سایه آقازاده‌ای به نام «محسن» روی سر فوتبال ایران

پدرام قائمی؛ شهروندخبرنگار

نامش «محسن علی‌آبادی» است، یکی از آقازاده‌هایی که دولت «محمود احمدی‌نژاد»، رشد کرد و مشهور شد. پدرش، محمد علی آبادی، آن زمان رئيس سازمان تربیت بدنی ایران بود.

او حالا ۴۰ ساله است، اما سال ۸۸ وقتی تازه سی سالگی را رد کرده بود، به ادعای سایت «جهان نیوز» به دادسرا رفت و بازجویی شد. اردیبهشت ماه همان سال «خبرآنلاین» دلیل بازجویی شدن «محسن علی‌آبادی» را دست بردن در بودجه ۱۵ میلیارد تومانی عمرانی متعلق به بازی‌های همبستگی اسلامی و بودن هزینه‌های عمرانی اماکن ورزشی استان تهران دانست.

مدتی هم شایعه شد که محسن، در انتخاب اولیه «امیر قلعه‌نویی» به عنوان سرمربی تیم ملی ایران نقش داشته است. می‌گفتند پسر ارشد رییس سازمان وقت تربیت بدنی ایران، به دلیل مشارکت‌های ساخت و سازی با مربی وقت استقلال، او را تا حد سرمربیگری در تیم ملی ایران پیش برده بود. محسن هرگز اعمال نفوذش برای انتخاب شدن قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران را تکذیب نکرد، اما در مورد همکاری اقتصادی و ساخت و سازهای شهری با امیر قلعه نویی گفته بود: «همه می‌دانند سطح من و پدرم در زمینه ساخت و ساز کجاست. اگر بخواهیم با کسی مشارکت کنیم، با یکی هم سطح خودمان شریک خواهیم شد، نه با امیر قلعه نویی.»

نام محسن کنار ورزش ایران همیشه شنیده می‌شد. کم و بیش از لابه‌لای خبرهایی که مربوط به ساخت و ساز اماکن ورزشی بود، مثلا در مورد تمام ورزشگاه‌های زنجیره‌ای که طی سال‌های ۸۴ تا ۹۰ خورشیدی در شهرهای ایران یکی یکی ساخته شد و همه از استانداردهای اولیه کنفدراسیون فوتبال آسیا محروم بودند. «محسن» مهمترین پیمانکار تمام این پروژه‌ها بود.

خودش اما در مورد اختلاسی که به او نسبت می‌دادند، به «خبرآنلاین» گفته بود: «ارقامی که به من نسبت می‌دهند منطقی نیست.» بعد منطق آورده بود که از 15 میلیارد تومان بودجه اداره کل تربیت بدنی استان تهران، یک بخش چند میلیاردی مربوط به امور جاری و حقوق و دستمزد می‌شود و ۷ تا ۸ میلیارد باقی می‏ماند که اگر تمامی این ۸ میلیارد را به او می‏دادند باز هم امکان اختلاس ۵۰۰میلیون یا یک میلیارد آن بیشتر وجود نداشت. حساب و کتابش گویا دقیق بود.

اما بعد از سال ۸۸ راه تازه‌ای پیدا کرد. نیازی نبود که وارد بخش ساخت و ساز شود که هزینه‌های مالی یا اعتباری برایش داشته باشد.

کسانی که در ایران طی سه سال اخیر فقط یک بار به ورزشگاه رفته باشند، حتما نام «برهان مبین» را شنیده‌اند. «برهان مبین» شرکتی کوچک با شرح وظایف محدود در خدمات الکتریکی است که نشانی آن در میدان ونک ثبت شده. از سه سال قبل این مجموعه، کنترات فروش تمامی بلیت‌های ورزشگاه‌های کشور را در دست گرفته است. شرکتی که زمانی «محسن علی‌آبادی» مالکیت و ریاستش را برعهده داشت ولی امروز روی کاغذ، هیج سمتی در آن ندارد.

«برهان مبین»، یک شرکت تحمیلی به فدراسیون فوتبال است. شرکتی که «علی کریمی» هم در یکی از فاشگویی‌های سال گذشته‌لش از آن به عنوان نمادی از فساد در فدراسیون ایران نام برد. کریمی گفته بود: «فرآیند فروش بلیت به باشگاه ها واگذار شده و باشگاه ها هم بلیت ها را می توانند هم به صورت اینترنتی بفروشند و هم حضوری. هر چند بحث بلیت فروشی، بلیت به شکل اینترنتی جزو الزامات کنفدراسیون فوتبال آسیا است و دقیقا همان رویه ای است که در موضوع حقوق و پاداش طی می شود.»

داستان از یک قرارداد ۱۰ ساله بین فدراسیون فوتبال ایران و شرکت «برهان مبین» آغاز می‌شود. قراردادی که «علی کفاشیان» مجبور به امضای آن شد. از زمان ریاست «محمد علی‌آبادی» در سازمان وقت تربیت بدنی، بحث انحصاری شدن بلیت فروشی اینترنتی ورزشگاه‌های ایران به وجود آمد. محمد علی‌آبادی مصر به امضای قراردادی بود که شرکت «برهان مبین» را متولی مطلق بلیت فروشی در ورزشگاه‌های ایران می‌کرد.

مقاومت علی کفاشیان برای امضای قرارداد ۱۰ ساله با «برهان مبین» فقط دو سال پایدار ماند. یکی از اعضای وقت هیئت مدیره «برهان مبین» که بعدها مانند «محسن علی‌آبادی» از هیئت مدیره و روی کاغذ خودش را بیرون کشید و در سایه نشست، «مهدی تاج» بود؛ نایب رییس وقت فدراسیون فوتبال، رییس وقت سازمان لیگ و رییس کنونی فدراسیون فوتبال ایران.

علی کریمی معادله این بازی را می‌دانست. وقتی نسبت به قرارداد «برهان مبین» اعتراض کرد، فدراسیون فوتبال و مهدی تاج بیانیه‌ای صادر کردند در آن، ادعاهای کریمی را «اتهاماتی قابل پیگیری در دستگاه قضایی کشور» دانست.

مسئله قابل پیگیری در دستگاه‌های قضایی کشور اما می‌توانست بند درصد برداشت «برهان مبین» از فروش بلیت‌ها به مدت ده سال باشد. براساس قراردادی که «مهدی تاج» و «محسن علی‌آبادی» به فدراسیون فوتبال ایران تحمیل کردند، به ازای فروش هر بلیت بازی‌های لیگ ایران ۱۰ درصد سهم فدراسیون فوتبال می‌شود، ۵درصد به سازمان لیگ، ۵درصد به هیات فوتبال، ۵درصد به نیروی انتظامی و ۳۵درصد به شرکت «برهان مبین» می‌رسد، این یعنی ۶۰درصد سود یک مسابقه خرج برگزاری و بلیط فروشی خواهد شد و فقط ۴۰درصد میان دو تیم میهمان و میزبان تقسیم می‌شود.

سال۹۵ خورشیدی طبق آمار سازمان لیگ فدراسیون فوتبال ایران ۴۰۰هزار هوادار استقلال برای بازی‌های این تیم به ورزشگاه آزادی رفتند. این رقم در پایان فصل برای هواداران پرسولیس بیش از ۶۵۰هزار نفر بود. مجموع این تعداد و با در نظر قیمت بلیط ۱۰هزار تومن به عدد ۱۰.۵میلیارد تومان می‌رسیم. حالا اگر قرار باشد سود شرکت «برهان مبین» را از این رقم حساب کنیم به عددی بیش از ۳.۶ میلیارد میلیون تومان خواهیم رسید. این عدد حتی از سود باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس بابت فروش بلیت در سال۹۵ هم بالاتر بود.

قرارداد بی‌نظیر است. مورد اول این‌که فدراسیون فوتبال حق فسخ آن تا پایان سال دهم را نخواهد داشت و در صورت فسخ باید تمامی زیان مالی فسخ قرارداد براساس فروش بلیت‌ها را تا پایان زمان مقرر به «برهان مبین» پرداخت کند. همین‌طور هرساله ۱۵درصد به قیمت بلیت‌ها افزوده خواهد شد که این مسئله خود به خود باعث بالارفتن درآمد «برهان مبین» می‌شود اما تاثیر چندانی در افزایش درآمد باشگاه‌ها نخواهد داشت.

مردادماه سال۹۶، «امیر عابدینی» رئیس سابق سازمان اقتصادی فدراسیون فوتبال ایران به برنامه۹۰ گفت: «زمانی که برای قرارداد با این شرکت به فدراسیون فشار می‌آوردند، من مخالف بودم اما آقای تاج و کفاشیان به من گفتند دولت از «برهان مبین» حمایت می کند. فقط شنیدیم معاونت مربوط به شرکت های دانش بنیان ریاست جمهوری حامی این شرکت است. ما هم مجبور شدیم به قرارداد تن بدهیم.»

حمایت ویژه دولت از شرکت «برهان مبین» در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی هم ادامه داشت. «علی کفاشیان» سال۹۳ به ایسنا گفته بود «برهان مبین» مورد تایید دولت است.

سال ۹۶ مدیران عامل باشگاه‌‌های استقلال و پرسپولیس به فدراسیون فوتبال ایران از عدم همکاری با «برهان مبین» و اعلام استقلال در بلیت فروشی گفتند اما «مهدی تاج» به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اعلام کرده بود در صورتی قادر به فروش بلیت به صورت مستقل برای بازی‌‌های خانگی‌شان خواهند بود که ضرر و زیان شرکت «برهان مبین» را پرداخت کنند.

براساس قانون فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا، باشگاه‌ها باید به صورت مستقل مسئول فروش بلیت‌های هر بازی خانگی خود باشند. اما فدراسیون و سازمان لیگ این حق را به مدت ده سال به صورت انحصاری به یک شرکت سپردند.

باز هم امسال لیگ ایران برای «محسن علی‌آبادی» و «مهدی تاج» آغاز می‌شود. سود آن‌‌چه در زمین فوتبال اتفاق می‌افتد به جیب باشگاه‌ها نمی‌رود.

اما «برهان مبین» همچنان صاحب قدرت است. آخرین نفوذ این شرکت را می‌‌توان در برکناری «ناصر محمودی‌فرد» از مدیریت ورزشگاه آزادی دید. «حسن کریمی»، مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور امروز یکشنبه به «تسنیم» گفته است: « فدراسیون فوتبال و شرکت «برهان مبین» بدون موافقت شرکت توسعه و نگهداری، تاسیساتی را ایجاد کرده بودند که ما می‌خواستیم این تاسیسات را به بیرون از مجموعه آزادی منتقل کنیم. ما به دنبال آن هستیم که خودمان گیت‌های شیک و آبرومند ایجاد کنیم و به همین دلیل، تاسیسات قبلی مزاحم بود و از کار ما جلوگیری می‌کرد. آقای محمودی‌فرد نیز قسمتی از کار را انجام داد، اما برای انجام باقیمانده امور شرط و شروطی داشت که ما هم گفتیم کسی در مدیریت آزادی حضور داشته باشد که بدون شرط و شروط کارها را انجام بدهد.»

محمودی‌فرد البته ادعا کرده که «به دلیل باز کردن درهای ورزشگاه به روی بانوان» عزل شده است. اشاره‌اش به پخش مستقیم دو بازی ایران در جام جهانی فوتبال برمی‌گردد. مسئله‌ای که بعید به نظر می‌رسد با واقعیت همخوانی داشته باشد. مجوز ورود بانوان به ورزشگاه آزادی از سوی شورای تامین امنیت صادر شد.

ساعاتی قبل از شروع مسابقه، تعدادی از اعضای «جامعه روحانیت مبارز» با ورود بانوان به ورزشگاه مخالفت کردند. اما در نهایت درهای ورزشگاه به دستور مستقیم «حسن روحانی» به روی خانواده‌ها و بانوان باز شد.

مدیران ورزشگاه‌ها، به صورت مستقل در ورود با عدم ورود بانوان به ورزشگاه‌ها نقشی ندارند. اما محمودی‌فرد بی‌میل نیست این کنار رفتن خود را به چنین واقعه‌ای متصل کند.

شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور که وظیفه نظارت به مدیریت تمامی ورزشگاه‌های کشور را دارد، از فروش بلیت‌ها سهمی می‌خواست. ورزشگاه آزادی از همین فروش و شرکت «برهان مبین» صاحب منفعتی بود که حاضر به تغییرات نمی‌شد. در نتیجه مدیریت مجموعه تغییر کرد. قدرت «برهان مبین» هنوز به حدی هست که اجازه جابجایی گیت‌های خود را به مدیر مجموعه ورزشی آزادی ندهد، ولو این مخالفت به عزل مدیر آن مجموعه منتهی شود.