هزینهی آمپولهایش 80 میلیون تومان است. هرچه در ذهنش دو دو تا چهار تا میکند، نمی شود که نمیشود. ذهنش درگیر همین حرفها است که یکی از آشنایان، شخصی را معرفی میکند و میگوید: ایشان میتواند با سی میلیون تومان این آمپولها را ظرف چند روز از دبی تهیه کند. جور کردن سی میلیون تومان هم چندان آسان نیست، اما همهی تلاشش را میکند و پول را از طریق یکی از صرافیهای معتبر به حساب شخص واریز میکند حالا چند ماهی از آن روز میگذرد اما نه داروها به دستش رسیده و نه پول برگشته است.
بیماری 700 میلیون تومانی
مصطفی عبدالهی بازیگر و کارگردان تئاتر که 12 سال است با بیماری سرطان دست و پنجه نرم میکند، قربانی این شیادی است. اثرات عدم مصرف این دارو باعث پیشرفت بیماری او شده است. عبدالهی به «ایران وایر» میگوید: «من در مدت بیماریام بیشتر از 700 میلیون تومان خرج مداوا کردهام . واقعا برایم جورکردن 80 میلیون تومان خیلی سخت بود. وقتی شنیدم میشود با سی میلیون تومان این دارو را خرید. پول را با هر مشقتی که بود، جور کردم. من اعتماد کردم اما نمیدانستم واقعا انسانیت از بین رفته و بعضی آدمها با جان انسانها بازی میکنند و از هزینه درمان یک بیمار صعبالاعلاج هم نمیگذرند.» او بارها سراغ دارو را گرفته است: «دو ساعت پس از واریز پول، این فرد با من تماس گرفت و گفت: پول رسیده، دو روز بعد هم گفت: دارو را تهیه کرده، اما هر بار برای فرستادن دارو بهانه میآورد. دست آخر هم دیگر جواب ما را نداد. بارها از طریق تلفن و ایمیل و فیس بوک برایش پیغام گذاشتم که وضع جسمانی من روز به روز وخیمتر میشود اما فایدهای نداشت.»
افشاگری مجازی
بچههای جمعیت دانشجویی امام علی در فیس بوک صفحهای با عنوان حمایت از مصطفی عبدالهی ترتیب داد. آنها نوشتهاند هدفشان از راهاندازی این کمپین مبارزه با شیادی و کلاهبرداری است. در این صفحه عبدالهی ماجرا را شرح داده و از دیگران خواسته با به اشتراک گذاشتن این صفحه با شیادی در جامعه مبارزه کنند. او فرد کلاهبردار را با عنوان «ح. ط» معرفی کرده است: «مهلتی برای بازگرداندن پول در نظر گرفتهایم که اگر پول بازگردانده نشود، نام کامل و عکس او را منتتشر میکنیم.» حالا پس از چند وقت «ح.ط» با دیدن این صفحه با عبدالهی تماس گرفته و عنوان کرده تا هفتهی آینده پول را برمیگرداند. عبدالهی میگوید: «متاسفانه این دارو اصلا در دوبی وجود نداشته و این فرد از اول با نقشه، پول را گرفته و رفته است. هلال احمر اعلام کرده این دارو را 20 تا 25 فروردین وارد میکند و قیمت آن 95 میلیون تومان است. در این مدت من هم از نظر جسمی ضرر کردم و هم از نظر مالی. اگر همان وقت این دارو را خریداری کرده بودم ، قیمتش هشتاد میلیون تومان بود وحالا پانزده میلیون تومان دیگر ضرر کردهام.» عبدالهی قبل از تجویز این آمپولها، داروی دیگری مصرف می-کرده: «حدود صد میلیون هزینه داروهای قبلیام بود که روی من تاثیر نکرد. برای همین دکتر آمپولهای جدید را تجویز کرد. الان چند تا از داروهای قبلی بازنکرده باقی مانده اما حتی داروخانهای که دارو را از آن تهیه کردهام حاضر نیست، آن را پس بگیرد. به من میگویند دارو را به دلالهای دم در داروخانه بفروش. دلالها دارو را مفت میخرند و سه، چهار برابر می-فروشند.» پرونده شکایت عبدالهی در مراجع قضایی موجود است اما او میگوید: «متاسفانه رسیدگی به این پروندهها سرعت زیادی ندارد.»
دارو دزدی در روز روشن
عبدالهی تنها کسی نیست که هم با بیماری دست و پنجه نرم میکند و هم گرفتار شیادی و کلاهبرداری شده است. سیما یک شهروند عادی است که به بیماری ام. اس مبتلاست. سیما یکبار گرفتار دارو دزدی شده است. او به «ایرانوایر» میگوید: «بيماران اماس براي دريافت داروهاي خود حوالهاي دارند كه با رفتن به داروخانه و گرفتن دارو، مهري بر آن زده ميشود. چندي پيش براي گرفتن سهميه دارويي خود به يكي از داروخانههاي دولتي در مركز شهر رفتم. وقتي با كيسه دارو از داروخانه بيرون آمدم، موتورسواری به من نزدیک شد، داروها را قاپ زد و رفت. خوردم زمین، هرچه فریاد کشیدم، فایدهای نداشت.» سیما یکبار دیگر به داروخانه مراجعه میکند و ماجرا را شرح میدهد اما نمیتواند داروهایش را با تعرفهی دولتی دریافت کند. او میگوید: «یکماه داروی آزاد خریدم و کمرم زیر بار خرید آمپولهای 300 هزارتومانی خم شد.» کارمند یکی از داروخانههای دولتی در مرکز شهر به «ایران وایر» می-گوید: «دارو دزدی اطراف داروخانههای دولتی زیاد است. واقعیت این است که بيمار خاص آنقدر خسته و رنجور است كه وقتي از داروخانه بيرون ميآيد به اين موضوع فكر نميكند كه ممكن است داروهايش دزديده شود. اما متاسفانه کسانی هستند که برای جمع کردن پول به اشخاص بیمار هم رحم نمیکنند. خیلی از این افراد دلالان دارو هستند، که داروهای گران-قیمت را میشناسند و با دزدی آن داروها را در بازار آزاد میفروشند.»
دارو دزدی با روش های خاص
اما قضیه دارودزدی به همینجا ختم نمیشود. یکی از پرستاران بیمارستان «مدرس» دراین باره به «ایران وایر» میگوید: «من فکر میکنم باید به خانوادهی بیماران هشدار بدهیم تا با آگاهی داروهای مریض را به پرسنل پرستاری بسپرند. متاسفانه عدهی کمی از همکاران ما، دارو را تمام و کمال طبق تجویز پزشک به بیماران نمیرسانند و مقداری از دارو را به صورت آزاد میفروشند.» او با اشاره به فوت بیماران صعب الاعلاج میگوید: «ممکن است بیماران خاص وقتی فوت میکنند، مقداری از داروی آنها باقی بماند، معمولا خانوادهها در آن موقعیت پیگیر داروی بیمار نیستند، داروهای گرانقیمت بیماران سرطانی یا بیماریهای خاص دیگر به دست کسانی میافتد که از فروش آن در بازار آزاد کسب درآمد میکنند.» او با اشاره به حقوق کم پرستاران میگوید: «فقر و فساد با هم برابرند . وقتی حقوق کافی نیست، فساد وارد کار می-شود.» حرفهای وی از سوی سید جمال سعید واقفی عضو هیات مدیره انجمن علمی داروسازان هم تائید شده است. او در گفتو گو با خبرگزاری تسنیم گفته است: « اینها جزو اسراری است که بازگو کردن آن اگر چه خوب است اما از طرفی هم خوب نیست. در واقع مردم هر چه بدانند باز هم کم است اما عمومیت این دسته از مشاغل نباید از شنیدن چنین مطالبی سوء استفاد کند. بسیاری از پرستاران و پرسنل بیمارستانهای مشغول کار کردن هستند به بیماران خدمات میدهند و هیچ چشم داشتی هم ندارند و راضی هم هستند. اما اگر این افراد این مطالب را ببیند میگویند ما هم میتوانیم گاهی از این دغل کاریها انجام دهیم. مثلا آمپول پانصد هزار تومانی ضد سرطان را با یک آمپول 2 هزار تومانی، مولتی ویتامین عوض کنیم و به بیمار هم بگوییم آمپولت را تزریق کردیم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر