ویژه نامه سیمین بهبهانی

محمد تنگستانی:

شما هم در غربت اید خانم بهبهانی

وقتی قرار شد این شماره از شهروند جهان را تهیه کنم، نگران این بودم که چگونه باید عکس‌های شما را تهیه کنم. در ناامیدی به پوریا سوری ایمیل زدم چند روز اول پیدایش نشد. بعد از چند روز خواست که برایش مشخصات عکس‌ها را ارسال کنم، و دو روز بعد برایم عکس‌ها را همراه با دست خط شما ارسال کرد. عکس‌ها را سید وحید حسینی گرفته بود. در عکس‌هایتان هم تنهایید.

برای خواندن ادامه مقاله کلیک کنید

 

 

رضا کاظمی:

سیمین بهبهانی؛ شاعری با تعهدِ اجتماعی

می‌گویند شاعر فرزند زمان خود است، که اگر چنین نباشد یا در غبار فراموشی می‌رود و یا در ابهامِ نافهمی می‌ماند. خودِ سیمین بهبهانی در شماره‌ی 39 مجله‌ی کارنامه در مورد معاصر بودن می‌گوید‌: «يعني اینکه بخواهندت، بخوانندت، در سرنوشت شان دخيل باشي و در سرنوشت‌اَت دخيل باشند.» هم از این گفته و هم - در اصل - با مصادیق شعری بسیار، او را می‌توان شاعری با تعهد اجتماعی دانست. شاعری که در هر بُرهه از زمانه خود نسبت به مسائل مختلف جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند واکنش نشان داده و با طبقات مختلف جامعه همراهی و همدلی داشته است.

برای خواندن ادامه مقاله کلیک کنید

 

علیرضا بابایی:

جدایی بین مردم و سیمین نیست

سیمین بانو، سید علی صالحی و من و دوست دیگری که نامش در ذهنم نیست، در اصفهان دعوت شدیم برای شعر خوانی به مناسبت بزرگداشتی که برای بانوی غزل سیمین عزیز برگزار شده بود. قبل از جلسه به ما خبر دادند که گروه همیشه در صحنه و خودجوش حزب الله، سالن و دکور را بهم ریخته و مردم را از سالن بیرون کرده بودند ولی مردم همچنان بیرون سالن ایستاده بودند و متفرق نمی‌شدند و شعر های سیمین، سید و من را می‌خوانند و کتاب‌ها را دست به دست می‌کردند.

برای خواندن ادامه مقاله کلیک کنید

 

مهدی موسوی:

غزلی که در خیابان با مردم راه می رود

سیمین با «خطی ز سرعت و از آتش» و «دشت ارژن» اوج می‌گیرد تا با تکامل شعر به مجموعه ای نظیر «یک دریچه آزادی» برسد که از دو منظر قابل بحث است: به اوج رساندن گونه ای خاص از شعر متعهد و همچنین آغاز راهی که بعدها به جریانات دهه‌ی هفتاد غزل، نظیر «غزل روایی» (فرم) و «غزل پست مدرن» منجر شد. در واقع می‌بینیم که پس از عضویت او در شورای شعر و موسیقی و همراهی با کسانی مثل نادر پور، رویایی، جلالی و همچنین عضویت در کانون نویسندگان ایران در سال 1357 مسیر شعرها تغییر کرده و نگاهی جهانشمول و نقاد در اشعار او شکل می‌گیرد

برای خواندن ادامه مقاله کلیک کنید