطالب مرتبط:
زنان یک روستا در گیلان: ماسک و لباس می‌دوزیم، همدلی می‌تواند نجاتمان دهد
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر