سیمین بهبهانی: زندگی شاعرانه و اجتماعی من یکی است

ویژه‌نامه شهروند جهان را حدوداً دو سال پیش، ویژه «سیمین بهبهانی» برای شما تهیه و منتشر کردم. سیمین بهبهانی علاوه بر اهمیتی که در ادبیات معاصر ایران دارد در زمان حیاتش فعالیت‌های مدنی بسزایی در جامعه ایران داشت. به مناسبت سالروز تولد هشتادوهشت سالگی این شاعر، این ویژه‌نامه را برای شما در ایران‌وایر مجددا منتشر می‌کنیم.

خانم بهبهانی خیلی لطف کردند و با وجود بیماری به دو سه سوال درباره شعر دوباره می سازمت وطن پاسخ دادند. به ایشان گفتم:

برای این ویژه نامه از تعداد زیادی سوال کردم که کدام یک از شعر های شما را حفظ هستند، و اکثراً شعر «دوباره می سازمت وطن» را یاد کرده اند. محبوبیت این شعر را چقدر مدیون صدای داریوش اقبالی می دانید که آن را به ترانه خوانده است؟

داریوش همیشه خوب می خواند و من صداش را دوست دارم اما نمی‌توانم بگویم چون شخص معینی این را خوانده راه خودش را باز کرده. این شعر علت محبوب شدن اش متنی ست که دارد. بین مردم مقبول شد به خاطر حس وطن خواهی، دوستی و حس تقاضای آینده ای خوب، حس همدردی با دیگر هم وطن ها. اینها بود که باعث مقبول شدن این نزد مردم شده و باعث شده این به یکی از بهترین شعرهای من تبدیل بشود با اینکه شعرهای خوب دیگری هم دارم.

اگر از شما بپرسم که سیمین بهبهانی را یک کنشگر سیاسی اجتماعی می‌دانید  و یا یک شاعر به این پرسش چه جوابی خواهید داد؟

زندگی شاعرانه و زندگی اجتماعی من یعنی سیمین بهبهانی هرگز از هم جدایی نداشته و ندارد. من هر دوی این‌ها را با هم پیش می‌برم می‌توانم بگویم زندگی اجتماعی و زندگی ادبی من هر دو یکی هستند و هیچ وقت قادر به تفکیک ان‌ها نبوده‌ام و نمی‌توانم باشم.

پیامی برای مخاطبان ایران وایر که این ویژه نامه را می خوانند دارید؟

باید بگویم من ایران وایر را نمی‌شناسم و نمی‌دانم در ایران وایر چه کاری می‌کنید و چه خط و مشی دارد، اما برای شما و ایران وایر و همه مردم دنیا آرزو می‌کنم که یک همبستگی وطنی بدون غرض و مرض بدون اینکه بخواهیم کسی را پایین‌تر بگذاریم در دنیا ایجاد بشود. البته این خیلی مشکل است و آرزویی است که باید در باره اش خیلی انتظار کشید. من انتظار می‌کشم که مردم دنیا ان قدر دارای فهم باشند که حس دوستی و حس وطن خواهی حس مردم پرستی حس خدا دوستی آنقدر داشته باشند که بتوانند یک جهان دوست داشتنی درست بکنند جهانی که دشمنی در آن مفهومی نداشته باشد، جهانی که مردمش در کنار دوستی و آزادی کنار هم زندگی کنند و زندگی آن‌ها واقعاً دوستی باشد در زندگی ان‌ها، واقعاً همدیگر را نگه داشتن باشد نه اینکه دشمنی باشد.