خانه پهلوان رزاز در محله عودلاجان

یک شهروندخبرنگار با ارسال چند تصویر از یک خانه زیبای قدیمی با معماری عصر «قاجار» نوشته است: «این حیاط مصفای قدیمی با ستون‌های آجری، حوض فیروزه‌ای و پنج‌دری‌های طاقدیسی، زمانی خانه پهلوان رزاز بوده و حالا تبدیل به یک میهمان‌خانه سنتی در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های تهران، یعنی عودلاجان شده است.»

«سیدحسن شجاعت» یا «پهلوان رزاز»، متولد سال ۱۲۵۸ بود. گفته می‌شود او در دوره خودش، پهلوان اول شهر تهران بود و وارد هر زورخانه‌‌ای که می‌شد، به احترامش زنگ را به صدا در می‌آوردند. شغل پهلوان، برنج فروشی بود و به همین دلیل به او رزاز می‌گفتند.

پهلوان رزاز در زمینه کارهای خیر در دوران قاجار و پهلوی در تهران شناخته شده بود. او اسفند ۱۳۲۰ از دنیا رفت و در «ابن بابویه» به خاک سپرده شد. با این حال، نام نیک او هنوز هم بسیاری از اهالی عودلاجان و ورزشکاران زورخانه‌ای را به وجد می‌آورد.

دوست‌داران پهلوان رزاز از اداره اوقاف در سال ۱۳۹۹ قول گرفته‌اند که برای او مقبره‌ای ساخته شود تا یاد و خاطره‌اش بیشتر در اذهان بماند.

«پهلوان علی»، از قدیمی‌های زورخانه، در مورد تاریخچه این ورزش و پهلوانان ورزش باستانی و کشتی سنتی اطلاعات زیادی دارد. او در مورد پهلوان رزاز می‌گوید: «متاسفانه قبل از تولد من ایشان از دنیا رفته بودند. اما فراوان ذکر خیرشان را از بزرگ‌تر‌ها شنیده‌ام. همه از ایشان به نیکی یاد می‌کنند و این که هم در ورزش پهلوان بود و هم فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی برای رفاه بیشتر حال مردم انجام می‌داد، از او یک اسطوره ساخته است. خدا را شکر الان منزلش در محله عودلاجان تبدیل به میهمان‌خانه پهلوان رزاز شده است و این مزیت را دارد که نام پهلوان رزاز در ذهن نسل جدید هم باقی می‌ماند و باعث می‌شود جوان‌ترها بیشتر با او آشنا شوند.» 

او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «قدیمی‌تر‌ها می‌گویند تا وقتی پهلوان رزاز زنده بود، صدای ضرب و زنگ کباده در خانه‌‌اش، همه محله عودلاجان را پر می‌کرد. حالا هم به یاد نام نیک او، هنوز کباده و میل‌های پهلوانیش بر دیوار خانه‌‌اش آویزان هستند.» 

پهلوان علی در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «در مملکت ما، خیلی از مسوولان از علاقه و ارادت‌شان به ورزش باستانی و پهلوانی می‌گویند ولی بودجه‌ها برای فوتبال خرج می‌شود و ورزش باستانی هرروز منزوی‌تر می‌شود. لااقل یک مقبره که قولش را داده‌‌اند، برای پهلوان بی‌مزارمان بسازند، بقیه توجهات و رسیدگی‌ها پیش‌کش باشد.»