زندان و جریمه برای دورهمی و نوشتن در فضای مجازی

حکم قطعی آن ها سه روز پیش صادر شد؛ دادگاه تجدید نظر استان گلستان «روزبه گیلاسیان» را به یک سال زندان، رفیق­ او، «نیما صفار» را به 80 روز حبس و همسرش، «الهه سروش نیا» را به هشت میلیون تومان جریمه نقدی محکوم کرده است. هر سه از نویسندگان و فعالان مدنی شهر گرگان هستند و حالا منتظر اجرای احکام خود.

یک منبع آگاه به «ایران وایر» می­گوید: «آن­ها تهدید شده ­اند که در صورت مصاحبه با رسانه­­ ها، جرم جدیدی برایشان در نظر گرفته می ­شود.»

روزبه و الهه 23 آذرماه سال 94 در منزل شخصی خود بازداشت شدند: «دستگیری آن­ها توسط اطلاعات سپاه انجام شد. تمام منزل و لوازم شخصی آن­ها را تفتیش کرده بودند.»

آن­ها حدود دو هفته در سلول انفرادی بازداشتگاه سپاه استان گلستان بودند و بعد به زندان «امیرآباد» گرگان منتقل شدند: «دی ماه94 با قید وثیقه آزادشان کردند. البته هنوز هم با قید وثیقه آزاد هستند و منتظر اجرای حکم دادگاه تجدید نظر.»

روزبه گیلاسیان از رشته‌ «عمران» دانشگاه «خواجه نصیرالدین طوسی» در مقطع کارشناسی و رشته‌ «فلسفه‌ علم» در دانشگاه شریف در مقطع کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شده است اما کتاب‌هایش در ایران مجوز چاپ نگرفته اند. «فلسفه در خیابان»، «انسان ماه بهمن»، «فال‌های عاشقانه»، «جزوه انقلاب»، «فیلسوف کوچولو» و «اکنون دانشگاه» کتاب‌هایی از این نویسنده هستند که به صورت اینترنتی منتشر شده اند. او در بخشی از کتاب اینترنتی جزوه انقلاب، موضوع انقلاب ایران را مورد بحث و نقد  قرار داده است.

گیلاسیان معتقد است در موقعیت‌های خطیر بین مردم و انقلاب، باید انقلاب را انتخاب کرد. نوشته است هیچ انقلابی بدون اعمال دوری از خشونت محقق نمی‌شود. او تصمیم انقلابی را تصمیم به نفع انقلاب تعریف می­کند و نه تصمیم به نفع مردم. گیلاسیان تصمیم ­های آیت الله خمینی در اوایل انقلاب را به عنوان تصمیم انقلابی مثال زده که نفع آن به انقلاب می رسیده است و نه مردم.

الهه سروش‌نیا هم نویسنده ومترجم است. او وبلاگ نویس نیز بوده و عقاید و نظراتش را در وبلاگ می­نوشته است. چند روز بعد از دستگیری این زوج، نیما صفار، از شاعران و فعالان مدنی گرگان هم بازداشت شد: «شاکی این پرونده، دادستان گرگان به عنوان مدعی­ العموم بود. اتهام­ آن ها در کیفرخواست، نشر اکاذیب در فضای مجازی و اقدام علیه امنیت کشور نوشته شده بود. موضوع آن­ها، راه­ اندازی گروه "پاتوق گرگان" بود.»

ایده راه­ اندازی پاتوق را روزبه گیلاسیان مطرح کرده بود. او در فیس بوک یک صفحه عمومی به نام «پنج­شنبه­ ها در پاتوق گرگان» برای جوانان گرگانی راه انداخته و از آن­ها خواسته بود هر هفته پنج­شنبه ساعت پنج عصر دور هم جمع شوند و موضوعی را به بحث بگذارند.

او فهرستی از بحث­هایی را هم که می­توانست توسط جوانان گرگانی انتخاب شود، به اشتراک گذاشته بود؛ از فساد و خشونت و پیشنهاد بی شرمانه و کار تیمی تا انتقام واعدام و خودکشی و... .

نیما صفار در این صفحه فیس بوکی حضور فعالی داشت. آن ها هر بار دور هم جمع می­شدند و درباره موضوعات مختلف با علاقه­ مندان حاضر بحث و گفت ­و گو می­ کردند. این دورهمی، موضوع بحث­ها و ابراز عقیده جوانان گرگانی منجر به دستگیری آن ها با شکایت دادستان گرگان می ­شود: «در کیفر خواست آن­ها، نوشتن و اظهار عقیده در فضای مجازی و دورهمی دوستانه به عنوان اتهام ذکر شده است.»

این نویسنگان همراه با جمعی 15 نفره از اعضای همیشگی پاتوق در شعبه یک دادگاه انقلاب استان گلستان در چند جلسه محاکمه شدند: «در دادگاه بدوی، قاضی "قربانی" محکومیت­ های طولانی داد اما در دادگاه تجدید نظر مجازاتشان تخفیف پیدا کرد.»

قاضی «حجت الله قربانی» در دادگاه بدوی روزبه گیلاسیان را به پنج سال زندان و با یک درجه تخفیف به دو سال، نیما صفار را به دو سال و با یک درجه تخفیف به یک سال و الهه سروش‌نیا را به یک سال و با یک درجه تخفیف به شش ماه زندان محکوم  کرده بود.

«کانون نویسندگان ایران» و جمعی از روزنامه‌نگاران و اهالی قلم در مدت بازداشت این دو، با امضای بیانیه­ ای، خواهان آزادی آن‌ها شده بودند: «باور کنید این بچه ­ها کاری نکرده بودند که مستحق این قدر عذاب باشند. فقط نوشته بودند، دور هم جمع شده بودند و حرف زده بودند. اما همه این­ها را به عنوان جرم در نظر گرفتند و مثل یک جانی با آن­ها رفتار کردند. کاش مردم بدانند در کشور ما ابراز عقیده و نوشتن جرم است و ممکن است زندگی­تان به خاطر این کارها مختل شود.»