کلاه‌برداری نایب‌رییس فدراسیون فوتبال از شهروندان ایران و افغانستان؛ بوست کارت چیست؟

در هفته‌ای که گذشت، خبر بازداشت «شهره موسوی»، نایب‌رییس فدراسیون فوتبال و مدیرعامل شرکت «بادران» و همچنین همسرش، «فریدون قربانیان» به دلیل آن‌چه «کلاهبرداری در رمز ارز مجعول» خوانده شده بود، در رسانه‌ها منتشر شد.

رمز ارزی به نام «کینگ‌مانی‌» کلید ماجرا بود. وزارت اطلاعات دو روز پس از گزارش «ایران‌وایر» در مورد شهره موسوی و فریدون قربانیان، بیانیه‌ای صادر کرد. در این بیانیه تایید شده بود که  تعدادی از دست‌اندرکاران و عوامل فروش رمز ارز «کینگ‌مانی» بازداشت شده‌اند. همچنین «ابوالفضل ابوترابی»، عضو «کمیسیون شوراها و امور داخلی» مجلس شورای اسلامی گفته بود: «یک شرکت شناخته شده که در حوزه بازاریابی شبکه فعال است، پشتوانه این رمز ارز بوده و اساسا اقبال عموم مردم به کینگ‌مانی به دلیل حمایت این شرکت بوده است.»

ایران‌وایر به اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد، شرکت بادران با مدیریت شهره موسوی، نایب‌رییس فدراسیون فوتبال و همسرش فریدون قربانیان، پیش از این با کارت‌های اعتباری و البته غیرمعتبر «بوست‌ کارت» بخشی از جامعه ایران و افغانستان را اغفال کرده بودند.

***

«به ما گفتند دو میلیون تا دو میلیون و سیصد هزار تومان هزینه کنید، در ازایش تا ۱۲ میلیون تومان داخل و خارج از کشور تخفیف بگیرید. من نمی‌دانم چند کارت فروختند. یکی می‌گوید ۳ میلیون کارت، یکی می‌گوید ۵ میلیون کارت. ولی این را می‌دانم که بعد از دو سال دوندگی، نه تنها هیچ تخفیفی ندیدیم که حتی پولی که برای خرید این کارت هزینه کردیم را هم به ما برنگرداندند.»

این جملاتی است که «آریو» در تشریح اندک ثروت اندوخته‌اش که شرکت بادران از کف او درآورده است، می‌گوید. او یکی از قربانیان یک شرکت هرمی و بازاریابی به نام بادران است که بازاریاب‌های آن وظیفه دارند به تعداد زیرمجموعه‌های خود به هر قیمتی اضافه کنند.

یکی از این راه‌ها، وعده خرید و بهره‌برداری ۱۴ میلیون تومانی در ازای هزینه ۲ میلیون تومانی بود.

شنبه ۹آذر۱۳۹۸ شرکت بادران در وب‌سایت رسمی خود خبر از آغاز به‌کار دستگاه «Pos»‌ بین‌الملل بوست‌کارت در فروشگاه‌های زنجیره‌ای «جاست‌ بی» می‌دهد.

جاست بی، عبارتی برگرفته از «جایگاه اختصاصی سریع تحویل کالای بادران» بود. مدیران و بازاریاب‌های باردان به مشتری‌های خود وعده داده بودند که با خرید «بوست کارت» می‌توانند از تمامی فروشگاه‌هایی که در مجتمع‌های تجاری «ایران‌مال»، «هایپر استار»، «تندیس»، «اُپال مال» واقع شده‌اند، تا مرز ۱۴ میلیون تومان خرید کنند؛ در ازای خرید یک کارت به قیمت ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان.

بوست‌کارت در حقیقت، یکی از راه‌های دور زدن تحریم‌ها بود. شرکت بادران، در کشورهای عراق، عمان، افغانستان و طبق ادعای سایت رسمی این شرکت در آذربایجان، ازبکستان، ارمنستان و ترکیه، دفتر نمایندگی دارد. کشورهایی در همجواری ایران و تا چندی قبل «همگی» در ارتباط نزدیک با جمهوری اسلامی.

شهره موسوی خرداد سال ۱۳۹۹ گفته بود که یکی از رویکردهای شرکت بادران، «کمر‌نگ‌ کردن» تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا علیه جمهوری اسلامی است. آن روزها فقط مدیرعامل شرکت هرمی بادران بود، نه یکی از روسای صدر فدراسیون فوتبال ایران؛ پسِ صحبت‌هایش در رسانه‌ها دیده نمی‌شد و فقط جنبه تبلیغاتی برای نظام داشت.

طبق برنامه‌ریزی‌های شهره موسوی و فریدون قربانیان، قرار بود بوست کارت، بر مبنای ارزهای رایج جهان فروخته شود. به همین دلیل این کارت چه به مشتریان داخلی و چه به مشتریان خارجی‌اش به قیمت روز «دلار» و «یورو» به فروش می‌رسید. مبنی هم این بود که هر کس به ازای خرید این کارت، حداقل تا هفت برابر ارزش آن توانایی خرید کالا یا استفاده از خدمات گردشگری خارجی را داشته باشد.

در زمینه بوست کارت، قربانیان اصلی، شهروندان افغانستانی بودند.

شرکتی که زیر نظر شهره موسوی و فریدون قربانیان فعالیت می‌کند، مهم‌ترین قشر از مشتریان خود را «شهروندان افغانستانی ساکن ایران» تعریف کرده بود. در همایش‌هایی که برای شهروندان افغانستانی در ایران برگزار می‌شد، به آن‌ها وعده ثروت‌هایی نجومی، زندگی فراتر از باورها و دست یافتن به مرزهای جدید اقتصادی نوید داده بودند.

در اطلاعیه‌ای که ۱۰مهر۱۳۹۸ شرکت بادران برای مخاطبان افغانستانی داخل و خارج از ایران منتشر کرد، آمده است: «همان‌گونه که مستحضرید از ابتدای پرداخت مبالغ پورسانت بین‌الملل، یکی از روش‌ها، دریافت پورسانت از طریق ارز دیجیتال بود.»

بادران با مدیرعاملی شهره موسوی، از بازاریاب‌های خارج از کشور خود که اکثریت آن‌ها از شهروندان افغانستان هستند، می‌خواهد در «کلاس‌های آموزشی» مربوط به ارز دیجیتال شرکت کنند. این آغاز بازی در زمین «کینگ‌مانی» است؛ ارز دیجیتالی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی و وزارت اطلاعات آن را مجعول می‌نامند.

هم‌زمان، شرکت بادران در بیانیه‌ای اعلام کرده بود، خریداران کارت «بوست کارت» می‌توانند تا «پنج برابر» از آن‌چه به عنوان سرمایه در فروشگاه‌های ایران خرید می‌کنند، از قدرت خرید بیشتری برخوردار شوند.

این، مهم‌ترین روش جذب نیروهای افغانستانی مقیم ایران برای خرید کارت‌هایی با قیمت بیش از دو میلیون تومان در آذرماه ۱۳۹۸ بود. یعنی روزهایی که مردم ایران، درگیر افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت بنزین بودند.

در عین حال، روش دیگری هم برای اغفال وجود داشت؛ تخفیف ویژه نام‌دارترین هتل‌های ایران. بادران ادعا می‌کرد هتل‌های «اسپیناس پالاس»، «آساره»، «هتل بزرگ تهران»، «هتل پرشین پلازا»، «هتل ارم» و «هتل المپیک » در زمره مجتمع‌های اقامتی و تفریحی تحت قرارداد این شرکت هستند. در نهایت مشخص شد فقط یک هتل در کشور آذربایجان که توسط همسر شهره موسوی ساخته و افتتاح شده بود، با ارائه این کارت، تنها ۴۰ درصد به مشتریان بادران تخفیف می‌داد.

کافی است که نام بوست کارت را در گوگل سرچ کنید؛ با پیام‌ها و کامنت‌هایی از کلاه‌برداری و فریب مواجه خواهید شد. هیچ کس موفق نشده است از کارت‌هایی که به یورو و دلار فروخته شد، حتی به ریال استفاده کند.

شهره موسوی، اما تا امروز مبرا از هرگونه اتهامی به فعالیت‌های خود ادامه داده است. دایره فعالیت‌های هرمی و اغفال‌های اقتصادی‌اش را حتی تا «بادران لایف» هم گسترش داد. یک شبکه اینستاگرامی که به مخاطبانش تخفیف‌هایی ویژه برای فروش جواهرآلات، لوازم خانگی، خودرو، منزل و فرش را وعده می‌داد.

بوست کارت، سال ۱۳۹۹ بدون آن‌که دلیلش را به کاربران خود اعلام کند، به کار خود پایان داد.

دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در قبال شهره موسوی، فریدون قربانیان و مجموعه بادران تا امروز سکوت کرده است.

«محمد جماعت»، سردبیر بخش ورزشی فارس در توییتی نوشته است: «با حدود بیست بار سابقه بازداشت در یک دهه اخیر با عناوینی چون کلاه‌برداری، چگونه می‌توان نایب‌رییس فدراسیون مشهور شد؟» این سوال حتی برای خبرنگاران رسانه‌های نزدیک به سپاه نیز نامفهوم و بی‌پاسخ مانده است.