محرومیت دختران کشتی گیر، پای یک حراست در میان است

پدرام قائمی، شهروند خبرنگار

یکی از برگ برنده های «رسول خادم» (نه مهمترینش که فقط یکی) در انتخابات هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی، تلاش او برای احیا کشتی بانوان بود. بیش از یک دهه قبل، فدراسیون کشتی ایران با اتحادیه جهانی کشتی (آن زمان فدراسیون جهانی) بر سر گنجانده شدن رسمی کشتی بانوان در رقابت های جهانی و المپیک، نزاع داشت. امروز، دختران ایرانی در دوران ریاست «رسول خادم» موفق شده اند حتی به رقابت های جهانی اعزام شوند.

اعزام می شوند، اما در بازگشت «محروم» خواهند شد. اتفاقی که در فدراسیون رسول خادم رخ داده و او در قبال این محرومیت سکوت کرده است. فعلا رئیس فدراسیون کشتی ایران و عضو هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی، هیچ واکنشی در قبال محرومیت دختران کشتی گیر ایرانی نشان نداده. 

دخترانی که محروم شده اند را باید ابتدا به نام آنها و بعد به رشته تخصصی شان شناخت؛ سمیه  حیدری، یگانه غریب‌گشته و معصومه سلیمانی. 

اما این دختران، کشتی گیر تخصصی یکی از رشته های زیرمجموعه کشتی هم هستند. سمیه و یگانه، قهرمان کشتی آلیش (کشتی با کمربند) بودند و معصومه داور،مربی و کشتی‌گیر آلیش بانوان و البته در رشته گراپلینگ هم فعالیت می کند. هر سه به مسابقات جهانی قرقیزستان اعزام شده بودند. نه امروز و این ماه، که شهریورماه امسال. 

سمیه حیدری و مریم احمدی به فینال می رسند و اما هر دو شکست می خورند و به مدال نقره می رسند. یگانه غریب گشته هم به مدال برنز رسید. تیم بانوان ایران با کسب این سه مدال و با ۲۶ امتیاز پس از تیم ترکمنستان به عنوان نایب قهرمانی رسید. 

از شهریورماه تا آبان ماه چه اتفاقی افتاد که دو دختر کشتی گیر و یک داور بانوی ایرانی باید از حضور در رقابت ها محروم شوند؟ «شاه کلید» این جواب در دست مریم منظمی، نایب رئیس بانوان فدراسیون کشتی ایران است. او پس از انتشار خبر محرومیت دختران کشتی گیر ایران، به خبرگزاری ایسنا و  سایت ورزش بانوان در ایران از حفظ ارزش های «اسلامی» حرف زده. ارزش هایی که به چشم مسئولین فدراسیون کشتی تا قبل از نیمه آبان ماه نرسیده بود. 

تیم دختران را هیچ مقام مسئول مردی از فدراسیون در سالن مسابقات همراهی نکرده بود. مهمترین و شاخص ترین همراهان، دو عضو حراست وزارت ورزش و جوانان بودند. مامورانی که تقریبا در تمامی سفرهای تیم های ورزشی باید همراه ورزشکاران و مربیان و حتی داوران ایرانی باشند. مراقبت از رفتار، حجاب، نوع انتخاب نوشیدنی، برخورد با جنس مخالف، گفت و گو با رسانه های آن سوی آب و همین طور ورود و خروج ورزشکاران، مهمترین سوژه هایی است که زیرنظر ماموران حراست وزارت ورزش و جوانان قرار می گیرد. 

خردادماه امسال، سایت «ورزش بانو» در گزارشی از وضعیت تمرینی تیم کشتی آلیش دختران ایران نوشت: «قبل از ورود به سالن کشتی شماره دو آزادی صدای تشویق کشتی گیران به استقبالت می آید و این ذهنیت را ایجاد می کند که با سالنی مالامال ازتماشاگر روبروشده اید، اما پس از ورود متوجه می شوید که این صدا مربوط به دختران و زنان کشتی گیری است که در فرصت انتظار برای رفتن روی تشک و مبارزه ، هم تیمی های خود را برای یک مبارزه قدرتمند تشویق می کنند. ماشاگری در سالن نیست اما واقعیت این است که سالن درسیطره زنان است ، زنان کشتی گیر، زنان مربی ، داوران ، زنان تیم پزشکی ، زنان هیات ژوری، زنان سرپرست، عکاس زن، فیلمبردار زن و در نهایت همه کسانی که در این سالن یا اطراف این سالن حضور دارند همگی زن هستند.» 

رسول خادم تلاش کرده بود سالن کشتی شماره دو آزادی را به خانه امن دختران کشتی گیر تبدیل کند. اما همین دختران، وقتی از کشور خارج می شوند، باید مراقب «ارزش های اسلامی» خود باشند. مثلا سمیه  حیدری ، به دلیل اینکه در جریان مسابقه، لحظه‌ای کلاهش از سرش افتاده دچار محرومیت شده است. 

دلیل محرومیت نفر بعدی جالب تر است. یگانه غریب‌گشته روی سکوها نشسته بود. مربی اش طلب بطری آب می کند. «یگانه» بطری را برداشته و از روی سکو به سمت مربی می اندازد. رفتار او، جلب توجه در سالن کشتی و حرکتی دور از شان دختر مسلمان تشخیص داده شد. او هم به همین دلیل شش ماه از حضور در رقابت ها محروم می شود. 

نفر سوم، کشتی گیر، مربی و داور ایرانی است. در جریان مسابقات با یکی از اعضای کاروان ایران دچار بحث و جدل شد و صدایش بالا رفت. «معصومه سلیمانی» به ایسنا گفته است: «من فقط حقم را می‌خواستم اما نه تنها حقم را ندادند، بلکه محروم هم شده‌ام.» 

گزارش رفتار این سه دختر ایرانی، توسط حراست به فدراسیون کشتی در نامه ای محرمانه ابلاغ می شود. فدراسیون کشتی در قبال این نامه، باید براساس آئین نامه انضباطی وزارت ورزش رفتار می کرد. 

نایب رئیس بانوان فدراسیون کشتی ایران به سایت ورزش بانوان گفته است: «کشتی ورزش ملی ایرانیان و در بخش بانوان نوپا است. در همین راستا باید با منطق و طبق قانون پیش برویم تا این رشته پایدار بماند. رویکرد ما اینطور است که کشتی برای بانوان ادامه‌دار باشد.» میان جملات خانم منظمی به خوبی می توان نگرانی از زیرفشار قرار گرفتن ورزش نوپای کشتی بانوان را فهمید. نوعی احساس خطر به چشم می خورد و همین طور تلاش برای نجات دادن زندگی ورزشی که ممکن است روی آن حساسیت های تازه ای از بالا به وجود بیاید. 

اما کشتی گیران محروم شده، حاضر به پذیرش این جریمه سنگین نیستند. آن چه حکم شده، با آن چه تخلف نامیده شده متناسب نیست. معصومه سلیمانی گفته: «این حق کسی نیست که تمام اردوها را با پول خودش شرکت کرده. محرومیت را به گونه‌ای تنظیم کردند که قهرمانی کشور را از دست می‌دهم و با این حساب، یک سال از کشتی عقب می‌افتم و این ناعدالتی است.» همین طور یگانه غریب‌گشته هم در اظهارنظری نرم تر گفته است: «نامه ای برای آقای رسول خادم نوشتم و بابت پرتاب بطری آب عذرخواهی کردم.» 

مسلما دختران ورزشکار ایرانی، باید بیشتر مراقب رفتار خود باشند. بطری آب پرت نکنند، مراقب کلاه شان باشند و فریادی نزنند که نامحرم صدای آنها را بشنود. «محرومیت از آن چه تصور می کنید به شما نزدیک تر است!»