نعیمه ظفر، اولین گزارشگر ورزشی زن پس از انقلاب

نام «نعیمه ظفر» حالا به عنوان اولین بانوی گزارش‎گر پخش مستقیم یک رقابت ورزشی در صداوسیمای جمهوری اسلامی پس از انقلاب ثبت شده است؛ اقدامی که بیش تر شبیه به یک غافل‏گیری از سوی «رادیو ورزش» بود.

نعیمه ظفر متولد سال 1362 است و بسکتبال را از دبستان و با «مینی بسکتبال» آغاز کرد. در رقابت های دبستانی، به تیم منتحب مدارس بروجرد دعوت شد. بعد در 17 سالگی حتی به اردوی تیم ملی جوانان هم رسید.
تا سال قبل که برای تیم «شهرداری کرمان» به زمین می رفت، تجربه بازی در سوپرلیگ کشور و دسته یک را داشت. در عین حال، از سال 85 مربی تیم دانشگاه آزاد (واحد بروجرد) هم بوده است. از سال 89 با کمک «مهران شاهین طبع»، مربی گری در تیم های پایه بسکتبال ایران را هم آغاز کرد.
او سال 92 طرحی را به شرکت نفت داد برای استعدادیابی دختران نوجوان و جوان بسکتبال ایران. مدیران بخش ورزش شرکت نفت طرح را کمی فراتر از دایره فعالیت خود در ورزش کشور دیدند. برای همین، آن را به فدراسیون بسکتبال ایران ارایه کردند. پس از یک سال بررسی و بحث، طرحی که نعیمه نوشته بود، به عنوان الگوی استعدادیابی دختران پایه بسکتبال ایران از سوی فدراسیون مورد تایید قرار گرفت.

او حالا مربی بخش استعدادیابی دختران بسکتبال ایران هم هست. رزومه فعالیت های بسکتبالش تقریبا یک پیچیدگی خاص دارد؛ تا همین سال قبل بازی می کرده، از 10 سال قبل مربی گری را شروع کرده، بخش استعدادیابی بسکتبال دختران را راه انداخته و البته بخش بسکتبال آکادمی علوم پزشکی تهران را هم مدتی مدیریت کرده است. نعیمه بسکتبال آکادمی دانشگاه تهران را هم در دست داشته اما بعد به این نتیجه رسیده است که چند هندوانه را زمین بگذارد و فعلا به جز فدراسیون بسکتبال و آکادمی پایه باشگاه «مهرام»، در جایی دیگر مربی گری نکند.

حالا بیش تر تمرکزش را روی مربی گری و کار در رسانه گذاشته است. ماجرای حضورش در رسانه به سه سال قبل برمی گردد؛ وقتی از نعیمه می خواهند که به عنوان کارشناس بسکتبال در برنامه «جهان ورزش» حاضر شود. وظیفه اش در رادیو ورزش فقط بررسی و نقد بسکتبال دختران نبود، باید پیش از رقابت های لیگ یا بازی های ملی، شرایط بسکتبال ایران را نقد می کرد و پس از هر هفته لیگ هم یک بررسی فنی ارایه می داد.

خیلی زود دایره ارتباطاتش در رسانه گسترش یافت.شش ماه بعد در برنامه «زنگ ملی ورزش»، صدای او را هر روز ساعت هفت صبح به عنوان کارشناس ورزشی در رادیو ورزش می شنیدیم. با این تفاوت که در این برنامه، مسابقات بسکتبال را نقد و بررسی نمی کرد، او هر روز روی خط به شنونده هایی که می خواستند صبح خود را با یک نرمش کوتاه آغاز کنند، به صورت زنده و با امواج رادیویی، تمرین صحیح ورزشی می داد. وظیفه اصلی او در این برنامه، اصلاح الگوی حرکات ورزشی، به ویژه برای بانوان ایرانی بود.

از رادیو ورزش به روزنامه «جام جم» هم رسید. برای جام جم گاهی نقد یا گزارش و مصاحبه از بسکتبال دختران ایران می نوشت. آرام آرام رادیو ورزش مبدل شد به خانه دومش. پس از شش ماه، از نعیمه دعوت شد تا در برنامه «مجله بسکتبال» رادیو ورزش در روزهای چهارشنبه ها از ساعت 10 تا 11 صبح به عنوان کارشناس حضوری جدی تر داشته باشد. شکل خاص این برنامه و البته اقبال عمومی باعث شد تا «حمید قاسمی»، مدیر شبکه رادیویی ورزش از گروه اجرایی این برنامه، طرحی نو برای ادامه فعالیت مجله بسکتبال بخواهد.

برای درک بهتر این که چه گونه رادیو ورزش به این نتیجه رسیده که می توان برای اولین بار پس از انقلاب موج زنده رادیویی را در اختیار یک خانم ایرانی قرار داد، باید کمی هم حمید قاسمی را شناخت.

او متولد سال 1350 است و استاد دانشگاه «پیام نور». گرایش تحصیلی قاسمی، رسانه، ارتباطات و تبلیغات ورزشی بوده و سال 86 با ارایه پایان نامه ای تحت عنوان «نقش رسانه های گروهی در توسعه ورزش ایران»، به دکترای ارتباطات ورزشی رسیده است.

کارش در رسانه ملی را سال 77 با راه اندازی و گویندگی اخبار ورزشی شبکه برون مرزی «جام جم» آغاز کرد. سال 78 گوينده، مدير گروه ومسوول راه اندازی ورزش شبکه خبر شد. دهه 80 خورشیدی به مديربت اخبارورزشی جام جم، مدیرمسوولی روزنامه «ایران ورزشی» و بیش از ده پست مشاوره ای رسانه ای در صداوسیما و سازمان وقت تربیت بدنی رسید.

حمید قاسمی از بهمن ماه سال 93 و با عنوان نایب رییس «انجمن ورزشی نویسان ایران»، به عنوان مدیر رادیو ورزش منصوب شد.

اولین پیشنهاد برای حمید قاسمی را خود نعیمه ظفر به صورت شفاهی ارایه کرد. مربی، بازیکن، استعدادیاب و کارشناس بسکتبال ایران به مدیر شبکه ورزش طرحی داد که رقابت های بسکتبال بانوان به صورت کوتاه از سال برگزاری رقابت ها گزارش شود.

مدیر رادیو ورزش در کم تر از یک ماه با طرح موافقت می کند؛ با این شرط که باید بازخوردهای عمومی والبته داخلی سازمان صداوسیما در هفته های آینده لحاظ شود. پس مقرر می شود که نعیمه روزهای چهارشنبه به جای حضور در جام جم و ساختمان پخش رادیو، به سالن بسکتبال برود و در بازه زمانی 10 تا 15 دقیقه، ضمن بررسی رقابت های هر هفته، مهم ترین مسابقه را هم گزارش کند.

بازخورد اول از سوی جامعه قابل پیش بینی نبود. در کم تر از 24 ساعت، دختری که تا چند روز قبل از کنار صدا و نقدهایش در رادیو ورزش می گذشتند و حتی تصوری از تصویرش هم نداشتند، بدل شد به یکی از چهره های اصلی رسانه های ایران. نعیمه ظفر می شود اولین گزارش گر ورزشی ایران.

او حالا دغدغه هایی هم دارد؛ بخشی از اخباری که باید در رادیو ورزش پیرامون ورزش بانوان گزارش کند، مربوط به دایره فعالیت های خود او در فدراسیون بسکتبال می شود. این مساله حتی نگرانی و حساسیت مدیران رادیو ورزش را هم تا حدودی به همراه داشته است. اما او پیش از این هم نشان داده که قدرت برداشتن چند هندوانه در یک زمان را دارد.

نعیمه به دوستانش گفته است به یک گزارش 10 دقیقه ای در هفته راضی نیست. او تلفیقی از دو زندگی متفاوتش در رسانه و فدراسیون را ارایه کرده و گفته امیدوار است روزی همین استعدادهای دختر بسکتبالیست ایرانی را در المپیک ببیند و البته رقابت های آنه ا را به صورت زنده برای مردم گزارش کند.