فصل ۱۲ رمان "ایران سکولار؛ سال ۱۴۲۹" / اعلام موجودیت نژادپرستان مسلح در تهران

برای مطالعه فصل های ۱ تا ۱۲ کتاب "ایران سکولار؛ سال ۱۴۲۹" اینجا را کلیک کنید.

بخشی از فصل ۱۲ رمان:

... در زمان جمهوری اسلامی، بودجه ورزش بانوان از حدود ۹ درصد بودجه کل وزارتخانه تجاوز نمی کرد که مهم ترین دلیلش این بود که به علت حساسیت های موجود بر روی پوشش خانم ها، اساسا در اغلب رشته‌ها ورزش قهرمانی زنان موضوعیت نداشت. در واقع اغلب زنان ورزشکار، به خاطر محدودیت ناشی از حجاب نه از امکان شرکت در رقابت های جهانی برخوردار بودند و نه باشگاه های حرفه ای و درآمدزا داشتند. در آن زمان، شبکه‌های تلویزیونی معمولا فعالیت ورزشی خانم ها را پوشش نمی دادند تا بتوانند از طریق حق پخش تلویزیونی یا تبلیغات رسانه ای کسب درآمد کنند و از طرف دیگر تیم هایی که توان جذب اسپانسر یا تبلیغات تجاری را داشته باشند هم انگشت شمار بودند.

پروپوزال وزارت ورزش و جوانان همچنین یادآوری می کند که در زمان حکومت سابق، گذشته از ورزش حرفه ای، در زمینه ورزش همگانی هم بودجه تخصیص یافته به ورزش زنان از سوی دولت و شهرداری ها، قابل مقایسه با ورزش مردان نبود چون با توجه به دورنمای بسیار کم موفقیت جهانی یا کسب درآمد، انگیزه دختران برای وقت گذاشتن روی ورزش به مراتب کمتر از پسران بود. در نتیجه، حتی اگر سازمان های دولتی و شهرداری‌ها نگاه تبعیض آمیز نسبت به زنان نداشتند – که اغلب داشتند – در اغلب رشته ها تعداد خانم های متقاضی ثبت نام در سالن های ورزشی قابل مقایسه با آقایان نبود.

با توجه به محدودیت های سابق در زمینه ورزش زنان، پروپوزال وزارت ورزش و جوانان این پیشنهاد رادیکال را مطرح کرده که بودجه این وزارتخانه در آینده، به نسبت ۲ به ۱ به ورزش زنان اختصاص داده شود. این وزارتخانه، در دفاع از دو برابر بودن بودجه مربوط به زنان در مقایسه با بودجه ورزش مردان، استدلال کرده که بدون چنین تصمیمی، رفع تدریجی شکاف میان زنان و مردان در ورزش تا یک دهه آینده هم ممکن نخواهد شد.

منتقدان این نحوه بودجه بندی، این نحوه بودجه بندی را تبعیض آمیز می دانند و در جلسه هیأت دولت، سرسخت ترین مخالفت بودجه وزارت ورزش آقای مسعودی رئیس هیات مشاوران است. می گوید با توجه به اینکه تاکنون ۹۱ درصد بودجه وزارت ورزش و جوانان صرف مردان می شده، سهم ۲ به ۱ بودجه ورزش زنان به معنی آن است که بودجه آقایان، تقریباً به یک سوم میزان فعلی کاهش پیدا کند و این به معنی محروم شدن تعداد بسیاری از پسرها از امکانات ورزشی خواهد بود. او می گوید: "من پیشنهاد می کنم که بودجه ورزشی آقایان و خانم ها برابر شود که خود همین کار به معنی تقریباً نصف شدن بودجه آقایان است، اما دو برابر شدن بودجه خانم ها نسبت به آقایان، واقعاً غیر عادلانه است."

کارن آبراهامیان وزیر ورزش می گوید: "غیرعادلانه تر از آن، چندین دهه محرومیت میلیون ها زن از ورزش هایی که به آنها علاقه داشته اند، به خاطر نبودن امکانات کافی بوده. حداقل به یک دهه سرمایه گذاری اضافی در ورزش بانوان نیاز داریم تا این نابرابری، تا اندازه ای جبران شود."

آقای مسعودی بر نظرش پافشاری می کند: "یک سوم کردن بودجه ورزش آقایان به معنی این است که در بسیاری از رشته های قهرمانی که الان در آسیا یا دنیا مدال می گیریم. در سال های آینده هیچ موفقیتی نخواهیم داشت چون پول کافی نداریم خرج تیم های ورزشی بکنیم. این تغییر، آبروی کشور را هم در مجامع ورزشی دنیا می برد." خانم آبراهامیان می گوید اطمینان دارد که ورزش زنان، اگر به آن رسیدگی شود. از ورزش مردان بیشتر مدال جهانی کسب می کند. مثال رشته هایی مثل قایقرانی، تیراندازی، شمشیربازی، فوتسال، پرتاب دیسک، پرتاب وزنه، تکواندو، کاراته، ووشو یا وزنه‌برداری را می زند که با وجود محدودیت پوشش و رقابت در شرایط نابرابر، مدال های بین المللی داشته اند و در بعضی موارد، در رقابت های جهانی نتایجی بهتراز تیم های مردان را کسب کرده اند.

وزیر کشور با آقای مسعودی موافق است و هشدار می دهد که مساله ورزش، ابعاد امنیتی هم دارد: "مثلاً فرض کنید اگر ما به خاطر کمبود بودجه برای ورزش آقایان، نتوانیم به فدراسیون فوتبال امکانات بدهیم چه نارضایتی اجتماعی بزرگی در میان جوانان ایجاد می کند؟" تاکید می کند که مخالفتی با افزایش شدید بودجه ورزش خانم ها ندارد اما فکر می کند کم شدن شدید بودجه ورزش آقایان بحران امنیتی ایجاد می کند: "این کاهش باعث می شود که طیف وسیعی از پسران که به ورزش های گوناگون علاقه دارند، در شرایطی که کشور در معرض خطر امنیتی است، به شدت از دولت عصبانی شوند."

رئیس جمهور بحث را جمع می کند ومی گوید هم وزیر ورزش و هم وزیر کشور درست می گویند. یادآوری می کند خط قرمز دولت در بودجه بندی های این بوده که حتماً اگر به بودجه بخشی از یک وزارتخانه اضافه می کنیم، از بودجه بخش دیگری از همان وزارتخانه کم کنیم تا بار مالی اضافه برای دولت ایجاد نشود. با وجود این معتقد است "می توان در این مورد استثناً قائل شد". رئیس جمهور پیشنهاد می کند با توجه به اهمیت موضوع، کارگروهی از کارشناسان وزارت ورزش و جوانان و سازمان برنامه و بودجه برای بازنگری بودجه فدراسیون ها تشکیل شود و بکوشد تا در کنار افزایش جدی در بودجه ورزش بانوان -به گونه ای که حتما از بودجه ورزش آقایان بیشتر باشد- راه هایی برای جلوگیری از کاهش بودجه فدراسیون های ورزشی آقایان پیدا کند.

رئیس جمهور تاکید می کند که مجبوریم منابع بودجه ای جدیدی را برای بخش ورزش پیدا کنیم و ادامه می دهد: "البته باتوجه به آزادشدن بودجه هایی که در زمان جمهوری اسلامی صرف ده ها موسسه عظیم تبلیغاتی و صدها پروژه ایدئولوژیک مرتبط با جوانان می شد و دیگر نمی شود، تأمین این منابع جدید غیرممکن نیست."..