سه‌گانه بایرن روی دست‌های آن غریبه

سیزدهم آبان‌ ماه سال ۱۳۹۸ «کارل هاینتس رومنیگه»، مدیر اجرایی «باشگاه بایرن مونیخ»، رسما از اخراج «نیکو کواچ»، سرمربی کروات این باشگاه، خبر داد. آقای رومنیگه گفته بود که این تصمیم، در نشست سه نفره با حضور خودش، نیکو کواچ و «حسن صالح حمیدزیچ»، مدیر ورزشی باشگاه، اتخاذ شده است.

جانشین سرمربی کروات که بود؟ یک ناشناس همیشه در سایه به نام «هانس دیتر فلیک».

او یکی از عجایب تاریخ باشگاه بایرن مونیخ است؛ چه در زمانی که بازیکن بود و چه در روزهایی که به عنوان مربی روی نیمکت تیمش نشست.

هانس فلیک فوتبال را از باشگاه «اس‌وی زاندهاوزن» آلمان در سال ۱۹۸۳ آغاز کرد. دو سال عضو این باشگاه بود و فقط یک بار وارد زمین شد، اما ناگهان سال ۱۹۸۵ باشگاه بایرن مونیخ برای جذب او تمایل نشان داد. پنج سال با بایرن قرارداد داشت و بیش از ۱۰۰ بار پیراهن این تیم را بر تن کرد. عجیب است؟ او یک هافبک میانی بود که نه خلاقیت زیادی داشت و نه خوب گل می‌زد؛ بلکه بیشتر نقش تخریب‌گر را در وسط زمین بازی می‌کرد.

سال ۱۹۹۰ از بایرن جدا شد. سه سال برای «کلن» بازی کرد و شش سال هم عضو باشگاه «ویکتوریا بامنتال» آلمان بود. از فوتبال که خداحافظی کرد، کسی یادش نیفتاد. بدون هیچ بازی ملی و فقط یک بار دعوت شدن به تیم ملی جوانان آلمان.

مهم‌ترین دلیل انتخاب یک باشگاه ناشناخته مانند ویکتوریا بامنتال، فرصت هم‌زمان بازی و مربی‌گری در این تیم بود. چهار سال برای این باشگاه هم سرمربی بود و هم بازیکن. سال ۲۰۰۰ به عنوان سرمربی «هوفنهایم» انتخاب شد. پنج سال روی نیمکت تیمش نشست و در نهایت تصمیم گرفت تا اطلاع ثانوی، اول شخص بودن را کنار بگذارد.

سال ۲۰۰۶ بارش را بست و به شرق ایالت بایرن رفت؛ مرز را رد کرد و وارد اتریش شد. پست جدیدش، مدیرهماهنگ‌‌کننده ورزشی باشگاه «ردبول سالزبورگ» اتریش بود. باشگاهی که می‌خواست آرام آرام سر و گردن نشان دادن در فوتبال اتریش را یاد بگیرد.

در خاطراتش به «بی‌بی‌سی اسپورت» گفته است: «رفتن به سالزبورگ ریسک بزرگی بود. اما شاید بتوانم آن تصمیم را بهترین تصمیم زندگی‌ام بدانم.»

همان سال پیشنهادی از آلمان برایش رسید. «یوآخیم لو»، سرمربی تیم ملی آلمان، پس از آغاز زندگی‌اش به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان، از او برای کمک مربی‌گری دعوت کرد. بلافاصله دعوت را پذیرفت و به زادگاهش بازگشت. هشت سال دستیار سرمربی تیم ملی آلمان بود تا این‌که در خانه تکانی سال ۲۰۱۴ از تیم ملی آلمان کنار گذاشته شد.

نقطه تاریک، پنج سال خانه‌نشینی هانس فلیک است: «حس می‌کردم هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن دارم. باید بیشتر می‌خواندم و حتی بیشتر می‌نوشتم. این فرصت خوبی بود که فوتبال و خانواده‌ام را کنار هم داشته باشم.»

سال ۲۰۱۹ نیکو کواچ از او برای نشستن کنار خودش دعوت می‌کند. مدیران باشگاه بایرن به سرمربی کروات خود گفته بودند که نیاز به تغییرات در کادر فنی وجود دارد. اما علت انتخاب هانس فلیک، نه سفارش یا فشار مدیران باشگاه، که انتخاب شخصی نیکو کواچ بود.

چند ماه بعد، ورق برگشت؛ یادتان هست که او فقط با یک بازی در دو سال، مورد توجه بایرن مونیخ قرار گرفت؟

روز ۲۰آبان۱۳۹۸، یعنی هفت روز پس از آن‌که نیکو کواچ اخراج و دستیارش سرمربی بایرن مونیخ شد، «شبکه تلویزیونی ZDF»  فاش کرد که «بازیکنان سرشناس» تیم بایرن در برکنار سرمربی کروات خود نقش داشته‌‌اند.

این ادعا را همان روز «اولی هوینس»، رییس باشگاه بایرن مونیخ، تایید کرد. او گفته بود: «نمی‌توانم واقعیتی را پنهان کنم. جریان‌هایی در تیم وجود داشت که باعث برکناری کواچ شد. بازیکنان دوست نداشتند که با او ادامه دهند و به همین خاطر هم باید باشگاه واکنش نشان می‌داد و در نهایت تصمیم به برکناری کواچ گرفتیم.»

روزنامه «بیلد (BILD)» آلمان یک روز پس از اظهارنظر رییس باشگاه بایرن، خبر از تشکیل جلسه ویژه بین «مانویل نویر»، دروازه‌بان و کاپیتان این باشگاه، با حسن صالح حمیدزیچ داد. در این نشست کاپیتان باشگاه به صراحت گفته بود که تمام بازیکنان خواهان کناره‌گیری نیکو کواچ هستند. همین‌طور مدیر برنامه‌های «رابرت لواندوفسکی» هم تهدید کرده بود که در صورت پایدار ماندن جایگاه سرمربی، موکلش در پایان فصل این تیم را ترک خواهد کرد.

دلیل این خشم روند ناموفق تیم در بازی‌های «بوندسلیگا» و شکست سنگین ۵ بر یک مقابل «فرانکفورت» بود.

مدیران مونیخ، هانس فلیک را نه برای زندگی که فقط برای زنده ماندن می‌خواستند. از روز اول به او تاکید کردند که فقط برای دو بازی روی نیمکت بایرن خواهد نشست؛ نخست برابر «المپیاکوس» در لیگ قهرمانان و بعد مقابل «دورتمند» در بوندسلیگا.

او هر دو بازی را برد. واکنش کارل هاینتس رومنیگه این بود: «آقای فلیک تا پایان سال ۲۰۱۹ و چند روز پس از ژانویه کنار ماست.»

می‌گفتند باشگاه بایرن با «آرسن ونگر» به توافق نهایی رسیده و قرار است قرارداد این باشگاه با سرمربی فرانسوی در کوتاه‌ترین زمان ممکن امضا شود. اما امضای قرارداد را هانس فلیک هر روز به تاخیر می‌انداخت. نتایجش با بایرن رویایی بود. تیمی را که از صدر دور مانده بود، دوباره در بوندسلیگا بالا کشید و به صدر رساند. همین‌طور به یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان صعود کرد.

وقتی به پایان سال نزدیک شد و در کنفرانس خبری از او در مورد احتمال این‌که تا پایان فصل سرمربی بایرن باقی بماند سوال کردند، گفته بود: «من در گذشته یا آینده زندگی نمی‌کنم.» همین و بس! جوابی که کامل به نظر می‌رسید. او در لحظه لحظه بایرن زندگی می‌کرد.

شاید اگر دو سال قبل، وقتی در کلاس‌های مربی‌گری حاضر می‌شد و به قول خودش تغییر فاز دادن سریع از دفاع سه نفره به چهار نفره را تمرین می‌کرد، به او می‌گفتند که قرار است روزی دستیار و بعد سرمربی تیمی شود که همراهش به سه جام قهرمانی دست پیدا می‌کند، باز هم همین جواب را می‌داد: «من در گذشته یا آینده زندگی نمی‌کنم.»

پانزدهم اردیبهشت ۱۳۹۹ مدیران بایرن مونیخ قراردادش را تا پایان سال ۲۰۲۳ تمدید کردند.

۲۸خرداد سال جاری، گوینده «دویچه‌وله» آلمان چنین گفت: «یک خبر تکراری داریم؛ بایرن قهرمان بوندسلیگا شد. اما یک خبر جدید داریم؛ ما هانس فلیک را در آلمان پیدا کردیم.»

۱۵تیر همین سال، بایرن با شکست ۴ بر ۲ «بایرن لورکوزن»، «جام قهرمانی حذفی» را بالای سر برد.

تیمی که حتی شانس‌هایش را برای صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان از دست می‌داد، همان تیمی که داشت قهرمانی در لیگ را به دورتمند تعارف می‌کرد، همان تیمی که یک مربی را فقط برای دو بازی روی نیمکت نشاند تا مذاکراتش را با آرسن ونگر با آرامش ادامه دهد، ۲شهریور۱۳۹۹ سومین جام قهرمانی یعنی جام «لیگ قهرمانان اروپا» را بالای سر برد.

حالا همان بازیکنانی که برای رفتن نیکو کواچ با مدیران بایرن جلسه می‌گذاشتند، برای سرمربی جوان خود سر و دست می‌شکنند. فروردین سال جاری مانویل نویر به نمایندگی از سایر بازیکنان این باشگاه اعلام کرد که به درخواست و پیشنهاد سرمربی تیم، بازیکنان و مربیان این باشگاه ۲۰ درصد دیگر از قرارداد خود را به باشگاه می‌بخشند. این تصمیم به دلیل شیوع بیماری کرونا و از دست رفتن درآمدهای باشگاه گرفته شده بود.

«آلفونسو دیویس»، مدافع کامرونی و پدیده باشگاه بایرن، که با ۱۹ سال سن تمام چشم‌ها را به خودش دوخته است، در مورد هانس فلیک می‌گوید: «هر روز می‌توانید از او یک نکته جدید برای زندگی یاد بگیرید. او فقط مربی فوتبال نیست.» همین‌طور «توماس مولر»، ستاره این تیم، که گاه و بی‌گاه هم به دستور سرمربی‌اش روی نیمکت نشسته است، در مورد او می‌گوید: «بعضی از مربیان دنبال اثبات خودشان هستند. ولی هانس می‌خواهد جزیی از تیم باشد. او فرد اضافه یا یک رییس نیست؛ او خود ماست.»

وقتی به رکورد جدید بایرن که ۱۰۰ درصد پیروزی در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا است نگاه می‌اندازیم، متوجه اوج کارش می‌شویم.

پس از حذف کردن مقتدرانه «بارسلونا» و خلق سنگین‌ترین شکست ۵۰ سال اخیر این تیم با نتیجه ۸ بر ۲ نوبت به «پاری‌سن‌ژرمن» رسید که در فینال مقهور بایرن شود. بداقبال بود که بیش از این دروازه حریفش را باز نکرد. اما در تمام جریان بازی، هیچ راهکاری نبود که روی دفاع فرانسوی‌ها اجرا نکند. در نهایت هم گلش را یک بازیکن ۱۷۷ سانتی‌متری با ضربه سر از میان مدافعان قدکشیده پاریس به ثمر رساند.

شاید اگر آرسن ونگر، مذاکره را به روزهای بعد موکول نمی‌کرد و با اولین پرواز خودش را به مونیخ می‌رساند، نه هانس فلیک روی این نیمکت می‌نشست، نه بایرن سه‌گانه (سه جام قهرمانی) می‌گرفت و شاید نه فوتبال این اقبال را داشت که یک شخصیت جدید پیدا کند.