نامه‌ محرمانه: ممنوعیت راه اندازی گروه های وایبری توسط کارمندان دولت

پارسال عید گروه را راه انداختند، حدود صدنفر از همکارانی که وایبر روی تلفن همراهشان فعال بود، عضو گروه بودند. از پزشک و پرستار و کارشناس کمک های اولیه تا حتی مدیران  ومعاونان. 

کارمندان اورژانس تهران در واحدهای مختلف هر روز از ماموریت‌ها و برخورد با کیس‌های جالب در گروه وایبری خودشان می‌نوشتند و تجربه‌هایشان را تقسیم می‌کردند اما حالا دو هفته‌ای است که بخشنامه‌ای محرمانه از طرف  اورژانس تهران صادر شده و کلیه کارمندان را از تشکیل  گروه های وایبر، لاین، واتس اپ، وی چت و تانگو  منع کرده است. در قسمتی از این بخشنامه نوشته شده: «سرور کلیه شبکه‌های اجتماعی (موبایلی، رایانه‌ای) در کشورهای خارجی قرار دارد. برقراری ارتباط در این‌گونه شبکه‌ها فاقد امنیت بوده و آسیب‌هایی را به همراه خواهد داشت.»  این بخشنامه هر گونه حضور رسمی دستگاه های دولتی و مراکز وابسته  را در شبکه‌های مجازی  فیلتر و غیر فیلتر غیر مجاز دانسته و حضور تشکل‌های صنفی ، اداری و سازمانی و مبادله اطلاعات، نظرات و مطالبات کارمندان  را هم در شبکه‌های مجازی ممنوع اعلام کرده است. 

صادق؛ پرستار است و عضو گروه اورژانس تهران بوده. او به ایران وایر می‌گوید: «نکته بامزه ماجرا این است که این بخشنامه به امضای دکتر دهقان پور، مدیر اورژانس تهران رسیده، در حالی که دکتر صابری نیا، ریس اورژانس کل کشور، دکتر معصومی، رئيس سابق اورژانس کشور، دکتر حقی، مسئول آموزش اورژانس تهران، دکتر معتمدی معاونت فنی اورژانس تهران و چند نفر از معاونان اورژانس کل کشور از جمله دکتر نوری و ...در این گروه عضو بوده‌اند.»

او معتقد است که این بخشنامه پس از مطرح شدن مطالبات پرستاران در گروه وایبری  اورژانس تهران صادر شده است: « امسال پرستاران بارها مقابل مجلس تحصن کردند. آن‌ها به طرح سلامت وزارت بهداشت اعتراض دارند. در این طرح مزایا ، حقوق و کارانه‌ای که برای پزشکان در نظر گرفته می‌شود، بسیار بالاست اما پرستاران به هیچ گرفته شده‌اند. پرستاران به این بی عدالتی اعتراض دارند. چند باری بحث مطالبات پرستاران و پیگیری آن در گروه وایبری مطرح شد. بعضی‌ها درباره برگزاری تجمع می‌نوشتند و بعضی مستقیم مشکلات را به مدیران عضو گروه انتقال می‌دادند. بچه‌ها دلشان می‌خواست مدیران حرف انها را بشنوند و به مسئولان وزارت بهداشت اطلاع دهند، اما به جای پاسخ مناسب بخشنامه‌‌ای برای تعطیلی گروه های وایبری صادر شد.» 

این اولین بار نیست که  صحبت از مطالبات پرستاران باعث محرومیت و ممنوعیت شده است. محمد شریفی مقدم دبیر خانه پرستاران به دلیل برگزاری تجمع پرستاران دادگاهی شد، البته دادگاه او را به خاطر تجمع مسالمت آمیز تبرئه کرد اما او با حکم وزارت بهداشت از تهران به اسلامشهر تبعید شد. آذر ماه امسال او در گفت وگو با خبرگزاری ایلنا اعلام کرد که وزارت بهداشت راسا به موضوع رسیدگی کرده و  با صدور حکمی انضباطی او را از تهران به اسلام‌شهر منتقل کرده است. 

صادق می‌گوید: «به هر حال الان وزارت بهداشت و اورژانس تهران که زیر مجموعه آن وزارتخانه است، کارمندانشان را از حضور و اشتراک مطالبات صنفی در شبکه‌های مجازی منع کرده‌اند. آنها در بخشنامه به مورد اعتماد نبودن سرورهای شبکه‌های مجازی که از خارج از کشور هندل می‌شوند، اشاره کرده‌اند اما همه ما می‌دانیم که مشکل انها شکل گیری و سازماندهی تجمع برای مطالبات صنفی  از طریق این شبکه‌ها است. آنها از این که ما درباره عقب و جلو شدن و یا کم و زیاد شدن حقوق ماهیانه‌مان صحبت کنیم، خوششان نمی آید.» او با اشاره به بازخواست بعضی از افراد گروه از سوی حراست اورژانس می‌گوید: «حراست با کسانی که مطالبات صنفی و یا حقوقی را در گروه ها مطرح می‌کردند، برخورد کرده و به تمام ادمین‌هایی که گروه ها را راه‌اندازی کرده‌اند، اعلام کرده که در اسرع وقت گروه را ببندند.» 

منع از حضور در شبکه‌های فضایی فقط از سوی وزارت بهداشت و اورژانس تهران مطرح نشده است. علی صدابردار است و سال هاست که به عنوان کارمند رسمی در رادیو فعالیت می‌کند. او سال گذشته یک گروه وایبری راه انداخت و از همکارانش دعوت کرد که در این گروه عضو شوند. او به ایران وایر می‌گوید: «حدود شصت نفر از بچه‌های رادیو سراسری عضو این گروه بودند. هم خانم ها و هم آقایان. درباره کیفیت برنامه‌ها، اجراها صحبت می‌شد، بچه‌ها ایده می‌دادند، همدیگر را تشویق می‌کردند و گاهی درباره اتفاقات داخل سازمان مثلا عوض شدن مدیر یک بخش یا شبکه صحبت می‌کردیم.» 

علی اوایل آذرماه  ابتدا از مدیرش می‌شنود که نامه ای از حراست آمده و نسبت به حذف این گروه ها هشدار داده، اما هنوز چند ساعتی از خبردار شدن او درباره نامه نگذشته که  توسط حراست سازمان احضار می‌شود: « یک ساعتی انجا بودم. توضیح می‌خواستند که هدف من از تشکیل گروه چه بوده و هر چه توضیح می‌دادم قبول نمی‌کردند. می گفتند: وایبر توسط یک تیم اسرائیلی طراحی و تولید شده که مدت ها در بخش های نظامی این کشور فعال بوده اند و شما با عضویت در این نرم افزار جاسوسی هم به صهیونیست‌ها اطلاعات می‌دهید و هم پول.» علی بعد از چند تانیه مکث می‌گوید: «اصلا ما اطلاعات خاصی در این گروه نمی‌دادیم، همه چیز درباره کارهای خودمان بود و هر چه فکر می‌کنم که صهیونیست با این اطلاعات ما چه کار دارد، عقلم به جایی نمی‌رسد.» علی مجبور می‌شود همان روز پس از خروج از دفتر حراست سازمان، گروه را حذف کند. او تنها کسی نیست که برای تشکیل گروه وایبری به حراست سازمان صداو سیما فراخوانده شده و مجبور به حذف گروه شده است. علی می‌گوید: «طی چند روز همه بچه‌هایی که گروه های وایبری راه‌اندازی کرده بودند چه آنها که در رادیو بودند و چه آنها که در تلویزیون بودند، احضار شدند و همه گروه ها تعطیل شد. اما نکته جالب این است که بعد زا این ماجرا اس ام اس‌هایی با عنوان کمپین خروج از وایبر و واتس اپ از سری شماره‌های ۲۰۰۰ دریافت کردیم . در متن اس ام اس نوشته بود: ما عاشق مبارزه با صهیونیست ها هستیم نه عاشق کالای اسرائیلی، ما با واتس اپ و وایبر صهیونیستی مخالفیم.»