روز هفدهم ماه آگوست و در شرایطی که جنگ در غزه هنوز جریان داشت، رادیو اسراییل به نقل از یک منبع نظامی آگاه اعلام کرد که ایران موفق شده برخی شبکههای تلفنی مربوط به نظامیان اسراییلی را هک کند و تلاشهایی جدی نیز برای هک کردن پایگاههای سری و محرمانه کرده که موفق نبوده است.
به گفته این منبع نظامی بلندپایه، ایران در جریان جنگ غزه تلاشهای زیادی داشته تا برخی پایگاههای مخابراتی و زیرساختی اسراییل را هک کند و در بسیاری از آنها نیز موفق شده است.
منبع اسراییلی گفت که هکرهای ایرانی از روشهایی برای سیطره بر پایگاههای اطلاعاتی ارتش اسراییل استفاده کردند که در نوع خود بیسابقه بوده است.
جنگ سایبری بین ایران و اسراییل نخستین بار در سال 2010 علنی شد. در آن زمان ویروس «استاکسنت» که منبعی ناشناخته داشت، سانتریفیوژهای ایران را از کار انداخت. دو سال بعد از آن، رسانههای امریکایی مدعی شدند که باراک اوباما، رییسجمهور این کشور شخصا دستور طراحی و فعال کردن ویروس استاکسنت را داده است. سرانجام در سال 2013 «ادوارد اسنودن»، کارمند سابق «سیا» اعلام کرد که ویروس استاکسنت و آسیبی که به تاسیسات هستهای ایران رسانده، حاصل همکاری مشترک اسراییل و امریکا بوده است.
در ماه ژوئن 2012 «اسحاق بناسراییل»، رییس «شورای ملی پژوهش و توسعه اسراییل» گفت که خللی جدی در منظومه دفاعی اسراییل در فضای سایبری وجود دارد و به همین دلیل کمیته ملی سایبری در ماه می 2011 تشکیل شده که هدف آن ساخت ابر رایانهای است که بتواند جلوی حملههای سایبری به اسراییل را بگیرد.
در همان زمان «مرکز پژوهشهای امنیت ملی اسراییل»، وابسته به دانشگاه تلآویو کتابی را به قلم «سامویل ایون» و «دیوید بنسیمان» با عنوان «جنگ سایبری: جهتگیری و تاثیر آن بر اسراییل» منتشر کرد که در آن آمده است: «فضای سایبری، عرصه نبرد جدیدی است که خود را به اسراییل تحمیل میکند. بسیاری از موارد زیربنایی مانند برق، آب، بورس، بانکها و شبکههای مخابراتی کاملا به اینترنت وابسته هستند. در همین حال، بخش مهمی از فعالیتهای نظامی مثل جمعآوری اطلاعات، ارتباطات ماهوارهای و هواپیماهای بدون سرنشین نیز به شبکه اینترنت متکی هستند که آنها را تبدیل به طعمههایی جذاب برای نبردهای سایبری میکند.»
به گفته این دو پژوهشگر، «حمله سایبری اسراییل به تاسیسات هستهای ایران در سال 2010 یک نقطه آغاز برای جنگ سایبری بین دو کشور بود و مرحله جدیدی را آغاز کرد که در آن به شکل مستمر تلاش میشود ابزار و روشهای پیشرفتهای برای جنگ ایجاد شود.»
اما آیا ایران توانایی ورود به چنین جنگی را در مقیاسهای گسترده دارد و چه اطلاعاتی را میتواند از این راه استخراج کند؟
«آرش آبادپور» (کمانگیر)، برنامهنویس کامپیوتر به «ایرانوایر» میگوید: «جنگ الکترونیکی بین ایران و اسراییل وجود دارد و هر دو طرف هم درگیر آن هستند. اتفاقی که تازگی افتاده، این است که فضای اینترنت به جبهه جنگ فیزیکی اضافه شده است. گزارشهایی که در جریان جنگ اخیر منتشر شد، نشان میدهد که ایران به شبکههای نظامی حمله و اطلاعاتی از آن استخراج کرده و نگرانی وجود داشته که به شبکههای رمزگذاری شده ارتش دسترسی پیدا شود. در جریان جنگ اخیر در غزه، اسراییل استفاده زیادی از این شبکه برده و این اقدام ایران یکی از دیجیتالیترین کارهایی بود که انجام داده است.»
آبادپور معتقد است که چنین حمله هایی علاوه بر این که میتواند منجر به کسب اطلاعاتی محرمانه شود، تاثیر روانی قابل توجهی نیز بر جای میگذارد.
میگوید: «حدود سه چهارم اطلاعاتی که در ساختارهای امنیتی اسراییل وجود دارد، روی یک شبکه متمرکز است و برای همین چنین حملههایی میتواند برای ایران خیلی جذاب باشد و سناریوهای عجیبی نیز میتوان برای آن متصور شد. کافی است یک هکر ایرانی بتواند با نفوذ به این شبکه، یک هواپیمای بدون سرنشین اسراییلی را در جریان جنگ بلند کرده و کاری با آن انجام دهد. چنین عملیاتی ارزش نظامی و تبلیغاتی یکسانی دارد.»
در چهارم دسامبر سال گذشته ایران موفق شد یک هواپیمای بدون سرنشین امریکایی را بر زمین بنشاند و سپس تصاویر آن را منتشر کرد. باراک اوباما، رییسجمهور امریکا از ایران خواست تا این هواپیما که یکی از بهپادهای امریکایی است را به این کشور پس بدهد.
دیرتر روزنامه «تایمز لندن» فاش کرد که امریکا در آخرین لحظهها از اجرای یک حمله کماندویی برای بازپسگیری هواپیما یا نابود کردن آن خودداری کرده تا با ایران وارد برخورد مستقیم نشود.
در جریان جنگ اخیر در غزه، بیش از 2500 پایگاه اینترنتی در اسراییل هدف حمله هکرها قرار گرفتند. هکرها در برخی موارد صفحه های اصلی سایتها را با عکسها و پیامهایی از «سیدحسن نصرالله»، دبیرکل حزبالله لبنان و آیتالله سیدعلی خامنهای، رهبر ایران جایگزین کردند. ولی از مهمترین نتایج آشکاری که این حملهها در پی داشت، کند شدن بیسابقه سرعت اینترنت در پی نفوذ به یک شبکه بزرگ ارایه خدمات اینترنتی در اسراییل بود.
«سامی ابوزهری» از رهبران حماس، نفوذ به شبکههای اسراییلی را «گشودن عرصهای جدید در مقاومت در برابر اسراییل» توصیف و آن را «شروع جنگ سایبری علیه اسراییل» اعلام کرد.
وی از تمامی دستاندرکاران این حمله ها و کشورهای عربی و اسلامی خواست تا تمرکز بیشتری در این زمینه داشته باشند تا به شیوههای پیشرفتهتری در جنگ سایبری علیه اسراییل دست پیدا کنند.
این شابه قوی وجود دارد که حماس به تنهایی قادر به اجرای چنین عملیاتهایی نیست و به احتمال زیاد این ایران است که شیوههای جدیدی از کمکرسانی به حماس را در سایه بحران در سوریه به اجرا درآورده است؛ کاری که پیش از این نیز در جنوب لبنان با موفقیت آزمایش شده بود.
در سال 1997 ایران موفق شد به یک هواپیمای بدون سرنشین اسراییلی که در حریم هوایی لبنان، در جنوب این کشور مشغول جمعآوری اطلاعات بود، نفوذ کرده و اطلاعات کسب شده را در اختیار حزبالله قرار دهد. در نتیجه این عملیات، حزبالله موفق شد یک گروهان از سربازان نخبه نیروی دریایی اسراییل معروف به «شیتیت13» را پیش از شروع عملیات نظامی، در تلهای گرفتار کرده و 12 نفر از سربازان آن را به قتل برساند.
13 سال بعد از این عملیات و پس از آن که سیدحسن نصرالله جزییات آن عملیات را با نشان دادن عکسهایی فاش کرد، روزنامه «یدیعوت احرونوت» اسراییل در گزارشی در صفحه نخست خود تایید کرد که عملیات سربازان نخبه اسراییل قبل از شروع، از طریق نفوذ به هواپیمای بدون سرنشین و بررسی عکسهایی که از محل استقرار این نیروها گرفته شده بود، لو رفته و در اختیار حزبالله قرار گرفته بود.
آیا با گذشت سالها از این عملیات، ایران وارد فاز جدیدی در رویارویی با اسراییل شده و قادر است کمکهای متفاوتی نسبت به قبل به همپیمانان خود ارایه دهد؟
«آلکس فیشمن»، تحلیلگر نظامی اسراییلی در مقالهای در روزنامه یدیعوت احرونوت نوشت: «تجربه نشان داده ایرانیها قادر به اجرای حملههای سایبری بسیار خطرناکی هستند. آنها تاکنون توانستهاند به یکی از پیشرفتهترین هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی نفوذ کرده و آن را در اختیار بگیرند، کارتهای اعتباری دهها هزار اسراییلی را هک و به شبکههای امنیتی ـ اطلاعاتی زیادی نفوذ کنند.»
با این حال، وجود افرادی منظم و سازماندهی شده از سوی ایران برای اجرای عملیاتهای سایبری محل تردید است. آرش آبادپور در این زمینه به «ایرانوایر» میگوید: «در فضای دیجیتال خیلی اوقات نیروها آن اندازه که فکر میکنیم، سازماندهی ندارند. خیلی وقتها این قبیل فعالیتها را کسانی انجام میدهند که به آنها شهروندان متعهد میگوییم؛ یک فردی که با این تکنولوژی آشنا است با انگیزههای مذهبی یا سیاسی به اسراییل حمله میکند و طبیعتا چنین حملهای به نام اردوگاه ایران تمام میشود.»
آبادپور میافزاید: «چند ماه پیش ایران حملهای به نام "نیوزکستر" را انجام داد که کاری خیلی طولانی مدت بود. آنها در شبکههای اجتماعی و با برخی افراد که در موسسههای نظامی یا اطلاعاتی امریکا بودند، ارتباط گرفته و سعی کردند که از آنها اطلاعات کسب کرده و تحت تاثیرشان قرار دهند.»
پایگاه خبری لبنانی «شرق جدید» دو هفته قبل در گزارشی به نقل از «رابرت بایر»، متخصص امریکایی که در دهه 80 میلادی مسوولیتهای اطلاعاتی مهمی در لبنان و عراق داشت، نوشت: «فعالیتهای سایبری ایران و همپیمانان آن علیه امریکا و اسراییل خطری جدی است که تاکنون منجر به کشف و شناسایی شبکههای جاسوسی و نفوذ به پایگاههای اطلاعاتی مختلفی شده است که ابعاد آن هنوز ناشناخته است. به نظر من، این بزرگترین چالش پیش روی اسراییل در منطقه ظرف سالهای آتی خواهد بود.»
جنگ سایبری سرفصل جدیدی در فضای پرآشوب خاورمیانه است و پای علمای دین نیز با فتواهای مختلف به آن باز شده است؛ علمایی مانند «طارق سویدان»، روحانی کویتی که خواستار جمعآوری هکرها از سوی کشورها و گروههای اسلامی برای «جهاد سایبری» علیه اسراییل شدهاند؛ اقدامی که به گفته آرش آبادپور، شواهدی برای آن در ایران دیده میشود: «یکی از حرفهایی که بعد از ماجرای نیوزکستر زده میشد، این بود که دولت ایران به سوی استفاده و استخدام هکرها حرکت کرده و در کل، فضا به این سمت رفته که بتوانیم تصور کنیم کسی دستور چنین کارهایی را صادر میکند. هر چند هنوز به شکل کامل به این نقطه نرسیدهایم و خیلی کارها از جنس کارهای فردی است.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر