تهران- ساجده نامدار، شهروندخبرنگار
از روز سهشنبه ۲۹ تیر تا یکشنبه سوم مرداد ۱۴۰۰، ستاد مقابله با کرونا اعلام کرده است در استانهای تهران و کرج تمام گروههای شغلی به جز گروه شغلی یک تعطیل هستند.
این دومین بار است که ستاد ملی مقابله با کرونا به دلیل موج پنجم، گروههای شغلی را تعطیل میکند. اما در دو دفعه اخیر، صاحبان مشاغل چندان از دستور ستاد ملی مقابله با کرونا پیروی نکردهاند. دلیل آن چیست؟
***
روال معمول اعلام تعطیلیهای ستاد ملی مبارزه با کرونا طی یک سال و نیم گذشته، حداقل سه چهار روز قبل از شروع تعطیلات بود و پیگیری تخلفات از سوی اماکن و با تذکرات اتحادیهها به صاحبان مشاغل و اصناف با جدیت دنبال میشد. اما روز شنبه ۱۲ تیرماه ستاد ملی مبارزه با کرونا ناگهان اعلام کرد با توجه به شروع پیک پنجم و قرمز شدن شهر تهران، از فردا طبق روال فقط گروه یک شغلی شامل مارکتها و رستورانها (غذای بیرونبر) و خدمات اصلی مجاز به فعالیت هستند وسایر گروهها به مدت دو هفته تعطیل خواهند بود.
این اولین بار است که ستاد ملی مقابله با کرونا به دلیل خیز پنجم کرونا، مشاغل را تعطیل میکند. از روز سیزدهم تیرماه، بر خلاف مصوبه ستاد، فعالیت هیچ یک از پاساژها و اماکن تجاری و اصناف گروههای شغلی دو، سه و چهار تعطیل نشد و به صورت یکپارچه اصناف به فعالیت خود ادامه دادند.
حالا بار دیگر ستاد ملی مقابله با کرونا دستور تعطیلی مشاغل را صادر کرده است اما کسبه و اصناف به شیوه دفعه قبل مغازهها را تعطیل نکردهاند. آنها میگویند حرف ستاد ملی مقابله با کرونا زمانی باید جدی گرفته شود که کاری برای مردم انجام شود اما این ستاد فقط دستور تعطیلی میدهد و کاری از پیش نمیبرد.
کسبه و مغازهداران اما میگویند این بار تذکر جدیتری برای تعطیل شدن دریافت کرده و در برخی موارد تهدید به پلمب شدهاند. آنها معتقدند دلیل فشار برای تعطیلی گروههای مختلف شغلی، وضعیت اعتراضات خوزستان است که موج آن به شهرهای دیگر هم رسیده است.
«راحیل» در یک طلا فروشی معروف در یکی از مجتمعهای تجاری شمال شهر تهران کار میکند. او در مورد تعطیلات اخیر میگوید: «هیچ چیز به اندازه مشخص نبودن تکلیف برای من آزار دهنده نیست. دوشنبه ۲۸ تیراعلام کردند که از فردا تا یکشنبه آینده تعطیل هستیم. نامه اتحادیه هم آمد و ما مطمئن شدیم که دیگر راهی به جز بسته بودن مغازه وجود ندارد و ویترین را جمع کردیم.»
مکثی میکند و نفس عمیقی از سر کلافگی میکشد و در ادامه میگوید: «سهشنبه صبح همکارم زنگ زد که پاساژ باز است و گفتند تا وقتی از طرف اماکن گیر ندهند، مشکلی نیست و میتوانید فعالیت کنید. رفتیم مغازه و دوباره ویترین را چیدیم که خودش نزدیک چهار ساعت کار است. چهارشنبه صبح در گروه همکاران پاساژ نوشتند پاساژ از طرف اماکن اخطار جدی گرفته و بسته شده است و دوباره در خانه نشستیم.»
راحیل در پایان صحبتهایش میگوید: «چهارشنبه مدیر طبقه طلا در گروه نوشت از فردا پاساژ باز است و همکاران میتوانند با مسوولیت خودشان مبنی بر حضور یا عدم حضور تصمیمگیری کنند. البته مسوولیت جریمه و اخطار بر عهده بهرهبردار خواهد بود. من روزمزد هستم و در ازای روزهایی که کار میکنم، حقوق میگیریم. برای همین از تعطیلی هم دل خوشی ندارم. واقعا نمیدانم این اوضاع تا کی میخواهد ادامه پیدا کند.»
پایگاه خبری «خبربان» به نقل از «مجید رستمی»، قائممقام عملیات بهره برداری شرکت مترو تهران و حومه نوشت: «با توجه به مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر تعطیلی شش روز هفته، قرار بود متروی تهران با ظرفیت کمتری کار کند اما با توجه به ازدحام مسافر در روز سهشنبه ۲۹ تیر، مشخص شد که گویا خیلی از صنوف و شرکتهای خصوصی مصوبه ستاد را رعایت نمیکنند. بنابراین، به جز چهارشنبه ۳۰ تیر مصادف با عید قربان و جمعه اول مرداد، در روزهای دیگر متروی تهران با ظرفیت کامل به فعالیت خود ادامه خواهد داد.»
«عرفان» عطر فروش است. او در مورد این تعطیلیها میگوید: «برای من که به جز ضرر و دردسر هیچ چیز ندارد. صاحب مغازه، فروشگاه را به من سپرده است اما با این وضعیتِ شل کن و سفت کنهایی که برای باز بودن و تعطیلی مجتمع تجاری انجام میشود، در طبقه ما از ۳۵ مغازه، امروز پنج تا مغازه باز بودند.»
او در ادامه صحبتهایش میگوید: «خب اینجوری امنیت ما هم تامین نیست. اگر خدایی نکرده یک شیشه عطر کم بشود، حقوق یک ماه من پریده است.»
عرفان در پایان صحبتهایش میگوید: «هر روز صبح که بیدار میشوم، به خودم انرژی مثبت میدهم و میگویم اوضاع بهتر میشود. اما هر روز یک برنامه اینجوری و یک مشکل و استرس تا شب حالم را بد میکند. به خدا دیگر کم آوردهام و دلم میخواهد سر به بیابان بگذارم.»
«علیرضا» در یکی از پاساژهای مرکز تهران مغازه فروش کت و شلوار دارد. او میگوید: «پاساژ ما روز اول باز بود اما از طرف اماکن آمدند و به پلمب تهدید کردند و تعطیل شد. از چهارشنبه همه فروشندگان به مدیریت اعتراض کردند. میگفتند تمام پاساژهای شمال شهر، از قائم تا هروی و... باز هستند، چرا ما باید ببندیم؟ همین فشارها باعث شدند از چهارشنبه مدیریت در کانال تلگرام اعلام کرد پاساژ باز است و هر کدام از کسبه دوست دارند، میتوانند مغازهها را باز کنند. البته اعلام کردند پاساژ هیچ مسوولیتی در قبال پلمب مغازهها و جریمهها ندارد.»
سر درد دل علیرضا باز میشود و بر میگردد به اولین روزهای شیوع کرونا در ایران: «از اسفند ۱۳۹۸ گرفتاری ما شروع شد و به دلیل نداشتن بازار درست و حسابی شب عید، برای پاس کردن چکهایمان به مشکل خوردیم و تا هفت هشت ماه درگیر این موضوع بودیم. از خدا پنهان نیست، از شما چه پنهان کنم که در آذر ۱۳۹۹، ۲۵۰ میلیون تومان پول بهرهای گرفتم و مغازه را پر و پیمان کردم که شب عید امسال جبران ضرر پارسال را هم بکند اما این بار تعطیلات کرونایی از همان دی ماه شروع شد و شب عید که هیچ، سود پول بهرهای هر ماه بیشتر میشود. خلاصه که افتضاح است، افتضاح.»
او سرش را بین دستهایش میگیرد و بعد از چند لحظه سکوت، این طور ادامه میدهد: «بیغیرت شدیم، بیغیرت. جسارت نباشد اما اول از همه خودم را میگویم، چرا باید اینقدر راحت دولت به من زور بگوید و به خاطر بیعرضگی خودش در عدم کنترل بیماری، دو سال است که من با کار بیشتر و بیشتر، هر روز دارم فقیرتر میشوم و در آستانه فروپاشی قرار دارم ولی حتی جرات اعتراض هم نداشته باشم؟ چه کارم میخواهند بکنند؟ بکشند؟ خب بکشند. مثلا الان زندهام؟ آخر این چه منطقی است که ستاد ملی مبارزه با کرونا بگوید تعطیل و بعد هم دیگر در مقابل نسبت به روابط من با صاحب مغازه و اداره و مالیات و مجتمع تجاری و ۱۰۰ جای دیگر هیچ مسوولیتی نداشته باشد؟»
علیرضا در پایان صحبتهایش میگوید: «بعد از یک سال و نیم تعطیلات، دو هفته پیش برای اولین بار جدی گرفته نشد؛ آن هم به دلیل این که مردم خبر نداشتند که مغازهها باز هستند. فروشمان یک چهارم همیشه بود. تا بازار میخواهد یک جانی بگیرد، دوباره شروع میشود. الان هم اعلام کردهاند که باید تعطیل باشیم. ما که امروز را باز کردیم و فعلا به خیر گذشته است، بقیهاش را نمیدانم چه میشود.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر