پیامد های سیاسی عمل جراحی آیت الله خامنه ای

سایت دفتر رهبر جمهوری اسلامی در اقدامی غیرمعمول و جالب توجه خبر داد که آیت الله خامنه ای در یک بیمارستان دولتی بستری و تحت عمل جراحی پروستات قرار گرفته است.

رهبر ایران نیز در یک گفت و گوی تلویزیونی گفته است که عمل وی ساده و معمولی است و نیازی به نگرانی نیست.

سایت دفتر آیت الله خامنه ای هم‌چنین گفت و گویی با «علیرضا مرندی»، رییس تیم پزشکی رهبر جمهوری اسلامی را منتشر کرده که گفته است این عمل جراحی بدون بی‌هوشی و با بی‌حسی موضعی انجام شد و وضعیت عمومی رهبر انقلاب ایران کاملا خوب و طبیعی  است.

وی هم‌چنین این عمل جراحی را رایج توصیف کرده و گفته است از مدتی پیش این عارضه برای رهبر ایران به وجود آمده بود.

مرندی این مدت زمان را توضیح نداده ولی تاکید کرده که آیت الله خامنه ای در طول عمل جراحی در هوشیاری کامل بوده است.

وی گفته است رهبر جمهوری اسلامی حداکثر 3 تا 5 روز در بیمارستان بستری هستند و تحت مراقبت پس از عمل قرار دارند و به همین دلیل هم از حجم کارهایش کاسته می شود.

علیرضامرندی، نماینده تهران در مجلس و یکی از چهره های مورد اعتماد رهبر ایران است. در حال حاضر او و «علی اکبر ولایتی» دو سِمَت ویژه را بر عهده دارند.

علی اکبر ولایتی، مشاور امور بین الملل رهبر ایران، رییس تیم پزشکی آیت الله «مهدوی کنی»، رییس مجلس خبرگان رهبری است که در یک بیمارستان دیگر بستری شده است.

به روشنی پیدا است که کلمات در گفت و گوی مرندی با سایت دفتر سیدعلی خامنه ای کاملا حساب شده انتخاب شده اند؛ کلماتی چون بدون بی‌هوشی، وضعیت کاملا خوب و هوشیاری کامل. در واقع، تلاش رسانه ای دفتر آیت الله خامنه ای برای ارایه یک تصویر کاملا طبیعی از وضعیت کنونی است.

در طول 35 سال گذشته اطلاع رسانی درباره وضعیت سلامت آیت الله خمینی و سیدعلی خامنه ای رویکردی مبهم داشته است؛ برای نمونه، سال 1387 با انتشار کتاب خاطرات اکبر هاشمی رفسنجانی درباره فعالیت هایش در سال 1365 مشخص شد که در ششم فروردین سال 65 آیت الله خمینی ایست قبلی کرده و با تلاش پزشکان نجات پیدا می کند.

آن گونه که در این کتاب اشاره شده، مشکل به حدی بوده که ابتدا هاشمی رفسنجانی را که به مناطق جنگی سفر کرده بود، به تهران فرا می خوانند ولی با موفقیت آمیز بودن عمل احیای قلبی، موضوع منتفی می شود.

این حادثه سبب می شود در طول سال های 65 تا 68، یک بیمارستان اختصاصی برای مراقبت های قلبی در کنار محل اقامت آیت الله خمینی راه اندازی شود. جزییات کاری این بیمارستان را نیز سال 91 یکی از پرستاران آقای خمینی در گفت و گو با مجله «دانش روز» افشا کرد.

همان گونه که از سال 57 در ایران شایعه بود که آیت الله خمینی مشکل قلبی دارد ولی به روال معمول، اغلب خبرهای مربوط به این مشکل، از جمله ایست قلبی وی از افکار عمومی پوشانده شد، سال ها است که شایعه است آیت الله خامنه ای سرطان پروستات دارد.

با توجه به سوابق پرده پوشی درباره بیماری قلبی آیت الله خمینی، اکنون این پرسش در افکار عمومی مطرح است که آیا ممکن است مسایل ناگفته ای هم درباره مشکل پروستات آیت الله خامنه ای وجود داشته باشد؟

پاسخ های معمول به این پرسش، بدبینانه است. امروز در شبکه های اجتماعی بسیاری نوشتند که چون مشکل سرطان پروستات دوباره حاد شده، او ناچار به تن دادن به عمل جراحی شده است.

سال 89 نیز برخی خبرها در این زمینه منتشر شد و در یک مورد، برخی رسانه ها با توجه به غیبت طولانی مدت رهبر ایران در مجامع عمومی، خبر از مرگ او دادند. در طول چند روز آینده که رهبر ایران در بیمارستان بستری است، این اخبار وسعت بیش‌تری خواهند یافت.

پیامدهای وضعیت سلامت رهبر جمهوری اسلامی از آن نظر مهم است که در وضعیت کنونی، نظام جمهوری اسلامی به نحو بارزتری نسبت به سال های پیش تک محوره شده و بسیاری از مسایل با توجه به نزدیکی یا دوری به نظر رهبر ایران پیش می روند و یا متوقف می شوند. چنین وضعیتی سبب شده که سیدعلی خامنه ای نه تنها در میان اصلاح طلبان بلکه در میان اصول‌گرایان نیز از قدرت اجماع‌بخش سابق برخوردار نباشد و آشفتگی ها و شکاف های وسعیی در بدنه سیاسی، اجرایی و حتی امنیتی و نظامی ایران پیش آید. به طور طبیعی، هر گونه تغییر در وضعیت سلامت رهبر ایران، این شکاف های بالقوه را به مرز فعال شدن پیش می برد و شکاف ها و آشفتگی ها را بیش‌تر دامن می زند.

اردیبهشت امسال «قربانعلی دری نجف آبادی»، عضو هیات رییسه مجلس خبرگان رهبری گفت باید برای بعد از آیت الله خامنه ای به فکر باشیم. چنین اشاره هایی در فضای سیاسی ایران کم شمار است ولی به خوبی نشان می دهد گفت و گوهای پشت پرده درباره جانشینی رهبر 75 ساله ایران جریان دارد.

گفت و گوها درباره جانشینی آیت الله خمینی نیز از چند سال پیش از مرگ وی آغاز شد. نکته جالب این است که آغاز برخورد با نزدیکان آیت الله منتظری، قائم مقام بنیان‌گذار جمهوری اسلامی و مهم ترین کاندیداتوری برای رهبری آینده چند ماه پس از ایست قلبی آیت الله خمینی بود. شهریور 65، پس از دستگیری مهدی هاشمی، یکی از نزدیک ترین چهره ها به آیت الله منتظری، روابط قائم مقام رهبری با ارکان نظام خدشه دار شد و سرانجام او در فروردین 68 از سمت خود استعفا داد. پیش از این اقدام البته از ساختار سیاسی به طرز ماهرانه ای حذف شده بود.

آیا طیف سیاسی مخالف آیت الله منتظری با توجه به وضعیت ناپایدار سلامت آیت الله خمینی، تلاش کرد که از این وضعیت به نحو حداکثری برای پیشبرد برنامه های سیاسی خود استفاده کند؟ به ویژه این که وضعیت سلامتی آیت الله در دو سال آخر به گونه ای بود که بسیاری از امور در اختیار سیداحمد خمینی، فرزند وی قرار داشت. پاسخ به این پرسش با توجه به انبوه ابهام های تاریخی درباره رویدادهای پس از انقلاب دشوار است ولی به خوبی نشان می دهد که دگرگونی در وضعیت سلامت رهبر در کشوری چون ایران می تواند منشا دگرگونی های سیاسی بسیاری شود؛دگرگونی های سیاسی که بر خلاف حال کنونی رهبر جمهوری اسلامی که از سوی دفترش «کاملا خوب» و «کاملا طبیعی» اعلام شده است، ممکن است بسیار بد و کاملا غیر طبیعی باشند.