ایران در صدر، چند ساعت پس از تاسوعا

بازی سه شنبه سیاه را ایران برد. در روزی که تمام ورزشگاه آزادی یک دست سیاه پوش بود و سرتاسر ورزشگاه پرچم های مشکی رنگ جلب توجه می کرد، «سردار آزمون» با گل دقیقه 24 خود ایران را مقابل کره جنوبی پیروز میدان کرد.

این اولین بار نبود که یک نماینده از فوتبال ایران در روزهای ماه محرم مقابل حریفان خود قرار می گرفت. به عقب که برگردیم، سال 1373 خورشیدی هم تیم ملی ایران در انتخاب جام جهانی 94 آمریکا در همین روزها در ورزشگاه آزادی مقابل تایوان و سوریه و عمان ایستاد. اما صدای اعتراضی از سوی گروه های مختلف سیاسی به گوش نرسید. سال 1378 هم همین اتفاق تکرار شد. استقلال ایران در همین روزهای عزاداری محرم در نیمه نهایی جام باشگاه های آسیا ابتدا دالیان چین را شکست داد و بعد در فینال مقابل جوبیلوایواتا ژاپن شکست خورد. باز هم آن روزها صدای اعتراضی نبود.

اما برنامه ای که فدراسیون بین المللی فوتبال از چهار سال قبل تدوین و تعیین کرد، ناگهان روز اول شهریورماه صدای اعتراض «آیت الله بطحائی گلپایگانی» را بلند کرد. عضو مجلس خبرگان رهبری در بیانیه خود نوشت: «دشمن حیله گر، امریکا، انگلیس و صهیونیست قدم اولش همین است که با زمینه سازی در کره جنوبیِ هم پیمان امریکا، او را وادار کرده به گونه ای برنامه ریزی کند که دقیقاً جام جهانی برنامه مسابقه را در سرزمین ایران، در ایام عزاداری شب تاسوعا اجرا کند.»

پس از این بیانیه بود که گروهی از دلواپسان وارد گود شدند. اولین واکنش صریح و جدی را «آیت الله یزدی»، رييس شورای عالی مدرسين حوزه علميه قم نشان داد. او در سخنرانی خود از وزیر ورزش درخواست کرد که بازی ایران و کره جنوبی را لغو کند چرا که خیر و مصلحت لغو این مسابقه، بیش از منافع آن خواهد بود.

براساس قوانین فدراسیون فوتبال، عدم حضور تیم ملی ایران در بازی مقابل کره، توام به شکست سه بر صفر به سود میهمان می شد. همین طور ایران در دو بازی آینده سه بر صفر به صورت خودکار شکست می خورد و حق میزبانی خود را بین شش ماه تا دو سال از دست می داد. این حداقل رای ممکن از سوی فدراسیون جهانی فوتبال بود. هرچند که «محمود گودرزی» وزیر ورزش و جوانان پس از واکنش آیت الله یزدی به «مهدی تاج» رئیس فدراسیون فوتبال ایران دستور داد به صورت جدی پیگیر تغییر زمان بازی شود.

فدراسیون جهانی فوتبال، با تغییر زمان بازی موافقت می کرد، به این شرط که فدراسیون و تیم ملی کره با تعجیل در زمان بازی کنار می آمدند. جواب فدراسیون فوتبال کره ساده بود. آنها به دلیل برنامه ریزی قبلی، با تغییر زمان مسابقه موافقت نکردند.

میدان فوتبال ایران، محلی برای دعاوی سیاسی بود. «علی مطهری» نایب رئیس مجلیس ایران، در بیانیه ای که ابتدا در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد و بعد روی خروجی خبرگزاری ایسنا قرار گرفت نوشت: «آنچه درباره مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی ابراز کردید، برایم قابل هضم نیست و معتقدم عده‌ای را از دین گریزان می‌کند و انسان را به یاد اقدامات کلیسای کاتولیک در قرون وسطی می‌اندازد که منجر به گریز مردم اروپا از دین شد.»

همین پاسخ، واکنش سریع «منصور ارضی» مداح مشهور ایرانی در مسجد ارگ را به همراه داشت. او مطهری را به صورت غیرمستقیم تهدید کرد که در صورت فراخواندن ملت حزب الهی به قیام، آنها را نابود خواهند کرد. منصور ارضی همین طور با برگزاری این بازی در روز تاسوعا مخالفت داشت. او در بخشی از مرثیه سرایی خود گفت: «می خواهند جوان های ما را روز عزاداری به ورزشگاه بکشند.»

اما قریب به صدهزار ایرانی در روز تاسوعا وارد ورزشگاه شدند. درحالی که دو روز بلیت فروشی قطع بود، در حالی که تا یک روز قبل از مسابقه بلیت فروشی سازمان لیگ از ارائه بلیت های طبقه دوم خودداری می کرد، باز هم مردم موفق شدند وارد ورزشگاه آزادی شوند. تقریبا تمامی سکوهای ورزشگاه آزادی هم پر شد. اتفاقی که پیشاپیش خشم گروهی از دلواپسان و همین طور نگرانی تیم ملی کره جنوبی را توامان به همراه آورده بود.

یک روز مانده به شروع مسابقه، «سردار داود آذرنوش» فرمانده بسیج ورزشکاران کشور در گفت و گو با «انتخاب» گفت که اگر قرار است بازی برگزار شود، آن را پخش تلویزیونی نکنید. او همچنین به مردم توصیه داشت تا نتیجه این بازی را از اخبار دنبال کنند. سوی دیگر هم بازیکنان کره جنوبی قرار داشتند. مثلا «چونگ یونگ لی» ستاره خط حمله تیم ملی کره و بازیکن کریستال پالاس گفته بود: «ورزشگاه آزادی ترسناک است. بوی سیگار می دهد و مردم سمت ما بطری و سنگ پرتاب می کنند.» اظهار نظر «کو جائه چئول» در نوع خودش بی نظیر بود. او به نشریه بیلد آلمان گفت که خانه های تهران شبیه به زندان است و مردم ایران نامهربان هستند. مسئله ای که پیش از این هرگز از سوی هیچ بازیکن یا مربی میهمانی در ایران به زبان نیامده بود.

درد بزرگ شاید برای «کی روش» بسته شدن دهانش قبل از بازی بود. او برخلاف همیشه که بازیکنان و هواداران را با جملاتی پرشور به هیجان دعوت می کرد، این بار به جملاتی فنی اکتفا کرد، روز بازی پیراهنی مشکی پوشید و از آن جملات و رفتارهای تحریک کننده و هیجان انگیزش هم خبری نبود. مسلما «کی روش» هم خبر داشت که یکی از احزاب سیاسی ایران یعنی «حزب موتلفه اسلامی» برای این مسابقه، سه راهکار ارائه کرده بود. برگزار نشدن بازی، خالی ماندن سکوها و یا عدم پخش تلویزیونی!

آخرین راهکار فدراسیون هم برای مقابله با تمام این حواشی، استفاده از مداحان، راه انداختن دسته های عزاداری روی پیست دوومیدانی کنار زمین و همین طور استفاده از پرچم های سیاه در ورزشگاه بود. قبل از بازی و بین دو نیمه، مداحان و مرثیه سرایان برای تماشاگران حاضر در ورزشگاه نوحه خوانی و مرثیه سرایی کردند.

«کارلوس کی روش» هم باید مقابل جنجال های داخلی می جنگید، هم روبروی جنگ روانی بازیکنان و مربیان حریف و هم علیه تیم ملی کره جنوبی.

حیرت انگیز این بود که «کی روش» بهترین نمایش ممکن را با تیمش ارائه کرد. فوتبالی هجومی، با برنامه و هدفمند. پیروزی یک بر صفر شاید کمترین حق برای تیمی بود که قبل از بازی، بازیکنان و مربیانش هیچ دعوتی از مردم برای حضور در ورزشگاه به زبان نیاورند. مانند روزنامه های ورزشی که پیش از مسابقه به دستور «معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد» از نشر تیترهای حماسی منع شده بودند. سردبیر یکی از روزنامه های ورزشی به «ایران وایر» گفته بود: «معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد خواست تا برای بازی از تیترهای مذهبی استفاده کنیم.»

حالا ایران، ساعاتی پس از روز تاسوعا، با ده امتیاز در صدر جدول است. ازبکستان با 9 امتیاز به رده دوم رسیده. کره بعد از شکست مقابل ایران با 7 امتیاز سوم است. سوریه با چهار امتیاز، قطر با سه و چین با یک امتیاز روی پله های چهارم تا ششم جدول هستند. تا جام جهانی روسیه راه زیادی برای ایران باقی نمانده. این رویایی ترین آغاز تاریخ ایران بود.