فرزاد صیفیکاران؛ شهروندخبرنگار
روز شنبه ٢٨ ژوئن ٢٠١٨، مراسم افتتاحیه ٩ روز افتخار جامعه رنگین کمانی ها در شهر آمستردام بود که به «آمستردام گی پراید»(Amesterdam Gay Pride) معروف است. روز اول از این ٩ روز، رژه «کوییرها»(غیردگرجنسگرا) برگزار شد. جمعیت کثیری از جامعه دگرباشان (LGBTQA) از بیش از ٧٣ کشور مختلف در این رژه افتخار در کنار بنای «هومو مانیومنت»(Homomonument) گرد هم آمده بودند. این بنای یادبود در مرکز شهر آمستردام قرار دارد و برای بزرگداشت یاد همه مردان همجنسگرا و زنان لزبینی که در معرض آزار و اذیت قرار گرفته اند، ساخته شده است.
جامعه رنگین کمانی ایرانی ساکن هلند نیز در این رژه افتخار با دعوت و سازماندهی بنیاد «ژوپی آ» شرکت کرده بودند و حضوری پر رنگ داشتند. «منیژه تفقدرضایی»، دختری که کم توانی جسمی دارد و به «دختر مریخی ایران» معروف است، برای حمایت از این جامعه به آمستردام آمده و به جمع رنگین کمانی های ایران پیوسته بود. دگرباشان ایرانی در این روز افتخار، حمایت از جامعه اقلیت های جنسی و جنسیتی داخل ایران را از یاد نبردند و با در دست داشتن عکس هایی بزرگ از هم رنگان خود در ایران، یاد آن ها را گرامی داشتند و حمایشان را نشان دادند.
موضوع و طرح هفته افتخار امسال آمستردام، «قهرمانان» بود و «مهداد» که یک ترنس مرد ایرانی است، از سوی سازمان «ترنس آمستردام» (Trans Amsterdam) به عنوان قهرمان سال ٢٠١٨ ترنس های هلند انتخاب شد.
این گردهمایی ابتدا با ایراد چندین سخنرانی به زبان های هلندی و انگلیسی و همچنین اجرای چند قطعه موسیقی آغاز شد. در این روز می شد همه شرکت کننده ها را جدا از لباس های زیبا، متنوع و رنگارنگی که پوشیده بودند، در تنوع جمعیتی کثیری و با سلایق و ظاهر بسیار متنوع دید که همگی در یک جا و در کنار یکدیگر گرد آمده بودند و کسی برتری بر دیگری نداشت. همه آن ها با هر رنگی و با هر ظاهر و گرایش جنسی، تنها می گفتند انسان هستیم. آن ها نه تنها دلیلی برای پنهان کردن گرایش انسانی خود نداشتند بلکه آمده بودند تا با افتخار آن را به جهانیان نشان دهند.
از منظری دیگر، جدا از پرچم های رنگین کمانی که شناسه جامعه اقلیت های جنسی و جنسیتی است، پرچم کشورهای مختلفی نیز به چشم می خورد که توسط سازمان دهندگان برنامه و همچنین شرکت کنندگان در آسمان با وزش باد در حال رقص بودند. نکته ای که توجه بیننده ها را شاید در نگاه اول جلب می کرد، پرچم های ایران، عربستان، اسراییل، فلسطین و افغانستان بود؛ کشورهایی که جدا از مسایل و اختلافات سیاسی با یکدیگر، جامعه دگرباشان نیز در آن ها به دلیل وجود ایدئولوژی های سخت گیرانه مذهبی، مدام تحت فشار و ستم از سوی حاکمیت و مردم هستند.
پس از اتمام سخنرانی ها و اجرای موزیک های شاد، همه شرکت کنندگان گروه گروه در خیابان های آمستردام شروع به راهپیمایی کردند. ازدحام جمعیت در خیابان های آمستردام تردد را کند کرده بود. جامعه دگرباشان ایرانی ساکن هلند هم در حالی که «منیژه رضایی» (دختر مریخی ایران) بر روی ویلچر در جلوی آن ها با پرچمی آبی و سفید در دست که نام ایران روی آن نوشته شده بود، حرکت می کرد، همگی یک صدا سرود «یار دبستانی» را می خواندند. آن ها یک مسیر طولانی که از خیابان های اصلی آمستردام می گذشت را طی کردند تا به محل اصلی گردهمایی، یعنی «فوندل پارک» که در مرکز شهر قرار دارد، رسیدند. در آن جا هم تا آخر شب سخنرانی، رقص و شادی برقرار بود.
با توجه به حرکت های جامعه دگرباشان ایرانی در سال های اخیر، می توان گفت که آن ها هویت و جایگاه سرکوب شده خویش را با وجود تمام مشکلات و محدودیت ها پیدا و باز تعریف و تلاش کرده اند تعریف بهتر و دقیق تری از خود ارایه دهند. آن ها در سال های اخیر در امر اطلاع رسانی و آگاهی رسانی نیز بسیار موفق تر از گذشته عمل کرده و توانستهاند جایگاه خود را در جامعه تا حدودی تثبیت کنند. حالا ما شاهد جنبش های مختلفی در میان جامعه دگرباشان ایرانی هستیم که آموزش و فرهنگ سازی را سر لوحه کار خویش قرار داده اند و بنیاد ژوپی آ یکی از آن ها است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر