ماموران و کارمندان و همکاران نیروی انتظامی هم جزئی از مردم هستند که به درجاتی با مشکلات اقتصادی، روحی و روانی و فردی و خانوادگی دست و پنجه نرم میکنند که برآمده از نابسامانیهای گسترده جامعه ایران است.
فصلنامه علمی-تخصصی «دانش انتظامی ایلام» گزارشی با عنوان «شناسایی آسیب ناهنجاریهای رفتاری در ناجا» منتشر کرده که در آن به بررسی ناهنجاریهای نیروهای پلیس استان ایلام پرداخته است.
***
ماموران پلیس به عنوان مهمترین و نخستین نهاد مسئول در جلوگیری و برخورد با انواع جرایم ریز و درشت ناشی از آسیبهای اجتماعی، به مرور زمان در معرض این آسیبها قرار میگیرند و با مشکلات عدیده فردی و خانوادگی مواجه میشوند که کمتر کسی تا کنون سراغ این آسیبهای فردی و خانوادگی رفته است.
ماموران و کارمندان پلیس علاوه بر این، جزئی از جامعهای هستند که به طور مستقیم و غیرمستقیم از آن تاثیر میگیرند و بر آن تاثیر میگذارند، اما درجه تاثیرپذیری آنها از جامعه بیشتر است.
قرار گرفتن نیروهای پلیس زیر فشار سه لایه ارزشهای کنونی جامعه، آسیبهای اجتماعی و مقررات سازمانی، این بخش جامعه را به یکی از آسیبپذیرترین اقشار تبدیل کرده است.
بخش قابل توجهی از آنها از سوی دیگر باید مقررات و الزامات سازمانی را رعایت کنند، با آسیبهای اجتماعی برخورد کنند و نسبت خود با ارزشهای جاری جامعه را مشخص کنند (که در تقابل با ارزشهای مدنظر سازمان و حکومت روحانیون است) و همین مسئله فشارها علیه آنها را دوچندان کرده است.
فصلنامه علمی- تخصصی دانش انتظامی ایلام در آخرین شماره خود در گزارشی با عنوان «شناسایی آسیب ناهنجاریهای رفتاری در ناجا» به بررسی ناهنجاریهای نیروهای پلیس استان ایلام پرداخته است.
ناهنجاریهای روانی
نتایج این پژوهش نشان میدهند که نیروهای پلیس استان ایلام از «نداشتن اعتماد به نفس»، «فشارهای عصبی»، «ضعف خودکنترلی»، «عدم علاقه و انگیزه»، «عصبی و تندخو بودن» و «عدم خوشرویی و خوشبرخوردی» رنج میبرند.
این تحقیق میگوید به نیروهای پلیس استان ایلام «فشارهای عصبی زیادی» تحمیل میشود و اغلب آنها «از نظر کنترل بر رفتار دچار دغدغه هستند.»
ناهنجاریهای فردی
این پژوهش همچنین نشان داده است که موضوع «ضرب و شتم»، «ارتباط با متهمان»، «مشکلات خانوادگی» و «عدم تمایل برای کسب تجربە لازم» به مهمترین ناهنجاریهای فردی در میان نیروهای پلیس تبدیل شدهاند.
دادههای این بخش پژوهش میگوید که ماموران پلیس مجبور هستند «شرایط غیردلخواه» همراهی با متخلفان را تحمل کنند و «آن طور که شایسته است نمیتوانند به مسائل خانه و خانواده رسیدگی کنند.»
ناهنجاریهای شغلی
این پژوهش همچنین نشان میدهد که «عدم تمایل برای تقسیم کار»، «عدم ثبات کاری و عدم امنیت شغلی»، «انباشته کردن کارها»، «غیبتهای متناوب»، «عدم اکتساب جایگاه شغلی متناسب با درجه و رستە کارکنان»، «عدم رعایت سلسله مراتب سازمانی» و «عدم حضور به موقع در سر کار» از مهمترین آسیبها در فرماندهی پلیس استان ایلام هستند.
این تحقیق همچنین میگوید که نیروهای پلیس «امنیت شغلی بالایی» ندارند و برای حل و فصل مشکلات خانوادگی خود مجبور میشوند «غیبت» داشته باشند.
ناهنجاریهای اقتصادی
این پژوهش همچنین نشان داده است که «اخذ رشوه»، «مشکلات اقتصادی کارکنان»، «فقر و مشکلات معیشتی» و «آشفتگی ناشی از شرایط اقتصادی نامطلوب» در میان نیروهای پلیس استان ایلام وجود دارند.
این بخش از تحقیق اعلام کرده است که مجموعه مشکلات مذکور باعث شدهاند که نیروهای پلیس «به دلیل مشغولیتهای ذهنی مالی از تمرکز حواس برخوردار» نباشند.
ناهنجاریهای سازمانی
مهمترین ناهنجاریهای فهرستشده در این پژوهش در سازمان پلیس استان ایلام «عدم پایبندی به ادای احترامات نظامی»، «عدم تکریم ارباب رجوع»، «عدم رعایت عدالت و انصاف در برخورد با مراجعهکنندگان»، «عدم توجه به نظرات همکاران»، «عدم رعایت عدالت در توزیع امکانات» و «ضعف تطابق فرهنگی فرد با سازمان» اعلام شدهاند.
ناهنجاریهای اجتماعی
نتایج پژوهش همچنین نشان داده است که «اختلاف خانوادگی»، «سکونت کارکنان در محلهای نامناسب»، «عدم حمایت اجتماعی»، «خواسته و توقعات بیجای اطرافیان و نزدیکان»، و «اعتیاد» از مهمترین مشکلات فردی و خانوادگی نیروهای پلیس هستند.
به نوشته این تحقیق «بسیاری از کارکنان نیروی انتظامی با توجه به غیربومی بودن و به تبع زندگی مستاجری، همچنین به خاطر عدم بضاعت مالی ناچار به سکونت در محلههای ضعیف شهری هستند که این امر به نوبە خود در ایجاد ناهنجاریهای رفتاری کارکنان نقش مهمی دارد.»
این فصلنامه ادامه داده است که «متاسفانه کارکنان نیروی انتظامی با توجه به اهمیت و حساسیت شغلی که دارند از حمایت اجتماعی برخوردار نیستند.»
در بخش دیگری از این تحقیق آمده است که «یکی از وظایف نیروی انتظامی مبارزه با قاچاق و مواد مخدر است، اما متاسفانه در موارد بسیار اندکی شاهد گرفتار شدن پرسنل در دام اعتیاد هستیم که این امر میتواند دلایل زیادی همچون فشارهای عصبی ناشی از کار، مشکلات خانوادگی، مشکلات ارتباط با متهمان را در پی داشته باشد.»
این گزارش تحقیقی تنها بخشی از بحرانهای فردی، خانوادگی، سازمانی اعضای پلیس در ایران را نشان میدهد که به طور معمول راهی به رسانهها و افکار عمومی پیدا نمیکنند.
اطلاعات مربوط به آسیبها و جرایم مربوط به نیروهای مسلح در ایران به طور معمول دارای طبقهبندی است و رسانهها اجازه انتشار آنها را ندارند.
نشریات تخصصی پلیس اما در سالهای اخیر تحقیقهای بسیاری در مورد این آسیبها و جرایم منتشر کردهاند که نشان میدهند نیروهای پلیس نیز با بسیاری از آسیبهای اجتماعی دست و پنجه نرم میکنند.
فصلنامه دانش انتظامی استان سیستانوبلوچستان وابسته به پلیس هم در همین رابطه در بهار سال ۱۳۹۸ تحقیقی با عنوان «بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و سلامت روان در کارکنان فرماندهی انتظامی» منتشر کرده که پرده از گوشهای از این آسیبها برداشته است.
این تحقیق نشان داده است که بیش از ۴۸ درصد کارکنان پلیس استان سیستانوبلوچستان دچار «فرسودگی شدید شغلی» شدهاند.
یکی دیگر از نتایج این تحقیق واقعیتی پنهان را آشکار میکند، به این معنا که ۵۰ درصد کارکنان پلیس استان سیستانوبلوچستان دچار «مسخ شخصیت» شدید و ۳۳ درصد آنها هم در حد متوسط درگیر این موضوع هستند.
این تحقیق اضافه کرده است که کار کردن در نیروی انتظامی، به خصوص در استان سیستانوبلوچستان، به علت «برخورد زیاد با اشرار و سوداگران مواد مخدر» و درگیریهای زیاد خود به عاملی تهدیدکننده برای سلامت روان کارکنان تبدیل شده است.
پلیس چندی پیش هم یک گزارش تحقیقی جداگانه درباره وضعیت نیروهای انتظامی در شهر «میرجاوه» استان سیستانوبلوچستان منتشر کرده بود که از بیانگیزگی آنها در انجام ماموریتها حکایت داشت.
در این گزارش آمده بود که تعداد نیروهای پلیس در میرجاوه کم است و بسیاری از این نیروهای موجود بومی و غیربومی هم خواستار انتقال جابهجایی هستند.
مطالب مرتبط:
چطور از ماموران متخلف پلیس شکایت کنیم؟
برخوردهای مردم و پلیس با یکدیگر در ایران؛ کینهتوزانه و قهرآمیز
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر