مسوولیت مشترک حراست و فدراسیون برای بازگرداندن یک قهرمان

رسول قول داد، حاجی‌پور برگشت

پدرام قائمی- شهروند خبرنگار

در حالی که روز ۲۱ شهریورماه خبرگزاری‌های رسمی ایران از پناهندگی «محسن حاجی‌پور»، کشتی گیر وزن ۵۹ کیلوگرم تیم ملی فرنگی خبر می‌دادند، دو روز بعد و در حالی که سکوت ۴۸ ساعته همه را به قطعیت در این تصمیم پسر مازندرانی کشتی ایران رسانده بود، مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها روی خبرگزاری‌های نظامی ایران ورق را برگرداند. خبرگزاری‌های «تسنیم»، «نسیم» و «فارس» یک متن مشابه را از زبان محسن حاجی‌پور منتشر کردند.

حاجی‌پور به هر سه خبرگزاری نظامی ایران گفته است: «متاسفانه برخی از رسانه‌های داخلی عنوان کردند که من به امریکا پناهنده شده‌ام که به هیچ عنوان درست نیست. متاسفانه این رسانه‌ها جوسازی کردند و فضای بدی ایجاد شد. چه طور ندانسته و ندیده و بدون تحقیق، براساس چه سندی از خودشان چنین مسایلی را مطرح می‌کنند. من با اجازه مسوولان فدراسیون با توجه به این که تیم آزاد قرار بود دیر‌تر به ایران برگردد، برای دیدار با دوستانم چند روز بیش تر در امریکا ماندم و قرار شد همراه تیم ملی کشتی آزاد به ایران برگردم. هیچ زمان به دنبال چنین هدفی نبوده و نیستم چرا که آبروی خودم و ایران از هر چیزی مهم‌تر است و نمی‌خواهم بهانه دست بیگانگان دهم.»

سکوت این شایعه اما قبل از اعلام رسمی محسن حاجی‌پور برای بازگشت به ایران شکسته شده بود؛ خبرگزاری نسیم ساعت ۱۰ و ۱۵ دقیقه صبح روز ۲۳ شهریورماه از زبان مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان نوشت: «حسنی‌خو ضمن تکذیب خبر پناهندگی حاجی پور گفته است که هنوز کاروان کشتی آزاد به ایران برنگشته و "حسن بابک" و محسن حاجی‌پور با آن‌ها به ایران برمی‌گردند.»

مدیرکل حراست وزارت ورزش به خبرگزاری نظامی نسیم گفته بود: «وظیفه بازگرداندن حاجی‌پور هم برعهده وزارت ورزش و جوانان است و هم برعهده فدراسیون کشتی.»

اما می‌توان حقیقت یا کذب بودن خبر پناهندگی حاجی‌پور را در واکنش احساسی و سریع «علیرضا حیدری»، نایب رییس فدراسیون کشتی ایران در روز ۲۲ شهریورماه، یک روز بعد از اعلام رسمی خبر پناهندگی کشتی گیر فرنگی و یک روز قبل از خبر تکذیب دید. درحالی که محسن حاجی‌پور در گفت‌و‌گو با رسانه‌های نظامی کشور مدعی شده ماندنش در امریکا با هماهنگی کادر فنی تیم ملی بوده، نایب رییس فدراسیون کشتی به خبرگزاری «انتخاب» گفته بود: «فدراسیون کشتی به حاجی‌پور اعتماد کرد که او را به عنوان نفر ذخیره راهی امریکا کرد. به اعتقاد من، او به هیچ وجه کار خوبی نکرد که در امریکا ماند و به ایران برنگشت. او اگر برنگردد، با این کار به موقعیت ملی و ورزشی کشورمان و هم چنین کشتی در دنیا لطمه وارد می‌کند. او با این کارش، هم شخصیت خودش و هم کشتی را خدشه دار کرد. فکر نمی‌کنم حاجی‌پور در امریکا بتواند موقعیت خاصی را برای خودش رقم بزند. برای شخصی مانند او، ایران بسیار بهتر بود.»

حالا سوال این جا است که اگر ماندن حاجی‌پور در امریکا با هماهنگی کادر فنی تیم ملی بوده، چه طور نایب رییس فدراسیون کشتی از این مساله باخبر نبوده و مدعی شده که تصمیم این کشتی گیر عواقب سنگینی برای این فدراسیون خواهد داشت؟

مساله محسن حاجی‌پور دقیقا از زمان انتخاب تیم ملی کشتی آغاز شد؛ از جایی که او بدون حضور «حمید سوریان» قهرمان ایران می‌شود و حتی در تک بازی انتخابی، سوریان را در اردوی کشتی شکست می‌دهد. اما او فقط به عنوان یک توریست همراه تیم ملی کشتی فرنگی به امریکا می‌رود تا حضور نابغه ناآماده کشتی جهان (حمید سوریان) را روی تشک مسابقات جهانی تماشا کند.

«احد پازاج»، سرمربی تیم ملی فرنگی قبل از پرواز به سوی امریکا به حاجی‌پور می‌گوید که این سفر حکم یک سفر تشویقی را برای او دارد؛ مساله‌ای که برای قهرمان کشتی ایران قابل هضم نبود.

بعد از شکست حمید سوریان مقابل «روشن بایراموف» آذربایجانی، محسن حاجی‌پور به رخت‎کن می‌رود و خطاب به پازاج، سرمربی تیم با صدای بلند می‌گوید: «دم از خدا و پیغمبر بزنید... این نتیجه حق خوری شما بود. وقتی حق من را می‌خورید، وقتی حق و ناحق می‌کنید، این هم نتیجه اش.»

پازاج که از ناکامی سوریان برافروخته بود، مقابل حاجی‌پور می‌ایستد و به او فحاشی می‌کند. شاید اگر وساطت خود حمید سوریان و چند بزرگ‌تر دیگر در رخت‎کن نبود، چند مشت و لگد میان شاگرد و مربی هم رد و بدل می‌شد. شب در هتل، حمید سوریان از زبان محسن حاجی‌پور می‌شنود که او دیگر قصد بازگشت به کشور را ندارد. سعی می‌کند با حرف متقاعدش کند و حتی به او قول می‌دهد که برای انتخابی‌های بعد و حتی المپیک روی تشک نخواهد رفت. سوریان اما خیلی زود شاهد رفتن حاجی‌پور بود.

محسن هیچ قوم و خویش یا دوستی در امریکا نداشت. شاید برای همین وقتی از شنیدن خبر پناهندگی خود در ایران مطلع شد و نگرانی خانواده‌اش در آمل را می‌بیند، شخصا با «رسول خادم»،رییس فدراسیون کشتی تماس می‌گیرد و به او می‌گوید برای پناهندگی به کشور امریکا اقدام کرده و قصد بازگشت هم ندارد. اما وقتی اصرار‌ها و وعده‌های رسول خادم برای بازگشت خود را می‌بیند، دو شرط برای بازگشت خود به ایران پیش پای سرمربی می‌گذارد؛ اول تضمین امینت جانی‌ خود در ایران و دوم حضور در مسابقه های رسمی آینده.

رسول خادم اما پا را فرا‌تر می‌گذارد و بعد از گرفتن وعده برقراری امنیت حاجی‌پور از مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان، به کشتی گیر خود قول می‌دهد که او را بدون بازی‌های انتخابی به مسابقات جهانی آینده ببرد و اگر موفق به گرفتن سهمیه المپیک شود، خود او را به مسابقات المپیک ریو اعزام کند.

محسن حاجی‌پور هرچند در ابتدا به رییس فدراسیون کشتی یادآوری می‌کند که پیش از این هم همین وعده را قبل از بازی‌های انتخابی به او داده بود اما خیلی زود به اردوی تیم ملی کشتی آزاد می‌رود تا همراه تیم ملی به تهران برگردد.

حاجی پور مقابل دوربین «علی عمادی» از صدای امریکا می‌نشیند و خبر پناهندگی خود را تکذیب می‌کند. در زمان حضورش در فرودگاه امام در تهران، به خبرگزاری «فارس» می‌گوید: «قرار نبود در امریکا بمانم. خودم هم به خاطر این شایعات در شوک هستم. نمی‌دانم چرا این مسایل مطرح شد. هیچ گاه حاضر نیستم خاک کشورم را با هیچ جای دنیا عوض کنم؛ آن هم با کشوری که با نام "شیطان بزرگ" می‌شناسیم و هیچ وقت وطنم را نمی‌فروشم. حتی در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ در حالی که شرایط بسیار خوبی برای کسب مدال داشتم، در دفاع از آرمان‌های مردم مظلوم فلسطین و نظام جمهوری اسلامی ایران مقابل نمایندگان رژیم صهیونیستی حاضر نشدم؛ با وجود این که یک سال برای رسیدن به هدفم زحمت کشیده بودم اما پای اعتقاداتم ایستادم.»

شاید آن چه کشتی گیر بازگشته از امریکا در فرودگاه به زبان آورده نیز بخشی از مسوولیت دو جانبه فدراسیون کشتی و حراست وزارت ورزش باشد که بخشی از آن را رییس حراست وزارت ورزش به خبرگزاری نسیم گفته بود!