ورامین- سجاده آزرده، شهروندخبرنگار
قطع نامنظم و ناگهانی، برق کارگاهها و کارخانهها را در ایران با مشکلات زیادی روبهرو کرده است. در زمان قطع برق، کار بسیاری از واحدهای تولید کننده مختل میشود و نیروی کار بیکار میماند. قطع ناگهانی برق باعث آسیب به دستگاههای صنعتی کارگاهها و کارخانهها هم میشود. یک شهروندخبرنگار سراغ روایتهای برخی کارکنان و صاحبان کارگاههای کوچک و کارخانههای بزرگ از خسارتهای ناشی از برق نشسته است.
***
«جعفر» یک کارگاه ۱۰۰ متری در شهرک صنعتی «عباسآباد»، در محدوده شهرستان پاکدشت ورامین اجاره کرده است و دستگاه «سیانسی» چوب دارد. میگوید: «من ۳۹ سالم است و تا ۳۵ سالگی شاگردی کردهام. الان سه سال و نیم است که همه پساندازم را صرف خرید دستگاه سیانسی و چند دستگاه دیگر و اجاره این کارگاه کردهام و مستقل کار میکنم. دو سال اول خاکخوری بود و خرج و دخلمان جور در نمیآمد. همین که چهار نفر ما را شناختند و چند تا سفارش گرفتیم، کرونا شروع و دوباره بازارمان کساد شد. حالا که فشار کرونا را رد کردهایم، قطعی برق دارد ما را از پا در میآورد.»
جعفر سری به نشانه تاسف تکان میدهد و این طور ادامه میدهد: «دستگاه سیانسی ما وارداتی است و الان یکی از قطعاتش در اثر قطعی برق، نیمسوز شده است و در شرایط تحریم وارد نمیشود. شبها موقع خواب فکر میکنم اگر بسوزد و نتوانیم قطعه را گیر بیاوریم، باید کارگاه را پس بدهم و کارگرها را اخراج کنم. خودم هم از همه زندگی یک دستگاه خراب دارم و باید کاسه چه کنم چه کنم دستم بگیرم. واقعا این مساله بزرگترین کابوس زندگی من است.»
جعفر دولت را مقصر اصلی تمام این اتفاقات میداند و معتقد است که بیاهمیتی دولت به مردم، در همه زمینهها دارد خودنمایی میکند: «نه دنبال سهم خود از دستگاه بیتکوین ساز چینیها در کرمان هستم، نه برای قطعی برق گردن کلفتی میکنم؛ تنها خواستهام این است که بیانصافها، اگر من میدانستم کی برق قطع میشود، دستگاهم را خاموش میکردم که آسیب نبیند. باور کنید با هزینه تعمیر دستگاه و کنسلی سفارشها و پول کارگرها، در همین چند روز بالای ۱۰۰ میلیون تومان ضرر کردهام. تازه ما یک کارگاه کوچک هستیم، بندههای خدا، صاحبان کارخانهها که حتما ضررشان بالای یک میلیارد تومان است.»
«محمد» که یک کارگاه کوچک تراشکاری دارد، میگوید: «ما برای هر روز کاری اجاره پرداخت میکنیم. هزینه اجاره همین کارگاه کوچک ما هفت میلیون تومان در ماه است. اما در سه روز گذشته هر روز فقط دو یا در بهترین حالت، سه ساعت از هشت ساعت کاری برق داشتهایم و توانستهایم کار کنیم؛ یعنی حداقل پنج ساعت در روز بیکار نشستهایم. هم سفارشهایمان ماندهاند و هم سر ماه باید اجاره بدهیم.»
«سولماز» سرپرست یک کارگاه خیاطی در بومهن است و به جز خودش، هشت نفر دیگر هم در این کارگاه مشغول به کار هستند و لباس زنانه تولید میکنند. او در مورد قطعی برق میگوید: «هر چه سنگ است، مال پای لنگ است. میدانم در تهران هم برقها قطع شدهاند اما بیشتر منطقهها در حد دو سه ساعت بوده است. اینجا ما طی دو روز، روزی ۱۲ ساعت برق نداشتیم. در ضمن، تابستان سال ۱۳۹۷ یک بار این مساله پیش آمد اما یک جدول زمانبندی قطعی برق دادند و ما طبق آن جدول، دستگاههایمان را خاموش میکردیم؛ هرچند آن جدول هم با بینظمی همراه بود. در قطع شدن برق هم دولت گاهی سورپرایزمان میکرد اما بهتر از وضع فعلی بود. با این وضعیت، احتمالا صاحب کارگاه تا چند ماه دیگر طاقتش از این همه ضرر طاق میشود و کارگاه را جمع میکند و همه ما بیکار میشویم. همین الان هم به فکر تعدیل نیرو است.»
سولماز در مورد ضررهای کارگاهشان میگوید: «سود این کار کم است و فقط با تعداد زیاد تولید، یک چیزی برای تولید کننده باقی میماند. در یک هفته اخیر، به خاطر قطعی برق، نزدیک به سه روز اصلا کار نکردیم که روزی یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان حقوق بچهها میشود و به همراه پول اجاره کارگاه، تقریبا روزی یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان ضرر کردهایم. تازه یک چرخ زیگزالدوز "ژانومه" در کارگاه هم به خاطر قطعی برق از کار افتاده است که هزینه تعمیرش اگر قطعهای نسوخته باشد، حتما یک میلیون تومان میشود.»
سولماز در پایان صحبتهایش میگوید: «برای یک کارگاه تولیدی، ضرر پنج شش میلیون تومانی در ماه خیلی زیاد است. صاحب کار ما خانم خوبی است و چند تا زن سرپرست خانوار را دور هم جمع کرده است که بتوانند هزینههای زندگی خود را تامین کنند. دولت نه تنها به ما و او کمکی نمیکند بلکه با این بینظمیها و بیمدیریتی، امثال صاحب کارگاه ما را هم خسته میکند و دیگر چهار نفری هم که در این مملکت کار خیر میکردند، کم میآورند و کار خیر انجام نمیدهند.»
«سروش» در یک کارخانه تولید پارافین و مواد شیمیایی در شهرک صنعتی عباسآباد کار میکند. او در زمینه قطعی برق میگوید: «این بار دوم یا سوم است که ما با این مشکل مواجه میشویم و وقتی چنین اتفاقی میافتد، همه این هزار واحد صنعتی متضرر میشوند. بسته به وسعت و تعداد دستگاهها و نیروی کاری که هر واحد دارد، مقدار ضررشان متفاوت است؛ مثلا برای کارخانه ما اختلال و ایجاد مانع در سرعت تولید و خطر خرابی و از بین رفتن مواد اولیه وجود دارد. از طرف دیگر، عمده دستگاههای صنعتی با برق فشار قوی کار میکنند و قبل از استفاده، حدود نیم ساعت تا یک ساعت نیاز به گرم شدن دارند. این مساله قطعی برق اگر به دستگاهها صدمهای وارد نکند، حتما سرعت تولید را به نصف یا کمتر از نصف کاهش میدهد.» سروش معتقد است همین که دستگاههایشان آسیب ندیده است، خدا را باید شکر کرد. تخمین احتمالی او از ضرر کارخانه بابت قطعی برق، حدود ۴۰۰ میلیون تومان است.
سروش در مورد عدم تجهیز کارخانه به تجهیزات تامین برق برای مواقع اضطراری میگوید: «اکثر دستگاهها در کارگاهها و کارخانههای تولیدی و صنعتی نیاز به برق سه فاز و فشار قوی دارند و تامین ژنراتورهایی با قدرت تامین برق فشار قوی بسیار پر هزینه است. تازه برای ما که یک کارخانه بزرگ هستیم. خیلی از کارگاهها به هیچ وجه توان پرداخت چنین هزینههایی را ندارند؛ مگر با کمک و حمایت دولت که آن هم با توجه به رفتاری که از دولت در مواجهه با تولید کننده و صنعتگر میبینیم، فرض محال است.»
«هانیه» مهندس برق است و درباره ضرر و زیان کارگاههای کوچک میگوید: «به جز دلسوزی برای قشر زحمتکش و مردم بیچاره، چه چیزی میتوانم بگویم؟ کشور کمبود شدید برق دارد و در خیلی جاها با قحطی برق، گاز و آب هم قطع میشوند. بعد جمهوری اسلامی به عنوان یکی از کشورهای شورای همکاری، عراق را به شبکه برق متصل میکند و دریک ساعت حداقل تامین کننده یک هزار و ۳۵۰ مگاوات برق برای عراق است. از طرفی، کشور دوست و برادر، چین با برق جمهوری اسلامی در کرمان و رفسنجان رمز ارز (پول دیجیتال) تولید میکند. همه اینها در حالی است که صنعت کشور در شهرکهای تولیدی و صنعتی به خاطر قطعی برق در حال نابود شدن است.»
او مکثی میکند و این طور ادامه میدهد: «دولت نه تنها کمکی نمیکند بلکه فقط مثل زمان جنگ و قحطی هر روز با ارسال پیامک، مردم را تشویق به مصرف کم و بهینه و خاموش کردن لامپها و کم کردن شعله بخاریها میکند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر