«به هواداران پرسپولیس تذکر میدهم که دیگر به اصفهان نیایند چون فقط خدا میتواند جانشان را نجات دهد. دفعه بعد قطعا خون به پا خواهد شد.» این جملاتی بود که «سیاوش یزدانی» به زبان آورد. بازیکن تیم سپاهان که بعد از بازی با پرسپولیس، لحن کلامش عصبی و احساسی به نظر میرسید.
باشگاه پرسپولیس واکنش نشان داد. «ایرج عرب» مدیرعامل باشگاه پرسپولیس گفت: «صد جام به یک تار موی بازیکنان و هواداران پرسپولیس نمیارزد. ما در اصفهان و تبریز امنیت میخواهیم.» پرسپولیس باید یازدهم اردیبهشت ماه در تبریز و سوم خردادماه در اصفهان (جام حذفی) مقابل تراکتورسازی و سپاهان قرار بگیرد.
داستان برمیگردد به سنگپراکنیهای جمعه شب در ورزشگاه آزادی. حدود ۴ هزار تماشاگر سپاهانی که به ورزشگاه آزادی آمده بودند، با هواداران پرسپولیس، ماموران یگان ویژه و پرسنل اجرایی ورزشگاه درگیر شدند. نتیجه تنشها هم به گفته رییس اورژانس تهران، ۲۴۵ مصدوم و یک کشته بود.
واکنش فدراسیون فوتبال در قبال تمام بحرانها اما سکوت است؛ نوعی خفقان که مفهومش نه به صورت علنی اما در ظاهر، تایید تمام هنجارشکنیهایی است که در فوتبال و ورزشگاههای ایران باب میشود. تولد هولیگانیسم.
آنچه تماشاگران احساسی روی سکوها انجام دادند را میتوان ریشه یافته در کنشهای مدیران، مربیان و بازیکنان دید. کانالهای تلگرامی منتسب به باشگاهها که طی ماههای اخیر مباحث نژادی، قومیتی و بحث تبعیضها را به راه انداختند و نفرت پراکنی کردند. یکی از اهرمها هم میشود بازیکنی مانند سیاوش یزدانی با سابقه ۵ فصل حضور در لیگ برتر، که حرف از «خونریزی» در اصفهان میزند.
نمونه چنین اتفاقی به صورت دقیق در فوتبال یا ورزش اروپا و آمریکا دیده نشده است. فوتبالیستها (و یا بسکتبالیستهای حرفهای آمریکا) یا زنگی زنگ بودند، یا رومی روم. یا مانند «اریک کانتونا» افسار پاره میکردند و زمان خروج از زمین با لگد به صورت هوادار «کریستال پالاس» حمله میکنند یا مانند «دنی آلوز» وقتی به نشانه توهین نژادپرستانه برایشان موز به زمین پرت میکنند، آن را برمیدارند و گاز میزنند.
اریک کانتونا، همان ستاره یاغی فرانسوی باشگاه منچستریونایتد وقتی از سوی هوادار کریستال پالاس مورد فحاشی قرار گرفت، با لگد به صورت هوادار انگلیسی هجوم برد و او را با تمام قدرت کتک زد.
فردای آن روز، روی جلد روزنامههای انگلیسی چنین تیترهایی نشست: «نابغه ای با درک و فهم انسان های غارنشین» «مراقب باشید سگ خطرناکی است» «تا ابد باید محروم شود» «باید او را سوار هواپیما کنند و به فرانسه برگردانند» «کانتونا، شرم آور آیا این اتفاق پایان بازیگری بازیکن دیوانه است؟»
قانون انگلستان منتظر تصمیم اتحادیه فوتبال انگلستان ننشست. در حالی که اتحادیه، مهاجم یونایتد را شش ماه از حضور در فوتبال محروم کرده بود، دادگاه عالی انگلیس حکم به ۲ هفته زندان برای او داد. کانتونا را به زندان بردند اما ۴۸ ساعت بعد با دادخواست تجدیدنظر آزاد شد. دادگاه دوم او را به ۱۲۰ ساعت خدمات اجتماعی محکوم کرد.
«دنیس وایز» کاپیتان سابق تیم چلسی فقط به این دلیل که در نزاع خیابانی به سمت کسی که او را تهدید کرده بود و مورد فحاشی قرار داد حمله کرد، از سوی دادگاه به سه ماه حبس محکوم شد. ابتدا به زندان رفت، بعد دادخواهی کرد و پس از ۲۰ روز آزاد شد.
در فوتبال اروپا لااقل تا امروز بیسابقه بود که یک بازیکن یا مربی، یک جمعیت را تهدید به «مرگ» کرده باشد. اما ماه مارچ امسال، «راسل وستبروک» ستاره تیم بسکتبال «سیاتل سوپرسانیکس» به دلیل واکنش نشان دادن به توهین نژادپرستانه یک تماشاگر، مورد پیگرد قضایی قرار گرفت.
تماشاگران مدعی شدند که راسل وستبروک از جای خود برخاسته و تماشاگر و خانوادهاش را تهدید کرده است. «mail online» مدعی شده تحقیقات در مورد این ادعای هوادار سیاتل ادامه دارد و در صورتی که ستاره بسکتبال NBA چنین واکنشی داشته، احتمال زندان و جریمه نقدی او بسیار خواهد بود. راسل وستبروک اما به همین رسانه میگوید: «تابحال به هیچ خانوادهای بیاحترامی نکردم. هرگز رفتار ناشایستی با پدرم، مادرم و همسرم نداشتم و یاد گرفتم که به خانواده کسی توهین نکنم. این که میگویند من کسی را تهدید کردم، دروغ محض است.»
«ادو هوتلفوتز» روزنامهنگار آلمانی سایت «Sky sport» آلمان در گزارشی به تمامی ممنوعیتهای بزرگ در بوندسلیگای آلمان نگاهی انداخته و نوشته است: «کاتالوگها و لیستهای مجازات بازیکنان و مربیان در فوتبال آلمان دیگر به جزیی از زندگی روزمره آنها تبدیل شده است.» او اشاراتی داشته به مواردی مانند «همراه داشتن تلفن همراه در اردوی بایرن مونیخ»، «پرداخت جریمه ۱۰۰ هزار یورویی در صورت اعتصاب در باشگاه دورتمند»، «جریمه نقدی برای بازیکنی که پس از صرف غذا، بشقابش را از روی میز جمع نکند» و «محرومیت بدون تجدید نظر برای بازیکنی که به داور توهین کرده باشد.»
از «ادو هوتلفودز» در مورد جریمههای احتمالی در فوتبال آلمان برای بازیکنی که هواداران را تهدید به «خونریزی» کند میپرسم. نوتفلودز ابتدا متعجب میشود، مکث میکند و میگوید: «ما چنین موردی هرگز نداشتیم. در اینکه حتما قانونی در این مورد وجود دارد شکی نیست؛ ولی آن قدر دور از ذهن بوده که من تابحال در موردش سوالی نپرسیده باشم.»
اما در فوتبال ایران هیچ چیز بعید نیست. «عبدالرحمن شاهحسینی» رییس سابق کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران هفته گذشته در مصاحبه با «علی ضیا» در شبکه یک صداوسیما گفته بود: «آقای علیآبادی وقتی رییس سازمان تربیت بدنی بود مرا صدا زد و گفت از سوی وزیر صنایع به شدت زیر فشار است که شما کنار بروید. به آقای علیآبادی به دلیل احکام تندی که میدادن فشار میآوردند.»
تعداد زیادی از باشگاههای فوتبال ایران زیر نظر وزارت صنایع، وزارت نفت و سپاه پاسداران اداره میشوند. شاهحسینی یکی از قضاتی بود که با ورود به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، سعی کرد فضای ورزشگاهها را با احکام شدید و قوی انضباطی خود تغییر دهد.
به صورت نمونه وقتی در سال ۱۳۸۶ هواداران سپاهان با پرتاب نارنجک دستساز صورت و بینایی سرباز وظیفهای را گرفتند، رییس وقت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال حکم به برگزاری تمامی مسابقات این تیم بدون تماشاگر در خارج از خانه و کسر ۶ امتیاز از این تیم را صادر کرد.
حالا در فدراسیون فوتبال ایران کسی تمایلی به درگیر شدن با سپاه پاسداران و وزارت صنایع را ندارد. «مهدی تاج» رییس این فدراسیون که باید از ۵ ماه قبل به دلیل قانون منع به کارگیری بازنشستهها از این فدراسیون جدا میشد، به هر دری زده تا در پست خود باقی بماند. پس جان و زندگی تماشاگر و عکاس و خبرنگار و مربی و بازیکن در ورزشگاهها مهم نیست.
بازیکن فوتبال ایران، گروهی از هواداران را تهدید میکند که «فقط خدا میتواند جانشان را نجات دهد» با این حال بعید هم نیست که وعده او در اصفهان اجرایی شود. نه او بابت این تحریک جریمه خواهد شد، نه هواداران سپاهان و پرسپولیس برای جنجالهای جمعه شب در آزادی. همان طور که بلوای تبریز هم از سوی رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مسکوت و بدون حکم باقی ماند.
این روزها اگر به ورزشگاهها میروید، مراقب جان خود و عزیزانتان باشید. کسی به فکر شما نیست.
مطالب مرتبط:
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر