«پرسپولیس» با ترکیب اولیهای وارد زمین شد که پیش از این هم «یحیی گلمحمدی» بارها در لیگ برتر امتحانش کرده بود.
«حامد لک»، «سید جلال حسینی»، «محمدحسین کنعانیزادگان»، «سعید آقایی»، «مهدی شیری»، «بشار رسن»، «سیامک نعمتی»، «احمد نوراللهی»، «میلاد سرلک»، «امید عالیشاه» و «مهدی عبدی» ترکیب یازده نفر اولیه پرسپولیس را شکل دادند.
پرسپولیس برای فرار از فشار اولیهای که «اولسان هیوندای» به صورت طبیعی در ابتدای تمام بازیهای گذشتهاش روی دروازه حریفان تحمیل میکرد، تلاش میکرد بازی را با پاسکاری در زمین خود و چشم داشتن به ضدحملات از رقیب کرهای بگیرد.
روی همین برنامه هم دو موقعیت مناسب گلزنی روی یک ضربه ایستگاهی و یک شوت از داخل ۱۸ قدم داشت، اما به نتیجه نرسید. آن طرف اولسان حتی فکر همین برنامههای احتمالی پرسپولیس را هم کرده بود. به سرعت از دفاع به حمله اسبابکشی میکرد و توپ را به محوطه جریمه پرسپولیس میبرد.
اولسان در دفاع، مثل تمام بازیهای گذشتهاش، یک برنامه مشخص داشت که آن هم پرس و فشار از جلو و در زمین حریف بود. در حمله اول به شوتزنی از پشت محوطه و بعد ارسال از کنارهها فکر میکرد. دفاع بههمفشرده پرسپولیس اجازه پاسهای در عمق را نمیداد.
برنامههای هجومیشان هم خطرناک بود. یک شوت به تیرک دروازه پرسپولیس خورد و دو ضربه سر «جونیور نگرائو» به شکلی خطرناک از بالای دروازه پرسپولیس به اوت رفت.
میدان دادن پرسپولیس به اولسان باز هم از دقیقه ۳۵ متوقف شد. تیم یحیی گلمحمدی توپ را گرفت و زمین را به بازیکنان اولسان داد. این بهترین راه حل برای جلوگیری از فشار مضاعف حریف کرهای بود که تقریبا روی هر حضورش در یکسوم دفاعی پرسپولیس بوی گل میداد.
پرسپولیس دقیقه ۴۵ با توپربایی مهدی عبدی و ضربه دقیقش به سمت راست دروازهبان اولسان به گل برتری رسید.
دو دقیقه بعد و در زمانهای تلفشده، کمکداور ویدیویی، برخورد احمد نوراللهی با مهاجم اولسان را خطا تشخیص داد تا جونیور برزیلی با ضربه پنالتی دروازه پرسپولیس را باز کند.
پرسپولیس نیمه دوم را هم با کمکداور ویدیویی آغاز کرد. این بار مهدی شیری توپ را با دست از روی سر جونیور زد تا در عرض کمتر از ده دقیقه در جریان بازی، پرسپولیسی که پیش افتاده بود، با دو پنالتی که توسط کمکداور ویدیویی اعلام شد، دو بار دروازهاش باز شود.
جونیور دقیقه ۵۵ دومین بار دروازه پرسپولیس را باز هم با ضربه پنالتی باز کرد.
پرسپولیس برای عقب افتادن مقابل اولسان برنامه داشت، اما مهره کافی نداشت. سانتر از کنارهها به مقصد نمیرسید. جای خالی «وحید امیری» در ارسالها و «عیسی آلکثیر» در خط حمله را به خوبی میشد در دقایق عقب افتادن پرسپولیس حس کرد. بشار رسن و امید عالیشاه که مامورین اصلی ارسال از کنارهها بودند هم گاهی به سد حریفی میخوردند که نمیخواست به پرسپولیس اجازه سانتر کردن بدهد.
تغییری که یحیی گلمحمدی در ترکیب تیمش ایجاد کرد، کاملا برای مربیان اولسان قابل پیشبینی بود. «آرمان رمضانی» به عنوان تنها بازیکن هجومی تیم، جای مهدی شیری را گرفت و پرسپولیس با سه دفاع به فکر بازی هجومی و البته سانترهای بیشتر بود. همین به اولسان اجازه میداد بیشتر به کنارهها و ضدحملات روی دروازه پرسپولیس فکر کند.
تغییر رویه پرسپولیس اتفاقی را برای این تیم رقم نزد. پرسپولیس باز هم در آخرین قدم جام را از دست داد و به نایبقهرمانی آسیا رسید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر