تاریخ ایران و جهان به زندگی و سرنوشت چهره‌ها گره خورده است؛ هر یک خشتی گذاشته‌اند تا سقفی پدیدار شود؛ خشت‌هایی که گاه به قیمت زندگی و جانشان تمام‌شده است. در این معماری عظیم، زنان و مردان بسیاری نقش آفریده‌اند. از سوی دیگر، در تاریخ جهان بسیاری از زنان و مردان دیگر به دلیل استعداد شگرف آن‌ها برای تخریب و نابودی ساخته‌های دیگران، «تأثیرگذار» نام‌گرفته‌اند.
زنان ایرانی، نویسنده برگ‌های بسیاری از کتاب تاریخ ۲۰۰ سال اخیر ما بوده‌اند؛ چه به دلیل تأثیر مثبت بسیاری از آن‌ها در افزایش آگاهی عمومی، کاهش تبعیض علیه زنان، ارتقای سواد و موقعیت اجتماعی‌شان، مقابله با فشارهای مذهبی، مشارکت در پروژه‌های علمی، سیاست ورزی، موسیقی، سینما و چه به دلیل تأثیر بعضی از آن‌ها در تشویق به خشونت، گسترش جهل و جزم‌اندیشی و سوءاستفاده از قدرت مالی و اقتصادی در جهت منافع خود.
مجموعه «زنان تأثیرگذار» «ایران وایر» یک مقدمه است. افرادی که نامشان در این فهرست آمده، نماینده برخی اقشار جامعه هستند که هرروز در ایران و کشورهای دیگر بر زندگی خانواده و اجتماع خود تأثیر می‌گذارند. بدیهی است همان‌طور که اشاره کردیم، همه فعالیت‌ها و یا تمام افراد حاضر در این مجموعه، مورد تأیید «ایران وایر» نیستند اما تأثیرگذاری هیچ‌یک از افراد این لیست را نمی‌شود کتمان کرد.
این لیست، دومین سری سلسله بیوگرافی‌های زنان تأثیرگذار ایران است که به‌مرور تکمیل می‌شود. از مخاطبان «ایران وایر» درخواست دارمی تا پیشنهادات خویش را برای غنای این مجموعه با ما در میان بگذارند.
***
«پروین متعمد»، در سال ۱۳۰۷ پا به عرصه جهان گذاشت. او در یک خانواده یهودی ساکن همدان رشد کرد. پدرش از ملاکین به نام آن شهر بود و نسبتش به «ملا یهودا ربان» می‌رسید که از علمای سرشناس جامعه کلیمی ایران آن روزهاست.
پروین تحصیلاتش را در مدرسه آلیانس همدان که بعدها مدرسه «اتحاد» نامیده شد به پایان رساند.
مدارس الیانس یک سری مدارس متعلق به جامعه کلیمیان ایران و از مدارس پیشرو ایرانی بودند که در تهران و سیزده شهر دیگر همچون همدان، اصفهان، شیراز، خرم‌آباد، کاشان و بروجرد تاسیس شده و تاکیدشان بر آموزش زبان‌های فرانسه و انگلیسی بود. این مدارس کیفیت آموزشی بالایی داشتند و به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، متناسب با علم روز توجه می‌کردند.
دو سال به پایان تحصیلات متوسطه پروین مانده بود که خانواده او به تهران مهاجرت کردند و این بار پروین که با ورود به تهران با دکتر «لقمان حکیمی» ازدواج کرده بود به‌قصد دریافت دیپلم مشغول تحصیل در مدرسه هدف شد.
دبیرستان هدف نیز از مدارس پیشرو آن زمان بود و توسط دکتر «احمد بیرشک»، ریاضی‌دان و مدرسه‌ساز معروف ایرانی و یارانش راه‌اندازی شد و تا یک سال بعد از انقلاب اسلامی نیز کماکان به فعالیتش ادامه می‌داد.
پروین بلافاصله بعد از دیپلم وارد دانشگاه تهران شد تا در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کند و هم‌زمان نیز به کار نیمه‌وقت تدریس در دبیرستان «ارت» پرداخت و این کار او را به مسیری برد که هرگز از آن جدا نشد.
ارت یک سلسله مدارس و آموزشگاه‌های فنی و حرفه‌ای بود که پایه و اساس آن توسط فردی یهودی به نام «نیکولای باسک» گذاشته شد. ازآنجایی‌که جامعه یهود آن روزها میل زیادی برای ورود به مشاغل تاسیساتی و فنی نداشت و عمده یهودیان به کار تجارت و خریدوفروش مشغول بودند، نیکلای باسک قریب به صدوبیست سال پیش با راه‌اندازی یک هنرستان فنی و حرفه‌ای در اسرائیل می‌خواست توجه جامعه یهودیان را به رشته‌های فنی و حرفه‌ای جلب کند. تعداد این مدارس به‌تدریج در سراسر جهان به بیش از چند صد آموزشگاه رسید.
نخستین مدرسه ارت در ایران هم در سال ۱۳۳۹ در خیابان دماوند تهران تاسیس شد و مدت کوتاهی بعدازآن بود که این مدرسه در شیراز و اصفهان نیز راه‌اندازی شد.
خانم پروین متعمد بعد از چندین سال تدریس در این مدرسه در سال ۱۳۴۷ به‌عنوان مدیر هنرستان دخترانه برگزیده شد و هم‌زمان هم برای تکمیل تحصیلات دانشگاهی در کلاس‌های شبانه دانشگاه شرکت کرد و فوق‌لیسانس روانشناسی‌‌اش را گرفت. او چون در کلاس‌های آموزش مدارس فنی در مرکز ارت سوئیس آموزش‌دیده و در طول سال‌ها به‌اندازه کافی تجربه مفید گردآورده بود، به‌عنوان مناسبت‌ترین فرد از سراسر کشورهای جهان، توسط موسسه جهانی ارت به‌عنوان اولین زن ایرانی شناخته شد که به مقام ریاست ارت جهانی درآمد.
چندی بعد با تلاش پروین متعمد و با پیگیری‌های مجدانه در بخش دولتی، وزارت علوم و آموزش عالی توافق کرد به دانش‌آموختگان این مدرسه مدرک فوق‌دیپلم عطا کند.
در طول مدت‌زمانی که خانم متعمد (امینی) مدیر ارت ایران بود پیشرفت‌های بسیاری به دست آمد. تکنسین‌ها و فارغ‌التحصیلان این موسسه در بازار کار ایران به‌عنوان بهترین دانش‌آموختگان فنی و حرفه‌ای کشور شناخته می‌شدند و حتی هنرجویانی از سایر کشورهای آسیایی برای تحصیل در این موسسه آموزشی به ایران وارد شده و ثبت‌نام می‌کردند.
سال ۱۳۵۲ بود که خانم متعمد با دولت قرارداد همکاری بست تا مدرک فوق‌دیپلم به فارغ‌التحصیلان این موسسه اهدا شود. آن‌ها همچنین با دولت وقت قرارداد بستند تا دبیران فنی و حرفه‌ای را برای تدریس در سایر دبیرستان‌های کشور پرورش دهند.
تا زمانی که پروین متعمد در ایران ماند این موسسه آموزشی سر پا بود؛ اما در سال ۱۳۵۸ او ایران را به‌قصد سوئیس و بعد لندن ترک کرد و چند هفته بعدازاینکه ایران را ترک گفت آن موسسه عظیم با تشکیلات مدون به‌کلی تعطیل شد و امکانات آن زیر نظر وزارت علوم به دانشکده فنی شهید «شمسی‌پور» تغییر نام و مسیر داد.
پروین بسیار از این اتفاق غمگین بود چون برای پیشرفت موسسه ارت از همه همتش مایه گذاشته بود.
موسسه جهانی ارت نیز به پاس خدمات پروین متعمد در ایران، او را به‌عنوان یکی از پنج عضو هیات مدیره اصلی انتخاب کرد و پروین از پس این وظیفه هم به‌خوبی برآمد.
او که به زبان انگلیسی و فرانسه تسلط داشت و تا حدی عربی و اسپانیایی و ترکی و عبری می‌دانست در جلسات سخنرانی‌ها و کنفرانس‌ها شرکت کرد و در تمامی این مجامع می‌درخشید.
چندی بعد از او خواسته شد به‌عنوان رییس کمیته جهانی ارت به آمریکا سفر کرده و تسهیلات لازم را برای گسترش کالج ارت در نیویورک فراهم کند.
او بعد از ساماندهی به ارت نیویورک به توسعه ارت شیکاگو همت کرد و بعدازآن کالج ارت در لوس‌آنجلس را بنا گذاشت. او در سال ۱۹۹۸ و زمانی که قریب به نیم‌قرن در این موسسه تلاش و فعالیت کرده بود، تقاضای بازنشستگی کرد و به‌عنوان مشاور عالی موسسه جهانی ارت به کار نیم وقتش تا امروز ادامه داده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر