تهران- فرزانه بانکی، شهروندخبرنگار
تورم افسارگسیخته و عجیب در ایران روی سفره‌های ماه رمضان افرادی که روزه می‌گیرند هم تاثیر گذاشته است و سفره‌های افطاری بیش از سال‌های گذشته کوچک شده‌اند. شهروندان می‌گویند برخی خوراکی‌های مخصوص ماه رمضان آن قدر گران شده‌اند که ترجیح می‌دهند اصلا سراغ خریدن آن‌ها نروند.
***
«اسماعیلی»، شیرینی‌فروش خیابان «مطهری» می‌گوید: «گرانی‌ها باعث شده‌اند قیمت زولبیا و بامیه هم زیاد شود و همین مساله موجب کاهش مشتری‌های ما شده است. تمام مواد پخت شیرینی یا خیلی گران شده‌اند یا کم‌یاب؛ مثلا روغن مایع نیست. یک حلب روغن مایع که قیمت دولتی آن ۱۶۶ هزار تومان است و نایاب شده را حالا باید در بازار آزاد به قیمت ۴۰۰ هزار تومان بخریم. محدودیت‌های کرونایی را هم که داریم و مردمی که مدام کاسبی آن‌ها به خاطر کرونا تعطیل است، پول ندارند زولبیا و بامیه بخرند.»
«حمید» شهروندی است که قیمت «حلیم» امسال و پارسال را مقایسه می‌کند و از افزایش ۱۰ تا ۱۲ هزار تومانی هر کیلو از آن خبر می‌دهد: «افزایش قیمت‌ها واقعا خیلی زیاد است؛ مخصوصا همین زولبیا و بامیه و حلیم افطاری. زولبیا بامیه شده است کیلویی ۴۵ هزار تومان. قیمت حلیم که پارسال کیلویی ۲۸ تا ۳۰ هزار تومان بود، امسال شده است ۴۰هزار تومان. خب ملت ندارند.»
«جباری» که حدود ۷۵ سال سن دارد، می‌گوید: «همه‌چیز گران می‌شود اما درآمدی نیست و مردم بی‌کار هستند. مرغی که پارسال کیلویی هفت هزار تومان بود، امسال دولتی آن ۲۵ هزار تومان شده است که گیر مردم هم نمی‌آید. میوه گران شده، لبنیات گران شده؛ نان گران شده؛ همه‌چی... چیزی ارزان که نمی‌شود. قیمت زولبیا و بامیه را هم که اصلا نمی‌دانم چه قدر شده است چون نخریده‌ام.»
«محسن» که برای خرید زولبیا و بامیه آمده است، می‌گوید کاش فکری به حال ملت بکنند: «قیمت‌ها سرسام‌آور شده است؛ هم زولبیا و بامیه هم حلیم و هم گوشت. ما که دیگر نمی‌توانیم کاری کنیم. آن‌ها که کاره‌ای هستند، باید فکری به حال ملت بکنند. هرکسی هرقدری که بخواهد، می‌فروشد و هیچ نظارتی هم روی آن نیست.»
خانم «سحرزاده» یکی از شهروندانی است که می‌گوید زولبیا و بامیه از سفره افطارشان کم شده است: «زولبیا بامیه نمی‌خرم چون نمی‌توانم اما فکر می‌کنم قیمتش هم گران باشد. آش رشته را در خانه درست می‌کنم و حلیم که دیگر در نهایت سه بار در ماه رمضان بخریم، چون بیشتر که قدرت‌مان نمی‌رسد. الان هم که هوس کرده‌ام، نیم کیلو خریده‌ام. افطاری‌ها هم که دیگر جمع شده‌اند و دیگر جایی دعوت نمی‌شویم که این چیزها را بخوریم.»
«رسول» اما به نکته دیگری غیر از گرانی اشاره می‌کند؛ این که قیمت ثابت برای اجناس وجود ندارد و نظارتی هم در کار نیست و هرکس هر قیمتی دلش بخواهد، روی جنس خود می‌گذارد: «هرکس هر قیمتی که دلش بخواهد، می‌فروشد. الان برنج "فجر" که در خیابان "مولوی" می‌خرم، هر بُنَک‌داری یک قیمتی می‌دهد. زولبیا و بامیه الان این‌جا می‌دهند کیلویی ۵۵ هزار تومان، یک جای دیگر می‌دهد ۴۰ هزار تومان. جایی دیگر هم ۴۵ هزار تومان می‌فروشند. بعد می‌گویند درجه یک و درجه دو است. در خیابان مولوی زولبیا و بامیه درجه دو را می‌دهند کیلویی ۳۸ هزار تومان؛ یعنی بازار الان این‌طوری است. یک مارک برنج را یکی ۲۳، یکی ۲۷ و یکی ۲۵ هزار تومان می‌فروشد.»
«کریمیان» هم حرفش را تایید می‌کند: «مملکت روی حساب و کتاب نیست و صاحب ندارد. هرکسی با هر قیمتی که بتواند، جنس خود را می‌فروشد. زولبیا و بامیه و حلیم و آش و همه‌چیز گران شده‌اند. دیروز رفتم یک نان قندی خریدم که زمانی دو هزار و ۵۰۰ تومان بود، طرف گفت می‌شود ۱۰ هزار تومان! اصلا معلوم نیست که کی به کی است.»
فروشنده حلیم و زولبیا و بامیه در میدان «هفتم تیر» تهران می‌گوید: «حلیم و زولبیا و بامیه نسبت به پارسال گران شده‌اند اما به نظرم با این قیمت دلار، باز هم همه‌چیز گران‌تر خواهد شد و وضعیت فاجعه‌بارتر می‌شود.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر