این اولین بار نیست که آنها اعتراض میکنند؛ بارها راهپیمایی کردهاند، مقابل استانداری و میدان مرکزی اراک جمع شدهاند، حتی برخی از آنها برای نشان دادن اعتراض خود، در میدان «شهرداری» اراک چادر زدهاند اما هنوز نتیجهای نگرفتهاند.
آنها کارگرند؛ کارگران کارخانههای «هپکو» و «آذرآب» اراک که از مهمترین کارخانههای صنعتی ایران به شمار میروند اما ماه ها است حقوقی دریافت نکردهاند.
بر اساس گزارش رسانه ها، هزار و ۸۰۰ کارگر کارخانه آذرآب چهار ماه است که دستمزد نگرفتهاند. حدود ۹۰۰ کارگر کارخانه هپکو هم از زمستان سال گذشته تاکنون مطالبات مزدی و بیمهای خود را دریافت نکردهاند.
یکی از کارگران هپکو به «ایران وایر» میگوید: «از دی ماه پارسال تا الان حقوق نگرفتهایم. میدانید یعنی چه؟ بیمه هم برایمان رد نکرده اند و به سختی دفترچه بیمههایمان تمدید میشود. زن و بچه داریم، چه جوابی باید به آن ها بدهیم؟»
روز گذشته کارگران دو کارخانه در دو حرکت جداگانه مسیرهای ارتباطی اراک را بستند؛ کارگران آذرآب جاده اراک ـ تهران را به طور کامل مسدود و کارگران هپکو در محل پل «شهید بختیارى»، روى ریل راه آهن تجمع کردند. آنها نسبت به عدم پرداخت حقوق خود معترض هستند. اما تجمع روز گذشته آنها با حضور ماموران یگان ویژه به خشونت کشیده شد.
یکی از شاهدان عینی میگوید: «دهها نفر از کارگران معترض به علت ضرب وشتم از سوی ماموران یگان ویژه، راهی بیمارستان شدند.»
ولی یکی از کارگران میگوید: «برخی از کارگران معترض زخمی شدند اما به بیمارستان مراجعه نکردند؛ مثلا یکی از رفقا سرش شکست یا پای خودم کبود شد.»
وقتی به خانه رسیده، همسرش با دیدن وضعیت او گریسته است: «دیروز بیش تر خجالت کشیدم. هم پول ندارم، هم کتک میخورم.»
در ویدیوهایی که از تجمع روز گذشته منتشر شده، شعار «کارگر بیچاره، کتک زدن نداره» شنیده میشود.
یکی از شاهدان عینی میگوید: «ماموران یگان ویژه برای پراکنده کردن کارگران و مردم از تیر هوایی هم استفاده کردند و وقتی دیدند تجمع پراکنده نمیشود، با باتومهایشان آنها را کتک زدند.»
به گفته کارگر هپکو، از اردیبهشت ماه تا حالا کارگران این کارخانه بارها دست به تجمعات اعتراضی زدهاند اما نتیجهای نگرفتهاند: «هربار استاندار و نماینده مجلس و کسی آمد و وعدهای به ما داد اما هیچ کدام از وعدهها انجام نشد. ما هنوز هیچ پولی نگرفتهایم. تیر ماه هم که مدیریت یکباره کارگران را به مرخصی اجباری فرستاد و تمام.»
روز گذشته معاون استاندار در جمع کارگران صحبت کرده است اما آنها تجمع را ادامه دادهاند: «قبل از درگیری هم نیروهای پلیس گفتند شما وقت دارید که اینجا را ترک کنید، ما حرف شما را میفهمیم و... اما هیچ کس حاضر نشد دست از اعتراض بردارد. این بار همه تصمیم گرفتهاند تا آخرش بایستند و اعتراضات را ادامه دهند.»
هپکو شرکتی صنعتی برای مونتاژ ماشین آلات راهسازی است. بنا به گزارشی که از صداوسیمای استان مرکزی پخش شده، این شرکت تنها کارخانه تولید ماشین آلات راهسازی در ایران و خاورمیانه است که سال ۱۳۵۳ در زمینی به وسعت ۹۰ هکتار در شهر اراک با هدف مونتاژ ماشین آلات راهسازی تاسیس شده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، توجه به ساخت ماشین آلات راهسازی و معدنی در دستور کار قرار گرفت و با همکاری شرکت «لیبهر»(Liebherr) آلمان، طرح توسعه هپکو با مجموعهای از مدرنترین ماشین آلات، با ظرفیت تقریبی سه هزار دستگاه، در سال ۱۳۶۳ آغاز شد.
به گفته کارگران این کارخانه، مشکلات از زمان واگذاری هپکو به بخش خصوصی آغاز شده است: «از سال 86 که این کارخانه به بخش خصوصی واگذار شد، این مشکلات پیش آمد. در حالی که این شرکت، یک شرکت مادر تخصصی بود و نباید به بخش خصوصی واگذار میشد.»
آنها گمان میکنند که سهام دار اصلی هپکو قصد فروش زمین کارخانه را دارد: «115هکتار زمین کارخانه است که قیمتش بالا رفته و احتمالا سهام داران میخواهند کارخانه را تعطیل کنند و زمین آن را بفروشند.»
شرکت صنایع آذرآب نیز یک شرکت هلدینگ ساختوساز ایرانی است که در زمینه احداث زیرساختهای صنعتی، پالایشگاههای گاز، مجتمعهای پتروشیمی، کارخانجات سیمان و نیروگاههای برقآبی فعالیت میکند. دفتر مرکزی این شرکت در تهران قرار دارد و کارخانجات صنعتی این شرکت نیز در شهر اراک مستقر هستند. بخشی از سهام شرکت صنایع آذرآب در بازار بورس تهران معامله میشود. موضوعی که مورد اعتراض کارگران این کارخانه است، مربوط به معامله سهام در بورس تهران میشود.
«ایلنا» گزارش داده است کارگران این کارخانه که مالک بخشی از سهام آذرآب محسوب میشوند، نسبت به حاشیههای نشست اخیر مجمع عمومی سهام داران معترض هستند. از قرار معلوم، نتایج این مجمع که در دو روز متوالی (۲۶ و ۲۷ شهریور ماه) در سالن «تلاش» وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در تهران برگزار شده، مورد ایراد نماینده سازمان بورس اوراق بهادار واقع شده است.
کارگران آذرآب نیز که نظری مشابه نماینده سازمان بورس دارند، معتقدند در برگزاری این نشست، ترتیبهای قانونی ملاحظه نشده است.
یکی از کارگران این کارخانه میگوید: «حدود شش ماه است که حق بن و سهام خود را نگرفته ایم. چهار ماه هم حقوق پرداخت نشده است. هر کدام زن و بچه داریم. اعتراض کردیم، کتکمان زدند. چه کار باید بکنیم؟»
او در تمام اعتراضهای ماههای اخیر شرکت کرده است اما میگوید: «به نتیجهای نرسیدیم. ظلم در حق کارگر دیگر خیلی نامردی است. کارفرمای ما فکر نمیکند ما زن و بچه داریم. بچه غذا میخواهد، مریض میشود، دکتر دوا میخواهد. خانواده من چه گناهی کرده اند؟»
او هم مثل کارگر کارخانه هپکو میگوید: «به اعتراضات خود ادامه میدهیم تا به نتیجه برسیم.»
بعد شعاری را که در تجمع اعتراضی خود سر میدهند، میخواند: «زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، جان فدا میکنیم در راه آزادی.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر