رای اعتماد به وزیر علوم، شوی کنترل و اقتدار مجلس

197 رای مثبت امروز مجلس اصولگرا به وزیر پیشنهادی علوم خیلی غافلگیر کننده نبود. در چند روز گذشته برخی مهره های کلیدی مخالفان مانند الیاس نادران از سوابق مثبت محمد فرهادی سخن گفته بودند، موج پیامکی علیه وزیر پیشنهادی اوج نگرفته بود و رسانه های تندرو درباره او سکوت کرده بودند.

در پشت پرده هم خبرهای دیگری بوده است. آنچنان که نمایندگان موافق او- که برخی هم از تندرویان بوده اند- خبر دادند در جلسات قبل از رای اعتماد، وزیر پیشنهادی گفته است سرباز ولایت است، دست سربازان ولایت را می بوسد، نامه ای در اعتراض به وقایع پس از انتخابات 88 امضا نکرده و برخی اسم او را زیر یک نامه قرار داده اند.

در وقت رای اعتماد هم فرهادی گفت فصل الخطاب درباره حوادث 88، آیت الله خامنه ای است و "فتنه خط قرمز او است" و حتی یک گام جلوتر رفت و گفت برنامه هایی مانند ستاد تحول علوم انسانی که از جمله خواسته های رهبر جمهوری اسلامی برای بومی - اسلامی سازی علوم انسانی در دانشگاه هاست را فعال می کند.

این خبرهای پشت پرده و اظهارات علنی را اگر با احسنت احسنت گفتن نمایندگان، وقتی که محمد فرهادی از فصل الخطاب بودن آیت الله خامنه ای سخن گفت و چفیه ای که یک نماینده اصولگرا بر دوشش انداخت - و فرهادی هم لبخندزنان آن را پذیرفت- جمع ببندیم، به روشنی می توان تصویر دلخواه تندروها را دید. آنها شعار برائت از فتنه و لبیک یا خامنه ای را می خواستند که در جلسه امروز سر دادند و شنیدند. 

پوشاندن این ردا بر دوش وزیر دولت روحانی تنها یک بخش از شوی کنترل و اقتدار مجلس بود. در گام دوم آنها 197 رای به وزیر پیشنهادی دادند تا اعلام کنند وقتی خط قرمزها رعایت شود، حداکثر حمایت را می کنند.

گام سوم آنها در این مسیر پالایش وزارت علوم از برخی حلقه ها و مدیران که به گفته آنها وابسته به فتنه گران است، اعلام شده که وزیر پیشنهادی پیش از این اعلام کرده که تیم خودش را دارد. تیم خودش احتمالا همانگونه که علی مطهری، نماینده تهران اعلام کرد همان افرادی هستند که نمایندگان مجلس می خواهند.

با توجه به تمجید و توصیف های نمایندگان از فرهادی و وعده ها و شخصیت سیاسی و مدیریتی او انتظار می رود در ماه های آینده فشارهای مجلس برای تغییرات مدیریتی در سطوح میانی و پایینی به اوج برسد. نمایندگان مجلس به طور معمول علاوه بر ژست های سیاسی - ملی، منافع مهم تری در حوزه های محلی دارند. 

وجه دیگر رفتار نمایندگان رفع اتهام از جزئی نگری آنها بود. آنها می خواستند نشان بدهند به صرف اینکه وزیر پیشنهادی یک نامه امضا کرده، مخالف نیستند، بلکه سوابق و عملکرد را می سنجند و نمی خواهند با دولت لجبازی کنند.

علاوه بر این تاکتیک ها، مجلس زمان را هم مدنظر داشت. وقت بازی برای این میدان به سر آمده بود. آنها احساس می کنند امتیازهای لازم را در این بخش از بازی با دولت گرفته اند و اکنون وقتش است قدمی عقب بنشینند. 

با وجود همه این زاویای سیاسی، آیا می توان مجلس اصولگرا را برنده مطلق و نهایی دانست. دولت روحانی در این مسیر، شخصیت تقریبا مقاومی از خود نشان داد. برخی برنامه های مهمش را پیگیری کرد و توانسته است تا حدودی ساختار وزارت علوم را تحت کنترل خود درآورد. در عین حال امیدواری مهم دولت به بازتاب مجموعه رویدادها در افکار عمومی است.
امروز حسن روحانی در دفاعیه اش از وزیر پیشنهادی، به صراحت از آرای خود در انتخابات ریاست جمهوری و چند برابر بودنش نسبت به سایر رقبا سخن گفت - نکته ای که نمایندگان با فریادهای دو دو با آن مخالفت کردند-. این تاکید رئیس جمهور ایران ویژه نشان می دهد که دولت روحانی امیدوار است اگرچه در کوتاه مدت بازنده این میدان بوده، در بلندمدت با تکیه بر همین تصویرسازی ها از تندروهای اصولگرا، بتواند برنده نهایی باشد، برنده انتخابات مجلس آینده.