بچهها در برخی مدارس تا ساعت سه بعدازظهر در مدرسه میمانند چون کلاس زبان آن ها بعد از ساعت یک به عنوان کلاس خارج از برنامه برگزار میشود. اما حالا اجازه برگزاری کلاس زبان انگلیسی در همان ساعت را هم ندارند و ممکن است مجوز مدرسه از سوی آموزش و پرورش باطل شود.
روز گذشته، «مهدی نوید ادهم»، دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش در گفت وگو با خبرگزاری صداوسیما، روی ممنوعیت آموزش زبان انگلیسی در مقطع دبستان تاکید کرد: «تدریس زبان انگلیسی در مدارس ابتدایی دولتی و غیردولتی در ساعات رسمی یا غیررسمی ممنوع است و در صورت مشاهده، برخورد خواهد شد.»
او توضیحی درباره چرایی ممنوعیت تدریس زبان انگلیسی در دبستانها نداد، فقط گفت این تصمیم با هدف تقویت زبان فارسی انجام شده است.
«محمود عالمی»، معلم زبان انگلیسی به «ایرانوایر» میگوید: «من نمیدانم منظور از این ممنوعیت چیست، فقط این را میدانم که سنین دبستان، یعنی از پنج تا 12 سالگی بهترین دوره برای یادگیری زبانهای خارجی است و کسانی که در این سنین یک زبان دیگر را یاد میگیرند، بسیار موفقترند. متاسفم که آموزش زبان انگلیسی در مدرسههای ما از دبیرستان شروع میشود که برای زبان آموزی دیر است.»
یکی از کارمندان روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش تهران در این مورد به «ایرانوایر» می گوید: «ملاک برای تصمیمات اجرایی در آموزش و پرورش، نظر متخصصان در شورای عالی آموزش و پرورش است. حتما صلاح دیدهاند که به بچهها در سنین دبستان زبان خارجی ارایه نشود.»
او توضیح بیش تری ندارد اما به گفته «سمیعی»، مدیر یکی از دبستانهای غیرانتفاعی شهر تهران، در بخشنامه آموزش و پرورش که برای این ممنوعیت به مدارس ابتدایی فرستاده شده، نوشته شده برنامه آموزش و پرورش در مقطع دبستان، تقویت زبان و فرهنگ ایرانی و اسلامی است و آموزش زبانهای خارجی به این موضوع لطمه وارد میکند.
او میگوید: «اسم نیمی از پاساژها و مغازههای شهر انگلیسی است. منوهای رستورانها همه انگلیسی هستند. اینها به فرهنگ و زبان فارسی لطمه نمیزنند؟ به جای برخورد با این موارد، با آموزش برخورد میکنند. در حالی که زبان انگلیسی جزو زبانهایی است که بیش ترین مخاطب را در دنیا دارد و یادگیری آن میتواند فرصتهای استثنایی برای افراد ایجاد کند.»
سمیعی توضیح میدهد که این بخش نامه از سال 94 به مدارس ابلاغ شده اما تا سال گذشته برای اجرای آن سختگیری نمی شده است.
فروردین سال 94، «مسعود ثقفی»، سخن گوی وزارت آموزش و پرورش به «ایسنا» گفته بود: «طبق برنامه مصوب شده، برای مقطع ابتدایی درس زبان خارجی نداریم. ارایه خدمات آموزشی زبان انگلیسی و خارجی ممنوع است و اگر مدرسهای تدریس داشته باشد، تخلف صورت گرفته است.»
سمیعی معتقد است برخورد سختگیرانه با مدارس، به ویژه مدارس ابتدایی برای جلوگیری از آموزش زبان انگلیسی بعد از صحبتهای رهبری در اینباره رخ داده است.
اشاره او به صحبتهای آیتالله علی خامنهای است که 14 اردیبهشت 95 در دیدار با گروهی از معلمان، اصرار بر ترویج زبان انگلیسی در ایران را یک کار ناسالم و میراث دوران پهلوی دانسته بود: «در کشورهای دیگر به این مساله توجه میکنند و جلوی نفوذ و دخالت و توسعه زبان بیگانه را می گیرند. ما حالا از پاپ کاتولیکتر شدهایم! آمدهایم میدان را باز کردهایم و علاوه بر این که این زبان را کردهایم زبان خارجی انحصاری مدارس مان، مدام داریم میآوریمش در مقاطع پایین؛ در دبستان ها و در مهدِکودکها! چرا؟»
اما یک روز بعد حسن روحانی در سخن رانی روز معلم از مزیتهای یادگیری زبان انگلیسی سخن گفت: «امروز در شبه قاره هند به خاطر این که این جمعیت عظیم به زبان انگلیسی تقریبا مسلط هستند، شما ببینید که در IT چه کارهایی انجام دادهاند و چه شغل بزرگی را این شبه قاره به دست آورده است. ما باید زبانی را یاد دهیم که در کنارش علم راحتتر به دست آید و شغل بیش تر برای نسل جوان آینده به وجود بیاورد و ارتباط اقتصادی ما را با دنیا تسهیل کند.»
به هر حال، به نظر می رسد آن چه مبنای تصمیمگیری برای سخت گیری بیش تر در اجرای این برنامه مصوب آموزش و پرورش قرار گرفته، سخنان رهبر جمهوری اسلامی است. سمیعی می گوید از همان زمان سختگیریهای «مرضیه گرد»، رییس سازمان مدارس غیردولتی آموزش و پرورش ایران شروع شد: «اول آموزش زبان را در کلاسهای درسی ممنوع کردند، ما هم آن را به عنوان فوقبرنامه در نظر گرفتیم. اما حالا فوقبرنامه هم حذف شده است.»
به گفته او، بارها بازرسان آموزش و پرورش سرزده به دبستانی که مدیریت آن را برعهده دارد، مراجعه کردهاند تا تخلفات احتمالی را در آن ارزیابی کنند: «مثلا کلاس موسیقی نباید برگزار کنیم. کلاس زبان انگلیسی نباید داشته باشیم. در حالیکه خانوادهها برای همین فعالیتهای فوق برنامه بچههای دبستانی را در مدارس غیرانتفاعی میگذارند.»
طبق تصمیمگیری شورای عالی آموزش و پرورش، ارایه واحدهای زبان انگلیسی از سال اول دبیرستان آغاز میشود. محمود عالمی، معلم خصوصی آموزش زبان میگوید: «ارایه واحد زبان با سیستم ناکارآمدی که در دبیرستان انجام میشود، هیچ کمکی به یادگیری زبان انگلیسی نمیکند. اگر سیستم درستی برای آموزش زبان داشتند، تمام کسانی که دیپلم میگیرند و چهار سال زبان انگلیسی خوانده اند، میتوانستند به طور مسلط صحبت کنند. اما واقعا چند درصد از فارغالتحصیلان دبیرستانی میتوانند انگلیسی حرف بزنند؟»
او کمی مکث میکند و بعد جواب سوال خودش را میدهد: «کسانی هم که میتوانند انگلیسی صحبت کنند، در مدرسه چیزی یاد نگرفتهاند. آن ها از بچگی کلاس زبان رفتهاند و یا معلم خصوصی داشتهاند.»
عالمی در دو سال گذشته شاگردهای دبستانی زیادی داشته است: «خانوادهها متوجه شدهاند یادگیری زبان انگلیسی در آینده بچهها چه تاثیر بزرگی دارد، به خاطر همین موضوع در سالهای اخیر شاگردان دبستانی زیادی داشتهام. بچههای دبستانی واقعا یادگیری بینظیری دارند و من گاهی فکر میکنم اگر خودم از سنین کودکی زبان را در مدرسه آموزش میدیدم، خیلی زودتر به همه هدفهایم میرسیدم.»
سمیعی، مدیر دبستان غیرانتفاعی تصمیم گرفته است مجوز تاسیس یک مرکز آموزش زبان انگلیسی هم بگیرد و نزدیکیهای مدرسه یک آموزشگاه زبان انگلیسی راه بیاندازد تا بچههای مدرسه اش بتوانند در آنجا بدون مشکل، زبان انگلیسی یاد بگیرند. اما مطمئن نیست آموزش و پرورش چنین مجوزی برای او صادر کند: «خیلی بد است که ما برای دور زدن قانونی که به نفع هیچکس نیست، باید هزار راه برویم. بعدها شاید به بچههای ما بخندند اگر به آیندگان بگویند برای ما آموزش زبان انگلیسی ممنوع بود و ما قاچاقی زبان یاد میگرفتیم!»
می پرسد: «خنده دار نیست؟»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر