«رسول خادم» تعریفی طلایی از المپیک داشت؛ میگفت مدال را میگذارند در دهان شیر و تو باید آن را در بیاوری. این نزدیکترین تعریف به مدال المپیک است. حالا تصور کنید دو دوست و در عین حال دو رقیب، یک عمر نه این که تمرین کرده باشند، برای رسیدن به المپیک جان کندهاند. آن ها از نوجوانی با هم تمرین کرده و روبه روی هم ضربه زده اند. بعد قرار میشود فقط یکی از این دو به المپیک برود.
پنج مسابقه انتخابی برگزار شد اما هیچ کدام از دیگری سرتر نبود. کار کشید به قرعه. یکی از همان دو نفر به سود دیگری کنار کشید.
داستان «مهدی خدابخشی» را میتوان از آخر روایت کرد؛ قهرمان سه دوره «گرندپری» تکواندو جهان و مردی که خیلی زود سهمیه «المپیک ریو» را برای ایران گرفت. بیش از یک سال قبل برای ایران سهمیه منفی ۸۷ کیلوگرم را به دست آورد اما بعد از آن در رقابتهای مکزیک شکست خورد.
رقیب همیشگی او، دوست دیرینه اش بود؛«مسعود حجی زواره» که دقیقاً میتوانست مثل خود مهدی، سهمیه المپیک بگیرد. اما میگویند مهدی چیز دیگری است؛ ضربههایش را «شین بانگ» کرهای به «طوفان شن» تشبیه کرده بود. او تقریباً تمامی مدعیان هموزن خودش را برده است.
سال ۹۲ سایت جهانی فدراسیون تکواندو از «جیسون نویل» به عنوان نفر اول این وزن نام برد. یک ماه بعد در رقابتهای جهانی کره جنوبی، همین امریکایی را با حساب ۱۸ بر ۸ شکست داد.
او حالا در اوج آمادگی جسمانی است. متولد سال ۱۳۷۰ است و یکی از مهم ترین امیدهای مدال ایران در ریو. اما مؤثرترین عامل موفقیتش را یک حریف تمرینی مهم در تهران میداند؛ مسعود حجی زواره که به نفع او از حضور در المپیک کنار کشید.
دو سال از لقب جدیدی که سایت فدراسیون تکواندو به او داده است، میگذرد. در تعریف مهدی، روی سایت جهانی تکواندو با لقب «ویرانگر» یا «Terminator» مواجه میشوید؛ دقیقاً به خاطر قدرت ضرباتش. به اندازهای که در کوبیدن ضربات پا قدرتمند است، یک تکواندوکار سرعتی بهحساب نمیآید. اما وقتی وارد گارد هجومی میشود، آن قدر ضرباتش ناگهانی و محکم هست که هم تعادل حریفش را بر هم بزند و هم خستهاش کند.
مهدی متولد تهران است. خودش میگوید اولین و آخرین عشق او مادرش بوده است اما نشانهای از یک فرزند مطیع در خانه ندارد. هوش او تقریباً ویژگی بارزش است. چندان هم بلندپرواز نیست. دو ماه قبل در کوران آمادهسازی برای المپیک، به یکی از دوستانش گفته بود: «بعد از ریو، برای همیشه از ورزش کنار میکشم.»
مهمترین دلیلش شاید ضعفهای مالی فدراسیون و عدم تأمین معیشتی ملی پوشان باشد. اما بازهم در تناسب با جایگاهی که دارد، اصلاً بلندپروازی نمیکند.
در موردش می گویند اگر کمی بیش تر جاهطلب بود، میتوانست نفر اول تکواندوی جهان باشد. این روزها همه زندگیاو شده است مبارزه و تمرین. اگر از شغل و زندگی مهدی بپرسید، جوابی که میشنوید کمی شما متعجب میکند. او فقط ضربه می زند؛ همین. برخلاف بسیاری از ورزشکاران ملی، مهدی هیچ شغل دومی ندارد. دلیلش هم خلاصه شدن زندگی او در مبارزه و تمرین و دانشگاه بوده است.
ملیپوشانی که در رقابتهای گرندپری جهانی قهرمان شوند، طبق تصویب کمیته المپیک ایران، پنج هزار دلار پاداش میگیرند. مالیاتش را که کم کنید، چیزی نزدیک به ۱۵ میلیون تومان میشود. چند ماهی دوید تا به پولش برسد اما هنوز نتوانسته است حقوق ماهیانه دو میلیون تومان در ماه که وزارت ورزش و جوانان برای ورزشکاران تصویب کرده است را وصول کند. یعنی از سال گذشته تا امروز با رقمی حدود ۲۰ میلیون تومان زندگی کرده است.
پس یکی از شانسهای اصلی مدال ایران در المپیک شاید محق باشد که کمی به آیندهاش فکر کند. او جوانی 25 ساله است و چهار سال دیگر وقتی به المپیک توکیو برسد، شاید نه بهاندازه امروز روی فرم باشد و نه حتی در این حاشیه امنیت که سهیمه قطعی ایران را بگیرد. در تکواندو، ظهور و سقوط ستارهها سالیانه بوده است.
برای فدراسیون تکواندو ایران، یک تقابل کمی نگرانکننده است؛ اینکه «میلاد بیگی» به قید قرعه و در صورت پیروزی در اولین مسابقه خود مقابل «کولی بابی» از کشور مالی، روبه روی «مهدی خدابخشی» قرار بگیرد. میلاد دقیقاً هم سن مهدی است؛ از شاگردان قدیمی «رضا مهماندوست»، مربی نامی تکواندو ایران.
مهدی خدابخشی اگر در بازی اول خود روبه روی «میگویل فررا» از هندوراس پیروز شود، احتمالا با دوست قدیمی خود دیدار خواهد کرد.
میلاد دو بار در رقابتهای «جام فجر» موفق شده بود مهدی خدابخش را شکست بدهد اما هرگز به تیم ملی دعوت نشد. اواخر سال ۹۳ که از او بهعنوان حریف تمرینی مهدی دعوت کردند، مصدومیت را بهانه کرد و در تمرینات حاضر نشد. بعد هم به آذربایجان رفت و تابعیت این کشور را گرفت. بهعنوان نماینده آذربایجان، سهمیه المپیک را به دست آورد و حالا در شهر ریو ممکن است حریف هموطن خود، مهدی خدابخشی شود.
ویژگی میلاد بیگی، شناخت کامل او از مهدی است. دومین برتری او را باید در حضور رضا مهماندوست، مربی سالهای ۸۶ تا ۹۰ تیم ملی تکواندو ایران دانست؛ کسی که تمام این جوانان را استعدادیابی و کشف کرد. حالا رضا مهماندوست سرمربی تیم ملی آذربایجان شده و باید میلاد بیگی را مقابل شاگرد سابق خودش قرار دهد؛ هرچند که ازنظر فنی، مسلماً مهدی خدابخشی بهمراتب شانس بیش تری برای پیروزی دارد.
اگر قرعه یاری کند، شاید بتوان امیدوار بود که یکی از سه مدال المپیک ریو را دور گردن مهدی خدابخشی ببینیم؛ یکی از مهمترین شانسهای ایران برای کسب مدال که بیش از حد خونسرد است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر