امشب(چهارشنبه 14 می)، نیکول کیدمن که در نقش گریس کلی، ستاره زیبای هالیوودی فرو رفته، جشنواره فیلم کن را با فیلم "گریس موناکو" به کارگردانی اولیویه دان افتتاح خواهد کرد. فیلمی که درباره زندگی گریس کلی، ملکه سابق موناکو و بازیگر فیلم هایی چون "ماجرای نیمروز"، "موگامبو"، "پنجره عقبی" و "دستگیری دزد" است. ستاره ای که در سال 1982 در یک تصادف رانندگی در مونته کارلو درگذشت. گریس کلی بعد از ازدواج با پرنس رنیه سوم شاهزاده موناکو ناچار شد بین بازی در سینما و ستاره هالیوود بودن و ملکه موناکو شدن، یکی را انتخاب کند و او ملکه موناکو بودن را انتخاب کرد و سینما را کنار گذاشت. نیکول کیدمن، همانند گریس کلی، ستاره زیبا و ظریفی است اما باید دید او چگونه شخصیت بازیگری را که بسیاری از تماشاگران سینما، خاطرات زیادی با نقش های او و تصویرش بر پرده سینما دارند، بازآفرینی کرده است.
امسال سینماگران سرشناس و برجسته ای با فیلم هایشان در کن خواهند بود از ژان لوک گدار و کن لوچ گرفته تا دیوید کراننبرگ، سرگئی زویاگینتسف، الیویه آسایاس، مایک لی، اتوم اگویان، برادران داردن و نوری بیلگه جیلان. با این که فیلم ها در کن چند بار نمایش داده می شوند اما به دلیل تعداد زیاد شرکت کنندگان و محدودیت ظرفیت سالن های کن، این نگرانی همیشه وجود دارد که شاید نتوانی همه فیلم ها را به موقع ببینی.
فیلم تازه گدار به اسم"خداحافظ زبان" که در بخش مسابقه کن شرکت دارد را قطعا نباید از دست داد. خیلی ها منتظرند که خود گدار نیز به جشنواره بیاید اما بسیار بعید است چرا که او سال هاست با فرانسوی ها و فستیوال کن میانه خوبی ندارد و در سوئیس زندگی می کند. چند سال قبل هم که فیلم "سینما- سوسیالیسم" او در بخش نوعی نگاه کن شرکت داشت، او به کن نیامد و همه علاقمندانش را پکر کرد.
گدار 83 ساله ظاهرا پیرترین کارگردان حاضر در بخش مسابقه است و خیلی ها فکر می کنند که این فیلم، آخرین فیلم او باشد. هنوز اطلاعات زیادی در مورد داستان این فیلم منتشر نشده است اگرچه فیلم های گدار، فاقد داستان به مفهوم متعارف آن اند. تنها چیزی که در مورد آن گفته شده این است که "خداحافظ زبان" در مورد زن و شوهری است که زبان هم را نمی فهمند.
طرفداران برادران داردن نیز برای دیدن تازه ترین فیلم فیلمسازان محبوب خود روزشماری می کنند. داردن ها که باید آنها را جزو نورچشمی های کن دانست و تا کنون 2 بار برنده نخل طلا بوده اند امسال می آیند که سومین نخل طلای کن را با خود به بلژیک ببرند. فیلم جدید آنها "دو روز، یک شب"، نام دارد و ماریون کوتیارد، ستاره مشهور سینمای فرانسه، در آن نقش زنی را بازی می کند که موقعیت شغلی او به خطر افتاده و برای حفظ آن تقلا می کند.
کن لوچ سینماگر کهنه کار بریتانیایی نیز علاقمندان خاص خود را دارد. او در سال های اخیر تقریبا پای ثابت کن بود، امسال با فیلمی به نام "تالار جیمی" به کن می آید. کن لوچ در سال 2006 نخل طلای کن را به خاطر فیلم "بادی که ساقه های جو را لرزاند"، به دست آورد. فیلم تازه کن لوچ مثل همه کارهای این سینماگر چپ گرای انگلیسی، درونمایه ای سیاسی- اجتماعی دارد و داستان زندگی جیمز گرالتون، مبارز سیاسی ایرلندی را روایت می کند.
اما هستند کسانی که فیلم های مایک لی، فیلمساز کهنه کار بریتانیایی را بر فیلم های کن لوچ ترجیح می دهند. فیلم مایک لی با عنوان "آقای ترنر" که در بخش مسابقه اصلی شرکت دارد، به زندگی نقاش برجسته بریتانیایی، جی ام دبلیو ترنر می پردازد.
یکی از فیلم هایی که بسیاری برای دیدن آن در کن سر و دست خواهند شکست کار آخر آندری زویاگنیتسف، سینماگر برجسته روسیه و سازنده فیلم درخشان "تبعید" است. فیلمسازی با سبک بصری و روایی ویژه که سینمای همتای روسی اش، آندره تارکوفسکی را به یاد می آورد. بسیاری انتظار دارند که زویاگینتسف امسال با فیلم جدیدش "لویاتان" (نهنگ)، همانند فیلم های قبلی اش، همه را مسحور کند.
میشل هازاناویسیوس فرانسوی که فیلم "آرتیست" او تجربه زیبایی شناسانه جالب و منحصر به فردی در بازخوانی سینمای صامت بود، فیلمی ساخته است به نام "جستجو" درباره درگیری های چچن که تماشای آن را نباید از دست داد به ویژه که اگر به بازی همسرش برنیس بژو(بازیگر آرتیست و گذشته اصغر فرهادی) هم علاقمند باشید.
اولیویه آسایاس را باید یکی از فیلمسازان مهم سینمای فرانسه دانست. کسی که سابقه طولانی نقدنویسی در کایه دو سینما دارد و فیلم های مهمی مثل "کارلوس" و "پس از ماه مه" را ساخته. فیلم جدید او به نام "ابرهای سیلس ماریا" که در کن نمایش داده می شود، درامی روانکاوانه و اقتباسی آزاد از فیلم کلاسیک "همه چیز در باره ایو" ساخته جوزف منکیه ویچ(1950) است و در آن ژولیت بینوش(همانند بت دیویس در "همه چیز درباره ایو")، نقش یک بازیگر موفق پا به سن گذاشته را بازی می کند که حالا موقعیت حرفه ای اش را در خطر می بیند و حالا باید جایش را به یک بازیگر جوانتر(کریستین استوارت ) بسپارد و این آغاز بحران و کشمکشی درونی در اوست.
دیوید کراننبرگ که این سال ها، دوران افولش بوده و درخشش سابق اش را از دست داده امسال با فیلمی به نام "نقشه ستارگان" به کن می آید. در این فیلم که بر مبنای فیلمنامه ای از بروسن واگنر ساخته شده، رابرت پاتینسن، میا واسیکوفسکا و جولین مور نقش های اصلی را به عهده دارند کراننبرگ به نقد زندگی بورژواها و آدم های سرشناس لوس آنجلس پرداخته است. گفته می شود که این فیلم درواقع بازگشت کراننبرگ به دوران اوج سینمای شوکآور اوست.
تامی لی جونز، بازیگر گزیده کار آمریکایی و کارگردان فیلم "سه تدفین" را نمی توان جدی نگرفت. دومین تجربه کارگردانی او به نام The Homesman در بخش مسابقه کن نمایش داده می شود و یک ضد وسترن درباره انتقال سه زن دیوانه از نبراسکا به آیووا است و تامی لی جونز خودش به همراه هیلاری سوانک، نقش های اصلی آن را به عهده دارند.
از آتوم اگویان، سینماگر ارمنی تبار کانادایی که خود از کشف شده های جشنواره کن است، فیلمی در بخش مسابقه اصلی هست به نام "گرفتار".
" آب راکد " ساخته نائومی کاواسه از سینماگران زن خلاق سینمای ژاپن و برنده دوربین طلایی کن و "افسانه های وحشی" ساخته دامیان زیفرون، فیلمساز آرژانتینی از فیلم های دیگر حاضر در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن امسال اند.
از ژانگ ییمو، سینماگر برجسته چین هم فیلمی هست به نام "بازگشت به خانه" درباره انقلاب مائوئیستی چین که در بخش خارج از مسابقه نمایش داده می شود.
در بخش نوعی نگاه هم که به فیلم هایی با رویکردهای تجربی تر و آوانگاردتر اختصاص دارد، نوزده فیلم به نمایش درمی آید که از میان آنها باید به فیلم مستند " نمک زمین" ساخته ویم وندرس و جولیانو ریبیرو سالگائو، "اتاق آبی" ساخته متیو آمالریک (بازیگر سرشناس فرانسوی)، "اینکومپرسا" ساخته آسیا آرجنتو، "جواجا" ساخته لیساندرو آلونسو و "رود گمشده" ساخته رایان گاسلینگ(بازیگر آمریکایی) اشاره کرد.
امسال از ایران هیچ فیلم کوتاه و بلندی در هیچیک از بخش های رسمی و غیر رسمی کن وجود ندارد. به جای آن لیلا حاتمی و عباس کیارستمی از ایران به عنوان داور به کن خواهند آمد.
کیارستمی، ریاست هئیت داوران بخش سینهفونداسیون و فیلمهای کوتاه جشنواره کن را به عهده دارد و لیلا حاتمی هم از داوران بخش مسابقه اصلی(نخل طلای) کن است.
در بخش دو هفته کارگردان های جشنواره کن نیز که از بخش های غیررسمی کن به حساب می آید، 18 فیلم بلند داستانی به نمایش درمی آید که فیلم هایی از برخی فیلمسازان سرشناس جهان از جمله جان بورمن و برونو دومون نیز درمیان آنهاست. بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن را انجمن کارگردانان فرانسه پس از شورش های سیاسی مه 1968 این کشور به راه انداخت که در تقابل با سیاست ها و گرایش های رسمی جشنواره کن و حمایت از فیلمسازان جوان و آوانگارد به وجود آمد.
علاقمندان کلاسیک و آنها که شاهکارهای تاریخ سینما را روی پرده بزرگ ندیده اند می توانند نسخه های ترمیم شده دیجیتال برخی فیلم های مهم تاریخ سینما نظیر "روز برمی آید" شاهکار مارسل کارنه، " افق گمشده" اثر فرانک کاپرا، "پاریس تگزاس" ساخته ویم وندرس، "به خاطر چند دلار بیشتر" و "خوب، بد، زشت" اثر سرجیو لئونه٬ "بیم" اثر روبرتو روسلینی، "سگ ماده" اثر ژان رنوار، "آخرین مترو" ساخته فرانسوا تروفو و "رنگ انار" ساخته سرگئی پاراجانوف را در بخش آثار کلاسیک کن تماشا کنند. در سینمای فضای باز ساحلی کن نیز فیلم "هشت و نیم" اثر فدریکو فلینی و "پالپ فیکشن" اثر کوئنتین تارانتینو نشان داده خواهد شد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر