از روز گذشته (سیزدهم تیر) و پس از انتشار یادداشت «احسان محمدحسنی»، مدیرعامل سازمان اوج وابسته به سپاه که از کشته شدن «احمد متوسلیان» خبر میداد بار دیگر بحث بر سر زنده ماندن و کشته شدن متوسلیان و همراهان او داغ شد.
متوسلیان فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسولالله بود که سال ۱۳۶۱ برای حمایت از لبنان در برابر اسراییل به فلسطین رفت. اتومبیل آنها در ۱۴تیر۱۳۶۱ ربوده شد و در ۳۸ سال گذشته اخبار ضدونقیضی از سرنوشت او و همراهانش منتشر شده است. سیاست جمهوری اسلامی در همه این سالها تاکید بر زنده ماندن متوسلیان و همراهانش است روز گذشته هم پس از انتشار یادداشت محمدحسنی، وزارت خارجه بار دیگر بر زنده بودن آنها تاکید کرد. تاکید بر زنده بودن آنها چه نفعی برای جمهوری اسلامی داشته است.
***
از «اکبر هاشمی رفسنجانی» گرفته تا «محسن رفیقدوست» و «قاسم سلیمانی» از کشته شدن احمد متوسلیان سخن گفتهاند اما همچنان سیاست رسمی جمهوری اسلامی اعلام زنده بودن او و همراهانش است. واکنش به اتهام نگهداری «رون آراد»، خلبان اسراییلی در ایران و بهرهبرداری در تبلیغات داخلی ازجمله انگیزههای جمهوری اسلامی برای اصرار به زنده بودن او و همراهانش بوده است. در چند سال اخیر اما موضوع احمد متوسلیان به رقابتهای سیاسی داخلی نیز وارد شده و هر یک از جریانات به فراخور، یکی از مقامات را متهم میکنند که درباره آزادی و یا تعیین وضعیت او کوتاهی کردهاند. در این میان تاکنون اکبر هاشمی رفسنجانی، محسن رضایی، محسن رفیقدوست و علی شمخانی متهم شدهاند.
احمد متوسلیان، فرمانده تیپ محمد رسولالله تهران، برای مبارزه با اسراییل به سوریه رفت. در آنجا اما متوجه شد که «حافظ اسد» تمایلی به درگیر شدن با اسراییل ندارد. نزدیکان متوسلیان نیز بارها از حافظ اسد بد گفتهاند و حتی در گفتوگوهای خصوصی کشته شدن متوسلیان را به نیروهای نزدیک به اسد نسبت میدهند.
براساس روایت رسمی جمهوری اسلامی اما احمد متوسلیان به همراه «محسن موسوی کاردار»، «تقی رستگار مقدم» کارمند سفارت و «کاظم اخوان» عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی، ۱۴تیر۱۳۶۱ در پست بازرسی فالانژیستهای مسیحی در شمال بیروت ربوده و تحویل اسراییل داده شدهاند.
اینک پس از ۳۸ سال بار دیگر موضوع او زنده شده و احسان محمدحسنی، مدیرعامل سازمان اوج وابسته به سپاه از کشف محل دفن احمد متوسلیان خبر داد. ساعاتی بعد اما وزارت خارجه ایران بار دیگر بر زنده بودن او تاکید کرد.
مطرح شدن خبر کشته شدن متوسلیان اما موضوع جدیدی نیست و پیشازاین، مقامات جمهوری اسلامی گفتهاند که خبرهای اولیه حکایت از کشته شدن آنها داشته است.
اکبر هاشمی رفسنجانی در خاطرات ۲۵خرداد۱۳۶۵ نوشته که «فریدون وردینژاد»، معاون نیروی قدس سپاه گزارش وضعیت لبنان و تلاش ایران برای آزادی چهار خبرنگار فرانسوی را داده و قرار شده از فرانسه خواسته شود برای آزادی چهار ایرانی تلاش کند. هاشمی درعینحال نوشته که گفته میشود این چهار نفر کشته شدهاند.
محسن رفیقدوست، وزیر سپاه در دوره جنگ، نیز گفته بود که خبرهای اولیه حاکی از کشته شدن متوسلیان بوده است.
«حسین دهباشی»، مستندساز، در توییتر خود نوشت که محل دفن آنان را در مستند «عطر سیب، شکوفه زیتون» نمایش داده اما صداوسیما این فیلم را سانسور و ضبط کرده است.
«حمید داوودآبادی»، پژوهشگر حوزه دفاع مقدس که کتابهایی دراینباره نوشته نیز گفته قاسم سلیمانی در دیداری خصوصی به او گفته متوسلیان کشته شده است.
به گفته داوودآبادی، یکی از مقامات به او گفته که با «روبرت مارون حاتم»، از مسئولان ردهبالای فالانژها معروف به «کبرا» صحبت کرده و او نیز گفته که متوسلیان را لحظاتی پس از بازداشتش کشته است.
او نوشته همه مقامات درگیر این پرونده «بدون استثنا» به او گفتهاند که آنها کشته شدهاند اما «از قول ما این را مطرح نکن» و حتی یکی از آنها گفته است که «نظام فعلا آنها را زنده میخواهد.»
یکی از دلایلی که جمهوری اسلامی بر روی زنده ماندن این چهار نفر تاکید داشته گزارشها درباره حضور رون آراد در تهران بوده است. موضوعی که حسین دهباشی نیز در توییتر نوشته است.
ردپایی از این موضوع را نیز میتوان در خاطرات اکبر هاشمی رفسنجانی یافت. او در خاطرات سال ۱۳۷۳ خود نوشته که «اشمیت باوِر»، مشاور صدراعظم آلمان به همراه دو مسئول امنیتی این کشور درباره سرنوشت پنج نفر مفقودان ایرانی در لبنان و سرنوشت [رون آراد]، خلبان اسراییلی صحبت کردند.
هاشمی رفسنجانی نوشته که در این دیدار گفته است: «به خاطر دیپلمات بودن اینها در مقابل جنایتکار جنگی بودن خلبان اسراییلی، اولویت باید به مفقودان ما داده شود.»
رون آراد خلبان هواپیمایی بوده که گفته میشود در اکتبر سال ۱۹۸۶ و در جریان جنگ داخلی لبنان، درصدد انهدام اهداف نظامی سازمان آزادیبخش فلسطین در نزدیکی شهر صیدا در جنوب لبنان بوده اما در این عملیات هوایی، به دلیل انهدام زودهنگام یکی از موشکها، جنگنده در هوا منهدم میشود اما دو خلبان به کمک چترنجات زنده میمانند. مقامهای امنیتی اسراییل ادعا میکردند آراد توسط حزبالله اسیر شده و چند سال بعد نیروهای حزبالله لبنان او را به ایران سپردهاند و در ایران گروگان است.
بهجز موضوع رون آراد، سیاست تبلیغاتی جمهوری اسلامی باز نگه داشتن پرونده متوسلیان بوده است چراکه باز ماندن این پروندهها میتواند هاله ایجاد شده دور شخصیت آنان را همچنان زنده نگه دارد و خوراکی برای دستگاههای تبلیغاتی باشد.
در چند سال اخیر اما موضوع گروگان گرفتن برخی افراد برای مبادله با متوسلیان بهصورت شفافتری در رسانهها مطرح شده است. فرماندهان زیردست متوسلیان ابتدا برای مبادله تعدادی از نیروهای فالانژ را گروگان می گیرند اما در میان آنان افراد شاخصی نبودهاند که به کار بیایند.
مدتی بعد اما «عماد مغنیه» و دوستش که در دانشگاه آمریکایی لبنان دانشجو بودهاند به «منصور کوچک محسنی» مراجعه و پیشنهاد میکنند که «دیوید دوج»، رییس دانشکده امریکایی بیروت را بربایند. درنهایت این اقدام انجام میشود و او دو یا سه سال در تهران زندانی بوده اما درنهایت با ۲۱ افسر سوری مبادله میشود.
در این میان هر یک از افراد به فراخور گرایش سیاسی خود برخی از مقامات را متهم میکنند که مانع این مبادله شده است. از محسن رفیقدوست گرفته تا محسن رضایی و اکبر هاشمی رفسنجانی.
سنگینترین اتهام اما به «علی شمخانی» وارد شده است. برخی از نیروهای مشهور به «جبهه پایداری» شمخانی را متهم میکنند که در مبادله کارشکنی کرده و گفته که متوسلیان «دندان کرمخوردهای بود که ما آن را کندیم و دور انداختیم».
آنها از اختلافنظر شمخانی و متوسلیان در دوران جنگ حرف میزنند و میگویند متوسلیان به شمخانی و یک فرمانده دیگر سپاه لقب «ماست فروش» داده و معتقد بود: «اینها عناصر عملیاتی نیستند و فقط بلدند در ستاد بنشینند و دستور بدهند.»
در کنار این روایتها اما همچنان سیاست رسمی جمهوری اسلامی فضای غالب را به خود اختصاص داده و پس از ۳۸ سال غبار این پرونده به کار جمهوری اسلامی میآید و محصولش تولیداتی چون «ایستاده در غبار» است.
مطالب مرتبط:
علی شمخانی؛ طراح تغییرات ساختاری در سپاه
طائب: نابودی اسرائیل مقدمه ظهور امام زمان است
گسترش حضور شبهنظامیان وابسته به ایران در نزدیکی مرز سوریه و اسراییل
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر