زنگ در خانه به صدا در میآید و خانمی که پشت تلفن خودش را یکی از خیرین موسسه «بازیافت امید» معرفی کرده بود، با یک ویلچر وارد منزلشان میشود. «فاطمه » باورش نمیشود که او هم بالاخره میتواند با صندلی چرخدارش و بدون کمک کسی راه برود و حداقل نیازهای اولیهاش را انجام دهد، آن هم چطور؟ با جمعآوری درهای پلاستیکی بطریها. موسسه مردم نهاد بازیافت امید تا کنون با حمعآوری مواد بازیافتی مثل سر پلاستیکی بطریها و فروش آنها علاوه بر کمک به محیط زیست از بسیاری از معلولانی که توان خرید ویلچر ندارند حمایت کرده است. آنها مواد بازیافتی را تبدیل به ویلچر میکنند.
**
پدر و مادر فاطمه اهل یکی از روستاهای کردستان هستند و در جستجوی پیدا کردن کار، حدود ۱۰ سال پیش به تهران مهاجرت کردند. «نادر» پدر فاطمه، پس از مدتی کارگری، توانست بهعنوان نگهبان در یکی ویلاهای اطراف تهران شغلی ثابت پیدا کند و خانوادهاش را به آنجا ببرد. اما به دلیل فقر و انبوهی از مشکلات مالی، هیچ وقت نتوانسته بود برای دختر هشت سالهاش که از دو سالگی فلج شده و توان راه رفتن نداشت، ویلچر تهیه کند. چند سالی بود که با ویلچر کهنهای که یکی از همسایهها به او داده بود، میتوانست گاهی دخترش را بیرون ببرد اما حالا فاطمه بزرگ شده بود و آن ویلچر دیگر جوابگو نبود.
موسسه بازیافت امید بهعنوان یکی ازمعروفترین موسسههای مردم نهاد در تهران است که با هدف جمعآوری درهای پلاستیکی مواد بازیافتی مانند در بطریهای نوشانه، آب معدنی، خمیردندان، لوازم آرایشی و بهداشتی، مواد خوراکی مانند در ماست و رب گوجه فرنگی ... و فروش آنها به واحدهای بازیافت، ضمن کمک به پاکسازی محیط زیست و ارزش آفرینی پسماند بیارزش و دورریختنی، برای نیازمندان و افراد توانیاب ویلچر تهیه و به آنها اهدا میکند.
جرقه راهاندازی این کمپین در سال ۱۳۹۳ توسط «نسرین بهتاش» روانشناس کودکان استثنایی زده شد. وقتی او برای مشاوره و ارائه خدمات رواندرمانی به مراکز توانبخشی میرفت و درد و رنج افراد ناتوان از راه رفتن را میدید که پول خرید ویلچر را ندارند و مجبورند سالها در نوبت دریافت ویلچر از بهزیستی یا سایر سازمانهای مشابه باشند را از نزدیک مشاهده کرد.
او با الگو برداری از یک موسسه کوچک محلی در تبریز که آن هم مشابه نمونهای در ترکیه بود یعنی با جمعآوری درهای پلاستیکی برای افراد نیازمند ویلچر میخرید، به فکر ایجاد موسسهای در شهر تهران با کمک و حمایت مالی برخی موسسات و شرکتها از جمله یکی از شرکتهای قدیمی مواد غذایی(کامبیز) و ایجاد نمایندگی در نقاط مختلف شهر برای جمعآوری درهای پلاستیکی بطری و دیگر مواد مشابه، به همین منظور افتاد.
فعالیت موسسه در سال ۱۳۹۴ رسما آغاز شد و از شرق تا غرب تهران و از جنوب تا شمال، با ایجاد نمایندگیهای محلی از جمله برخی سوپرمارکتها، رستورانها، مدارس، شرکتهای خصوصی و دولتی، موسسات خیریه، باشگاههای ورزشی، مجتمعهای مسکونی و ... به تشویق مردم برای جمعآوری درهای پلاستیکی پرداخت. این نمایندگیها با قراردادن جعبههایی که روی آن، نشان بازیافت امید نصب شده خود را به شهروندان معرفی و نسبت به جمعآوری درهای پلاستیکی بازیافتی اعلام میکنند.
حالا پس از گذشت حدود شش سال، فعالیت موسسه بازیافت امید گستردهتر شده و نه تنها در تهران نمایندگیهای متعدد دارد بلکه آوازه آن در شهرهای قزوین، مشهد، زاهدان، گرگان و اراک نیز پیچیده است و آنها هم به صورت محدود به این طرح پیوستهاند.
به گفته «ندا» یکی از دست اندرکاران این طرح، «تاکنون صدها تن در پلاستیکی از چرخه محیط زیست خارج شده و با فروش آن بیش از ۵۰۰ دستگاه ویلچر برای نیازمندان سراسر کشور از جمله زلزله زدگان کرمانشاه تهیه شده است.
او میافزاید: «از هر جعبه بازیافت امید، حدود ۲۰ کیلو در جمعآوری میشود و برای خرید هر ویلچر معمولا ۵۰۰ کیلو در پلاستیکی نیاز است. قیمت خرید ویلچر نیز مثل سایر اقلام و کالا هر سال بالاتر میرود. در حال حاضر، برای خرید یک ویلچر معمولی با حداقل امکانات باید 3 میلیون تومان هزینه کرد.
در کنار نمایندگیهایی که در سطح شهر ایجاد شده است، گروههای مردمی نیز هستند که در روزهای تعطیل، به صورت داوطلبانه به ییلاقات و مراکز گردشگری اطراف شهر رفته و با جمعآوری درهای پلاستیکی رها شده در طبیعت، آنها را تحویل موسسه میدهند و از این طریق، یاریگر بانیان این طرح میشوند. »
در تهران علاوه بر موسسه بازیافت امید، کمپین دیگری به همت گروهی از شهروندان تهرانی به نام «هستمت» نیز به راه افتاده که با ایجاد سایت اینترنتی و جمعآوری درهای پلاستیکی مواد قابل بازیافت، برای نیازمندان ویلچر تهیه میکنند.
هر دو این موسسات، با ایجاد صفحات شخصی در فضای مجازی از جمله اینستاگرام، توئیتر و تلگرام به معرفی خود و طرحشان پرداختهاند، طرحی که اگرچه حالا به گوش بسیاری از شهروندان تهران و برخی شهرهای دیگر کشور رسیده است. اما هنوز هم خیلیها از آن بیخبرند و نیاز به معرفی بیشتر دارد، زیرا که هنوز هم مشاهده میشود بسیاری از این درهای پلاستیکی بالقوه ارزشمند، روانه سطلهای زباله شده و زمینه تداوم فعالیت زباله گردها را فراهم میکند.
این در حالیستکه، تنها بازیافت زبالههای پلاستیکی تولید شده در یک سال در جهان، میتواند به حدود ۲۰۰ میلیارد دلار برسد که کمابیش به اندازه تولید ناخالص داخلی (GDP) ایران در سال ۱۳۹۹ است.
در آمریکا حدود ۱.۱ میلیون شغل در حوزه بازیافت زباله وجود دارد و سهم این بخش از تولید ناخالص داخلی (GDP) آمریکا، بین ۳۷ تا ۲۳۶ میلیارد دلار برآورد شده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر