تازه‌ترین پژوهش‌ها: سطح نامطلوب آمادگی جسمی نظامیان در ایران

نتایج بیش از ۳۰ تحقیق دانشگاهی و علمی در ایران می‌گوید برخلاف ادعای مقام‌های جمهوری اسلامی «آمادگی جسمانی» نیرو‌های مسلح در سطح پایین و غیرقابل قبولی قرار دارد.

تازه‌ترین تحقیقی که در همین زمینه در مجله «طب نظامی» دانشگاه علوم پزشکی «بقیه‌الله» وابسته به سپاه پاسداران منتشر شده با تایید یافته‌های تحقیقات ۲۵ سال گذشته، اعلام کرده که «آمادگی جسمانی» نیرو‌های مسلح در سطح مطلوبی قرار ندارد.

این تحقیق با عنوان «مطالعه توصیفی آمادگی جسمانی در رزم در نیروهای رسته پیاده یک مرکز نظامی» در تازه‌ترین شماره این مجله نظامی منتشر شده است.

نظامیانی که در این تحقیق شرکت داشته‌‌‌اند، ۲۱ تا ۳۸ سال سن داشته‌ و آزمون‌های دو سرعت، سینه‌خیز رفتن، حمل مصدوم، حمل جعبه مهمات و دو استقامت ۶۰۰ متر را پشت سر گذاشته‌اند.

نتایج این آزمون‌ها نشان داده که ۵۲ درصد افراد در آزمون استقامت بالاتر از میانگین بودند، در آزمون حمل جعبه مهمات ۵۴ درصد افراد زیر میانگین و در موارد حمل مصدوم، اجرای سینه‌خیز و دویدن هم ۵۶ درصد افراد زیر میانگین بوده‌اند.

این تحقیق اعلام کرده که چنین نتایجی «نشان‌دهنده عملکرد متوسط تا ضعیف در مولفه‌های استقامت در قدرت و سرعت آمادگی جسمانی در رزم» این نیرو‌هاست که باید «بر فاکتورهای آمادگی جسمانی در رزم مانند افزایش سرعت، قدرت و استقامت در قدرت» برنامه‌ریزی شود.

این فصلنامه سال گذشته نیز تحقیقی با عنوان «تبیین و ارائه مدل مفهومی سیاست‌گذاری مقابله با شیوع چاقی در نظامیان» منتشر کرده و نوشته بود که «در خصوص جامعه نیروهای مسلح ایران، گرچه، پیمایش مشخصی برای تعیین درصد درگیری در مساله شیوع چاقی و عوارض ناشی از آن در دست نیست؛ اما، شواهد آماری پراکنده و مختلفی از برآورد شیوع اضافه وزن و چاقی در نظامیان ایران وجود دارد که به ترتیب برآوردهایی از ۱۱.۵ تا ۶۹ درصد» را اعلام کرده‌اند.

دوفصلنامه «علوم ورزشی و توان رزم» دانشگاه «امام حسین» وابسته به سپاه پاسداران هم در اواخر سال ۱۳۹۹ تحقیقی درباره «ناهنجاری‌های وضعیتی و اختلالات اسکلتی-عضلات در پایوران یکی از مراکز نظامی» انجام داده بود که نتایج آن می‌گوید بیش از ۶۴ درصد آن‌ها «ناهنجاری سر به جلو» دارند و حدود ۵۰ درصد آن‌ها هم ناهنجاری «جلو آمدن شکم» دارند.

تحقیق دیگری که سال ۱۳۹۸ از ۵۱۸ دانشجوی دانشگاه پزشکی-نظامی انجام شده و در تحقیق تازه این نشریه سپاه نیز به آن اشاره شده نیز نشان می‌دهد که «در عوامل آمادگی جسمانی استقامت قلبی-تنفسی و چابکی دانشجویان عملکرد بسیار ضعیف» داشته‌اند.

سال ۱۳۷۹ هم یک تحقیق از دو هزار و ۳۱۴ عضو نیرو‌های مسلح مشخص کرده بود که «نظامیان کمتر از مقداری که ادعا کرده‌ا‌ند، ورزش می‌کنند و فقط حدود یک‌چهارم پاسخ‌دهنده‌ها به‌طور جدی ورزش می‌کردند.»

سال ۱۳۷۵ نیز از پنج هزار و ۴۱۹ نفر از پرسنل نیروی زمینی آزمون‌های بارفیکس، دراز و نشست، دوی ۶۰ متر، دوی رفت و برگشت و دوی ۱۵۰۰ متر گرفته شد که نشان داد: «تعداد بارفیکس‌ها به هفت تکرار نمی‌رسید و دراز و نشست از ۳۵ تکرار تجاوز نمی‌کرد.»

این تحقیق در پایان به صراحت اعلام کرده بود که «استقامت قلبی عروقی» این نیرو‌ها ضعیف و در حد غیرقابل قبول است، «قدرت و استقامت عضلات تنه و شکم» آن‌ها در وضعیت ضعیف و غیرقابل قبول قرار دارد، این نیرو‌ها از نظر «چابکی» بسیار ضعیف هستند و «سرعت دویدن پرسنل نیروی زمینی» دور از انتظار است.

نتایج یک تحقیق دیگر که سال ۱۳۷۲ که در آن شش هزار و ۵۸۷ نظامی شرکت داشته‌اند هم نشان داده که تنها حدود ۱.۵ درصد آن‌ها توانسته‌‌اند ۱۷ بار بارفیکس بروند و حدود ۵۰ درصد از این نیرو‌های نظامی رکورد کمتر از چهار بارفیکس داشته‌اند.

۲.۷ درصد از افراد هم توانسته‌اند ۵۵ دراز و نشست و بالاتر بروند و حدود پنج درصد افراد، دو ۱۵۰۰ متر را در کمتر از هفت دقیقه و ۴۰ ثانیه به پایان رسانده‌اند.

سال ۱۳۹۳ هم مجله «ابن سینا» وابسته به نیرو‌های هوایی ارتش مطالعه‌ای انتقادی بر تمامی تحقیقات صورت گرفته در زمینه «آمادگی جسمانی» نیرو‌های مسلح انجام داد و به نوعی داده‌های آن‌ها را زیر سوال برد، اما در نهایت به صراحت نوشت که نیرو‌های مسلح در این خصوص در سطح قابل قبولی قرار ندارند.

این مجله نوشته بود که «ظاهرا در نیرو‌های مسلح متولی و مسئول مستقیمی برای آمادگی جسمانی، پایش نیرو‌ها، تدوین دوره‌های نرم‌های ملی و بازبینی آن‌ها، کیفیت و چگونگی تمرینات نظامی در مراکز آموزشی وجود ندارد.»

این داده‌ها به وضوح بسیاری از ادعا‌های فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی جمهوری اسلامی مبنی بر «آمادگی سطح بالای نیرو‌های مسلح» را زیر سوال می‌برد.

نیرو‌های مسلح در جمهوری اسلامی مثل طبقات ویژه‌ روحانیون و قضات از مصونیت اطلاعاتی خاصی برخوردارند و انتشار بسیاری از مسائل آن‌ها در رسانه‌ها ممنوع است.

بررسی وضعیت جسمانی نیرو‌های مسلح از جمله حوزه‌هایی است که محققان اجازه یافته‌اند یافته‌های خود در این خصوص را به طور عمومی منتشر کنند، هرچند که این یافته‌ها فاقد اطلاعات تکمیلی و جزیی‌تر هستند، اما نمایی کلی از نیرو‌های مسلح نشان می‌دهند که می‌گوید آن‌ها توان رزمی پایینی دارند، از ناهنجاری‌های متعدد اسکلتی و عضلانی رنج می‌برند و آمادگی جسمی مطلوب در صورت بروز جنگ ندارند.