نیویورک مقصدی دیگر برای تلاش جهانی در حمایت از حق تحصیل بهائیان ایران است. کمپین «#جرم نیست» با کمک هنر، نقاشیهای دیواری و رسانههای اجتماعی به دنبال بلند کردن صدای سلب یکی از پایهای ترین اصول حقوق بشر از بهائیان ایران، یعنی حق تحصیل و تدریس در دانشگاهها است.
بهائیان ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ با مشکلات زیادی روبه رو بودند و در سالهای گذشته تنها به دلیل باورهای دینی خود از این حق محروم شدهاند. با تاسیس «موسسه آموزش عالی بهاییان» (BIHE)، آن ها امیدوار بودند که بتوانند این حق را هرچند محدود، داشته باشند اما هجوم نیروهای امنیتی و قضایی ایران و دستگیری استادان و تعدادی از دانشجویان این دانشگاه، رویای تحصیل حتی مجازی را از آن ها گرفت.
«مازیار بهاری»، مستندساز و روزنامهنگار پس از ساخت مستندی در مورد این دانشگاه مجازی، کمپین «#جرم نیست» را به راه انداخت؛ کمپینی که حالا بسیاری از غیربهائیان از سراسر جهان را در کنار هم جمع کرده تا از حق تحصیل بهائیان ایران دفاع کنند. شاید شنیدن این موضوع که تحصیل در بخشی از این جهان در قرن بیست و یکم ممنوع باشد، بسیاری را متعجب کند. «ربی» (Rabi)، هنرمندی که یکی از نقاشیهای دیواری کمپین «#جرم نیست» را انجام داده است، یکی از آن ها بود. او میگوید: «وقتی به من گفتند کمپینی به نام "تحصیل جرم نیست" از من دعوت کرده است، گفتم چی؟! این را که میدانم؛ معلوم است که تحصیل جرم نیست؛ همه این را میدانند.»
«دیوید تورس» (David Torres) که حالا بسیاری او را به نام ربی میشناسند، همراه با «دوید لویت» (David Leavitt) گروهی به نام «دایرهها» (CYRCLE) را از سال ۲۰۱۰ به راه انداختند. کارهای آن ها بیش تر به روی زندگی، دوگانگی و شرایط انسانی تمرکز دارد و استفاده از رنگهای خاص و طرحهایی متفاوت حالا تبدیل به یک شناسههنری برای آن ها شده است.
جدا از نقاشیهای دیواری، دیگر آثار آن ها در بسیاری از گالریهای مشهور جهانی به نمایش گذاشته شده اند. نقاشی و نقاشیهای دیواری این گروه در گالریها و دیوارهای لسآنجلس تا لندن و لیسبون، از هنگ کنگ و لاس وگاس تا مالمو در سوئد دیده می شوند. آن ها یک شعار هم دارند و میگویند: «ما دایرهها هستیم، ما هرگز نمیمیریم.»
ربی در مورد این که چرا تحصیل در یک گوشه جهان جرم محسوب میشود، میگوید: «آن هایی که تحصیل را جرم اعلام میکنند، کسانی هستند که دوست ندارند انسانها و شهروندان هوشمند به سطحی بالاتر از هوشمندی دست پیدا کنند ولی همیشه با یک جواب نه روبه رو شده اند.»
او ادامه میدهد: «تحصیل یک ابزار قدرتمند برای تغییر و انقلاب، البته یک انقلاب آرام و درونی است.»
ربی در مورد نقاشی دیواری خود توضیح میدهد: «وقتی این دیوار را با دو ستون برآمده دیدم، با خودم گفتم این عالی است و کار را خیلی سریع شروع کردم.»
خطکش شکسته شده که حالا روی دیواری در «هارلم» نیویورک کشیده شده، نمادی است برای دفاع از حق تحصیل بهائیان ایران.
او خطاب به آن ها میگوید: «ایجاد تغییر همیشه کار مشکلی است اما انسان هیچگاه نباید امید را فراموش کند.»
او این امید را «بخشی از طبیعت انسانی» بشر میداند.
خط کشهای شکسته روی دیوارهای محله هارلم شهر نیویورک به «باغ ماندلا» مشهور است. نسلون ماندلا، رهبر مبارزات جدایینژادی (آپارتاید) در آفریقای جنوبی سالها برای حق برابر شهروندان این کشور، فارغ از رنگ پوست آن ها تلاش کرد. حالا در نیویورک، عده ای از شهروندان محیطی را که قبلا مخروبه بوده، به شکلی مناسب و زیبا در آورده و نام او را بر آن نهاده اند تا اهالی محل بتوانند فارغ از رنگ و نژاد و مذهب، در یک مشارکت مدنی از محیط زندگی سالم و شاد اطراف خود لذت ببرند.
«تیفانی تامپسون»، مسوول باغ ماندلا در هارلم میگوید: «دیوارهای این باغ پیامهای متفاوتی را به خود میبیند اما وقتی به ما پیشنهاد شد در مورد حق تحصیل کاری را داشته باشیم، برای ما بسیار خوشحال کننده بود تا این پیام را به همه جوانان برسانیم.»
کمی آن طرفتر از باغ ماندلا، روی دیوار ساختمان هفتهنامه «آمستردام» هم یک نقاشی دیواری دیگر پیام دفاع از حق تحصیل بهائیان ایران را به نمایش گذاشته است. این هفتهنامه از سال ۱۹۰۹ شروع به کار کرده و در تاریخ بیش از ۱۰۰ سال فعالیت خود وقایع مهمی را پوشش داده است. آمستردام در سالهای اوج مبارزات برابری شهروندی در امریکا به رهبری «مارتین لوتر کینگ»، یکی از مهم ترین تریبونهای برابری طلبان بود.
«الکساندر کتو» (Alexandre Keto)، هنرمند برزیلی بیش تر بر روی فرهنگ و هنر آفریقایی تمرکز دارد و حالا با نقاشی یک خانواده در کنار درخت «بائوباب» (Baobab)، پیام حمایت خود را از حق تحصیل بهائیان ایران و کمپین «#جرم نیست» به نمایش گذاشته است. بائوباب نمادی از درخت دانش است که در نقاشی الکساندر کتو با سر در دانشگاه تهران تلفیق شده است. او خود بر این باور است که این نقاشی نشان میدهد:«در کنار هم میتوانیم صحبتکنیم، اطلاعات به هم بدهیم و البته از یکدیگر بیاموزیم. این پیامی بود که من میخواستم با این کار منتقل کنم.»
«الینور تاتوم» (Elinor Tatum)، سردبیر هفته نامه آمستردام میگوید: «۷۰ سال است که ما در این ساختمان هستیم و این اولین بار است که یک نقاشی روی این دیوار کشیده می شود. حالا این نقاشی نشان میدهد که حق آزادی بیان و البته حق تحصیل یک موضوع جهانی است. ما میگوییم که همه انسانها باید از حق برابر برای دسترسی به آموزش و اطلاعات برخوردار باشند.»
الکساندر کتو در مورد نقاشی دیواری خود میگوید: «در مورد تاریخ آفریقا تنها در مورد دوران بردهداری صحبت میشود نه پیش از آن و نه پس از آن. حالا من در کارهای خودم فرهنگ آفریقا را نشان میدهم و در این نقاشی با محور بودن درخت بائوباب میخواستم کنار هم بودن، فرهنگ، مردم و آموزش را نشان دهم.»
او آموزش را راه پیشرفت و توسعه جهان میداند و اضافه میکند: «بسیاری بر این باورند که وضعیتی که ما امروز زندگی میکنیم، لزوما آن چه ما میخواهیم نیست بلکه نتیجه آن چیزی است که از گذشته به همراه داریم. بنابراین، اگر ما تحصیل کرده باشیم و تاریخ را خوانده باشیم، لزومی به تکرار آن نیست و همه ما میتوانیم در دنیایی برابر زندگی کنیم.»
الکساندر کتو هم چنین در مورد کمپین «#جرم نیست» میگوید: «در بسیاری از نقاط جهان مشکلات ما مشترک است؛ از نیروهای سرکوبگر و پلیس تا سیستمهایی که حق دسترسی آزاد به کار و تحصیل را برای بخشی از شهروندان خود ممنوع کردهاند. من فکر میکنم باید همه برای این موضوع کار کنیم، ارتباط داشته باشیم و تلاش کنیم که دنیایی بهتر برای همه بسازیم.»
او هنر را بهترین راه برای ارتباط گرفتن با جامعه میداند و تاکید دارد: «با این کار به مردم این پیام را خواهم رساند که با هم ارتباط داشته باشند و تلاش کنند تا متوجه شوند که چه اتفاقی در جهان رخ میدهد.»
نیویورک اولین شهری است که در آن کمپین «#جرم نیست» آغاز به کار کرده است و به زودی باز هم نقاشی دیواری دیگری را در دفاع از حقوق بشر و حق تحصیل بهائیان ایران در آن خواهد دید.
برای آگاهیهای بیش تر در مورد این دیوار میتوانید مصاحبه مازیار بهاری، مبتکر کمپین «#جرم نیست» با تلویزیون «من و تو» را در این جا مشاهده کنید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر