هر روز که از خواب بیدار میشوند، یک جمله توی سرشان میچرخد: «کاش مانده بودیم.» خیلی از آن ها خواب خانه و شهرشان را میبییند؛ خواب محل کار و دانشگاه یا به قول خودشان، روزهایی را که برای خودشان کسی بودهاند. بسیاری از آن ها جوانهایی هستند که به عشق دکتر و مهندس شدن، در کشور خود راهی دانشگاه شدهاند اما حالا در جای دیگری از دنیا، احساس میکنند با آرزوهایشان فرسنگها فاصله دارند. آن چه آنها را آزار میدهد، فقط دوری از خانه و کاشانه نیست، بیش ترین رنجی که میکشند، فاصله گرفتن از خودشان است. موسسههای خیریه بیش تر به فکر نیازهای اولیه پناهنده ها، مثل خوراک، پوشاک و... هستند و کم تر موسسهای بر رویاهای از دست رفته آن ها تمرکز کرده است.
«آرش» و «کامیار»، برادران پزشکی که پیش تر «انستیتو تندرستی و حقوق بشر» را راهاندازی کردهاند، این بار هم دست به کار شده و یک دانشکده مجازی برای پناهندهها و بی سرپناهان راه انداختهاند تا دانشجوهای پناهنده بتوانند درس خود را ادامه دهند. برادران «علایی» در اولین ترم راهاندازی این دانشگاه مجازی، به 320 دانشجوی پزشکی که در کشور خودبی سرپناه و یا در کشورهای مجاور پناهجو هستند، واحد درسی دانشگاهی ارایه دادهاند.
«ایرانوایر» از دکتر کامیار و آرش علایی درباره این دانشگاه مجازی پرسیده است:
چه طور شد که ایده راهاندازی این دانشگاه مجازی شکل گرفت؟
- در دنیا میلیونها نفر یا پناهنده هستند و یا به هر علتی بی سرپناه شدهاند. آنها هیچوقت تصمیم قطعی برای این کار نداشتهاند و به اجبار در شرایطی قرار گرفتهاند که برایشان قابل کنترل نیست. سازگاری با محیط جدید چه از لحاظ زبانی و چه از لحاظ فرهنگی، زمان بر است. با توجه به سالها فعالیت به عنوان اساتید دانشگاه، به این فکر افتادیم که چه سهمی را میتوانیم در کمک به این آدمها داشته باشیم. فکر کردیم جوانهای زیاد پناهجویی هستند که با امید و آرزو در کشور خود در حال سپری کردن زندگی روزمره خود بودند اما یک باره به هردلیلی پناهنده یا بی سرپناه شدهاند. ما اولویت خود را گذاشتیم روی جوانهایی که دانشجو بودهاند و به خاطر ضرورتی که پیش آمده است، به دانشگاه دسترسی ندارند. حدود سه سال است که روی این موضوع کار میکنیم و یک دانشکده مجازی درست کردهایم که نام آن «کالج جهانی آنلاین» با زبانهای مختلف است. این کالج به صورت آنلاین کار میکند و ویژه پناهندهها و یا کسانی است که بی سرپناه شدهاند؛ مثل کسانی که در سوریه ماندهاند اما به خاطر شرایط، دانشگاهی وجود ندارد که ادامه تحصیل بدهند.
شما محتوای درسی را به زبان محلی پناهندهها ارایه میدهید؟
- به هرحال، یادگیری زبان، به ویژه برای افرادی که با برنامه قبلی مهاجرت نکردهاند، زمان بر است. بنابراین، به این نتیجه رسیدیم محتوای درسی به زبان گروه هدف باشد. با توجه به این که ما پزشک هستیم، گروه هدف ما تخصصی تر انتخاب شد. ما نمیتوانستیم همه پناهندهها و بی سرپناهها را در این برنامه قراردهیم. این موضوع نیازمند عزم جهانی است. بنابراین، آنهایی که در دانشکدههای مرتبط با پزشکی، بهداشت و سلامت درس میخواندند، به عنوان گروه هدف ما تعریف شدند. بیش ترین جمعیت پناهنده از کشورهای عرب زبان هستند؛ یعنی کشورهای سوریه، عراق و لیبی. بنابراین، واحدهایی که ما ارایه میدهیم، به زبان عربی است.
این واحدها برای کسانی که قبلا دانشجوی رشتههای پزشکی و پیراپزشکی بوده اند، ارایه می شوند؟
- ترم اول فقط به کسانی که دانشجوی رشته پزشکی بودند، ارایه شد. حدود 320 نفر که در سوریه دانشجوی پزشکی بودهاند، ترم اول در دانشگاه ما ثبت نام کردند. از ترم آینده پرستاری و رشتههای دیگر بهداشت و پزشکی اضافه میشود. کار ما آموزش دادن نیست، ما واحدهای دانشگاهی را در دسترس کسانی که پیش تر دانشجو بوده اند، قرار میدهیم. دقیقا مشابه محتوای واحد دانشگاهی به صورت آنلاین تدریس میکنیم، امتحان میگیریم و مدرک میدهیم؛ مثلا این ترم، واحد «ژنتیک» ارایه شد، ترم بعد «آناتومی سرو گردن» ارایه میدهیم.
با توجه به این که دانشگاه مجازی شما با دانشگاههای امریکایی کار میکند، اساتید چه گونه با دانشجویان به زبان عربی ارتباط میگیرند؟
- اساتید هم اساتید همان دانشگاههای معتبر هستند اما افرادی داریم که در سوریه یا عراق و... استاد دانشگاه بوده و در دانشگاه ما دستیار استاد امریکایی شده اند و درسها را به زبان محلی ارایه میدهند. تمام محتواها ترجمه شده و سوال دانشجوها از طریق همان استادان محلی با استاد امریکایی در میان گذاشته میشوند تا سوال و جواب برقرار باشد. بنابراین، هم اساتیدی که الان بی سرپناه و یا پناهنده شدهاند را به فضای آکادمیک برگرداندهایم و هم دانشجوها را بردهایم سرکلاس.
برای ارایه واحدهای بالینی و عملی این رشتهها چه پیشبینی کردهاید؟
- این دانشجوها قرار نیست کل مدت تحصیل، مثلا هفت سال را پناهنده یا بی سرپناه باشند. ما کمک میکنیم آنها در دوره انتقالی که زبان نمیدانند و کار ندارند، مدام نگران هستند که در کشور خود پزشک بوده اند و حالا هیچ کار ندارند، واحدهای درسی ارایه دهیم که هم این احساس از بین برود، هم وقتشان تلف نشود. فعلا واحدهای تئوری ارایه کردهایم اما برای بعضی از واحدهای بالینی، با کمک پزشکان مختلف درصدد تهیه فیلم و ویدیو هستیم. دانشجوها بالاخره بعد از دو سه سال، مراحل انتقالی را طی و در کشور دیگر یا کشور خودشان به مراکز بیمارستانی و بالینی دسترسی پیدا میکنند. ما در نظر داریم واحدهایی که ارایه میدهیم، به دانشگاههای کشورهایی که قرار است دوره خود را به پایان برسانند، انتقال یابند.
آیا برای حل مشکل زبان این دانشجوها هم فکری کردهاید؟
- بله؛ همزمان با ارایه واحدهای دانشگاهی، آموزش زبان انگلیسی هم برای دانشجوها داریم. این آموزش در شش ترم، از مبتدی تا پیشرفته ارایه میشود. ابتدا دانشجوها برای آموزش زبان تعیین سطح میشوند و بعد واحدهای آموزش زبان کنار واحدهای درسی ارایه میشود تا طی دوره انتقالی، زبان این دانشجوها به سطحی برسد که برای ورود به دانشگاهها در کشور هدف مشکلی نداشته باشند.
از آنجایی که این برنامه به صورت آنلاین است، آیا فکر میکنید همه پناهندهها به لپ تاپ یا کامپیوتر دسترسی دارند؟
- در تحقیقاتی که انجام دادیم، متوجه شدیم بیش تر جامعه هدف ما دسترسی ندارند اما اکثر آنها از اسمارت فون استفاده میکردند. به همین دلیل، اپلیکیشنی برای ارایه این واحدهای دانشگاهی ساختیم که دانشجوها بتوانند از طریق اسمارت فونهایشان به محتوای درسی دسترسی پیدا کنند.
قرار است این دانشگاه توسعه یابد؟
- ما با پزشکی شروع کردیم اما دل مان نمیخواهد محدودیت بگذاریم. در حال رایزنی با دانشگاههای مختلف اروپا و امریکا هستیم تا حلقه بزرگی برای ارایه واحدهای دانشگاهی در رشتههای مختلف ایجاد کنیم و این برنامه را به زبانهای مختلف برای پناه جویان و بی سرپناهان کل جهان ارایه دهیم. رسیدن به این هدف آسان نیست، هزینه زیادی دارد و عزم جهانی میخواهد اما امیدواریم.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر