دانشگاه و فعالیت دانشجویی تعطیل است، اما سرکوب دانشجو با شدتی شاید بیش از قبل ادامه دارد. این توصیفی است که فعالان دانشجویی از وضعیت امروز حاکم بر دانشگاهها بعد از شیوع ویروس کرونا در کشور دارند. برخی حتی شرایط امروز سرکوب دانشجویان همزمان با تعطیلی دانشگاهها را با سرکوب دانشجویان در «انقلاب فرهنگی» سال ۱۳۵۹ مقایسه میکنند و شرایط جدید را «انقلاب فرهنگی دوم» میخوانند.
***
حسابی سرانگشتی ما را به صدور و اجرای دستکم نیم قرن زندان، اعدام و صدها ضربه شلاق برای دانشجویان سراسر کشور، تنها در ده ماه تعطیلی دانشگاهها بعد از شیوع ویروس کرونا میرساند. صدور و اجرای احکام البته از احضار چندین باره دانشجویان از سوی نهادهای امنیتی، و تعلیق و اخراج دهها نفر از آنها از دانشگاهها جدا است.
خود فعالان دانشجویی حالا ویروس کرونا را بهانهای برای تعطیلی دانشگاهها و سرکوب بیشتر خود میدانند. آنها میگویند در شرایط تعطیلی فضاهای آموزشی، فعالان دانشجویی دادگاهی میشوند و به زندان میافتند، بی آن که امکانی برای حمایت از آنها وجود داشته باشد. بیشتر احکام صادرشده برای دانشجویان مربوط به پرونده اعتراضات آبان ماه سال گذشته و بعد دی ماه همان سال است که شلیک دو موشک به هواپیمای اوکراینی، دانشجویان سراسر کشور را وادار به اعتراض کرد.
در همین سکوت خبری، شیوه اعمال فشار بر فعالان دانشجویی هم متفاوت شده است. محکومیت شگفتانگیز «محمد شباهتی»، فعال دانشجویی سابق، به پنج سال حبس تعزیری آخرین نمونه از این دست است.
آقای شباهتی بدون هیچ اطلاعی از تشکیل پرونده، برگزاری دادگاه و صدور حکم، وقتی به محکومیت خود و حتی ارسال این حکم به دایره اجرای احکام پی برد که کارت بانکیاش را دستگاه عابر بانک ضبط کرد.
این دانشجوی «دانشگاه تهران» بعد از مراجعه به یک شعبه بانکی برای دریافت مجدد کارت دریافت که تمام حسابهای بانکیاش مسدود شدهاند و با پیگیریهای وکیل خود از صدور حکم پنج سال زندان، آن هم به طور شفاهی مطلع شد.
نامه دایره اجرای احکام «زندان اوین» برای محمد شباهتی یکم مهر ماه صادر شده است، در حالی که این خبر بیسابقه درست در روزهای آخر آبان ماه، یعنی تقریبا دو ماه بعد، به بقیه دانشجویان و شبکههای اجتماعی رسید.
شرایطی امنیتی مانند دوران انقلاب فرهنگی
دانشجویان میگویند همین تاخیر در اطلاعرسانی در مورد برخوردهای امنیتی، کاملا تحت تاثیر تعطیلی کرونایی دانشگاهها برای بسیاری دیگر از فعالان دانشجویی هم رخ داده است.
دوشنبه نوزدهم آبان ماه، عدهای از فعالان دانشجویی دانشگاه تهران در اعتراض به همین وضعیتی که آنها نام آن را انقلاب فرهنگی دوم میگذارند، یک «هماندیشی» اعتراضی برگزار کردند.
آنها میگویند در کنار برخورد امنیتی با دانشجویان در سکوت خبری، وضعیت رفاهی دانشجویان خوابگاهی هم بحرانی شده است. در یادداشتی که کانال تلگرامی «شوراهای صنفی دانشجویان کشور» در مورد این تجمع منتشر کرده، به عمیقتر شدن تبعیض تحصیلی بعد از تعطیلی دانشگاهها هم اشاره شده است: «فضا و امکانات دانشگاهها به بهانه کرونا از دانشجویان سلب شده، آموزش مجازی، تبعیض آموزشی را تشدید کرده و کیفیت آموزش به سطح بحرانی رسیده، سرکوب و اختناق افزایش یافته و دانشجویان امکان هر گونه کنش و اعتراض جمعی برای مداخله در تصمیمات را از دست دادهاند؛ مسئلهای که برای حل شدن نیاز مبرم به هماندیشیهای جمعی و مشارکت عمومی دانشجویان دارد.»
یکی از دانشجویان حاضر در هماندیشی نوزدهم آبان دانشگاه تهران در تشریح وضعیت فعلی حاکم بر دانشگاههای سراسر کشور به «ایرانوایر» میگوید: «واقعیت این است که امروز دانشگاه بعد از ۴۰ سال در شرایطی استثنایی به سر میبرد؛ شرایطی که تنها با انقلاب فرهنگی سال ۱۳۵۹ قابل قیاس است، یعنی تعطیلی طولانیمدت و امنیتی دانشگاهها و خوابگاهها. اگر آن زمان سلاح بستن دانشگاه تانک و اسلحه و کشتار بود، امروز این سلاح کرونا و بهانه حفاظت از جان است. ما امروز نمیتوانیم حتی صراحتا بازگشایی دانشگاهها را مطالبه کنیم، چرا که انگشت اتهام به سمت خودمان برمیگردد که شما میخواهید دانشجویان را به کشتن دهید. این شرایط در حالی بر ما مسلط شده است که عملا "حفاظت در برابر کرونا" به عنوان بهانه تعطیلی دانشگاهها، حرفی از اساس بیمعنا است. چرا که این دانشجویان در خانههایی زندگی میکنند که پدر و مادرشان و دیگر اعضای خانواده هر روز مجبورند به سر کار بروند و از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند. جان دانشجویان با نرفتن به دانشگاه محافظت نمیشود.»
این عضو شورای صنفی دانشگاه تهران با اشاره به اوجگیری بازداشت و صدور احکام سنگین برای دانشجویان، به استفاده مسئولان حکومتی از محیط دانشگاه در همین مدت تعطیلی، آن هم با اهداف مذهبی و تجاری، میگوید: «از آن سو دانشگاهی که برای ما تعطیل است بدل به محل گردهماییهای ایدئولوژیک حکومتی شده است. نمونهاش را در همین محرم امسال شاهد بودیم که دانشگاه تهران در حالی که به روی دانشجویانش بسته بود، بدل به محل عزاداری و سخنرانیهای ماه محرم شده بود و فقط عزاداران را راه میدادند. دیگر فضاهای دانشگاهی متعلق به دانشجویان نیز طی این ماهها بارها و بارها با تغییر کاربری اجاره داده شدهاند، در حالی که خود دانشجویان از استفاده از آنها محروم هستند.»
در کنار صدور احکام حبس و احضارهای پرشمار دانشجویان به دادگاهها، برخوردهای انضباطی با آنها در همین ایام شیوع ویروس کرونا هم شدت بیشتری گرفته است. دانشجویان میگویند شیوهنامه انضباطی دانشجویان که سال گذشته از سوی وزارت علوم ابلاغ شد، یکی از دلایل مهم این روند است.
فعالان دانشجویی سال گذشته در اعتراض به ابلاغ این شیوهنامه طوماری با چند هزار امضا تهیه کرده بودند که تعطیلی دانشگاهها ادامه این روند و ارسال اعتراض به وزارت علوم را متوقف کرد.
مطالب مرتبط:
امیرحسین مرادی و علی یونسی، تحت فشار برای اعتراف تلویزیونی
حکم حبس سها مرتضایی؛ حراست دانشگاه علیه دانشجویان
تهدید خانواده سها مرتضایی برای امضای موافقتنامه انتقال به بیمارستان روانی
برای سیزدهمین روز تحصن سها مرتضایی؛ میدانید «ستارهدار شدن» یعنی چه؟
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر