چرا دروغ بگویم، شاد بودم

سه سال پیش اولین ویژه‌نامه‌ای که در ایران وایر برای شما تهیه و منتشر کردیم چند روز بعد از درگذشت شیرکو بی‌کس شاعر نامدار ادبیات کرد بود. شیرکو بی‌کس  هفتاد و شش سال پیش در شهر سلیمانیه متولد شد. بیش از سی‌جلد کتاب از این نویسنده و شاعر تا کنون منتشر شده و شعر‌هایش به زبان‌هایی مانند انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، سوئدی و آلمانی ترجمه شده است. شیرکو بی‌کس قبل از مرگ چند بار به ایران سفر کرده بود و در ایران به واسطه ترجمه کتاب‌هایش محبوبیت چشم‌گیری دارد. او شاعر عاشقانه‌ها و مبارزات اجتماعی بود. اشیاء در شعر او اهمیت ویژه‌ای دارند و سادگی در زبان یکی از مهم‌ترین خصوصیات شعری او به حساب می‌آید. به مناسبت سومین سالروز درگذشت این شاعر کرد این ویژه‌نامه را مجددا منتشر می‌کنیم. در این ویژه‌نامه گفت‌وگوهایی با «شمس لنگرودی»، «سید‌علی صالحی»، « عصمت صوفیه» و یادداشت‌هایی از «هومن عزیزی» و « شهاب‌الدین شیخی» متتشر شده است. مترجم ادبیات کرد «مریوان حلبچه‌ای»  علاوه بر ترجمه اشعار شیرکو بی‌کس در سومین سالگردی در گذشت برنده جایزه کورت توخولسکی ترجمه‌ای از یادداشتی که «بختیار علی» شاعر و نویسنده کرد ساکن آلمان به با موضوع ادبیات و  جهان‌بینی بی‌کس نوشته را برای انتشار در اختیار ما گذاشته است. 

سه سال پیش وقتی خبر درگذشت این شاعر را شنیدم به فکر آنهایی افتادم  که قرار بود به سمت کتاب فروشی‌ها بروند حال و احوالی با آقا و یا خانم کتاب فروش بکنند با لبخندی ملیح ترجمه شعر‌هایش را به فارسی مطالبه کنند. برای «احمد شاملو»، «نصرت رحمانی»، «حسین پناهی»، «هوشنگ گلشیری» و دیگران هم به همین شکل بود. بعداز مرگ بیشتر از زمانی که باید خوانده می‌شدند و ورق خوردند خوانده شدند و ورق خوردند. از ته دل خوشحال بودم از مرگ یک شاعر. مرگ او سبب شده بود که رفت و آمد و باز و بسته شدن درب کتاب فروشی‌ها بیشتر شود در ادبیات ایران جدی‌تر و بیشتر از قبل خوانده شود. 

خوشحال بودم، دوستان مترجم‌ام که در این سال‌ها شیرکو را به مخاطب فارسی زبان معرفی کرده‌اند  برای مدتی با سر افرازی با ناشران خود سلام احوال پرسی می‌کنند، و شاید لبخندی هم ازسر، سرخوشی فروش و یا چاپ مجدد کتاب‌هایشان داشته باشند. تا مدتی خاطره وعکس‌های یادگاری با شیرکو از آرشیو‌های شخصی بیرون آمدند و در آن عکس‌ها بی‌کس هنوز لبخند به لب دارد. چند روز بعد از درگذشت شیرکو بی‌کس،  وقتی با دوست کتاب فروشی در ایران حرف می‌زدم از فروش کتاب‌های شیرکو می‌گفت، دیگر احساس تنهایی نمی‌کردم چرا که دوست کتاب فروش، هم شاد بود از مرگ یک شاعر،  هر وقت شاعر یا نویسنده‌ای فوت می‌کند شعر برای زمان اندکی مخاطب دارد، شعر شیرکو و نگاه او به دنیای پیرامون خود شاید متفاوت‌تر از خود او بود. او زیبایی‌های زبان را دوباره سازی نمی‌کرد بلکه آنچه بود را  به شاعرانه‌ترین شکل ممکن سلب ماهیت می‌کرد و دوباره باز سرایی می‌کرد.

برای خواندن این ویژه‌نامه به صورت پی دی اف اینجا را کلیک کنید.