فریبا پژوه، جرم: خبرنگاری (35)

نام: فریبا پژوه

سوابق حرفه ای: روزنامه نگار، همکاری با رسانه هایی چون خبرگزاری ایلنا و روزنامه اعتماد ملی

اتهام: جاسوسی و تبلیغ علیه نظام

فریبا بعد از حوادث ۲۲ خرداد ماه سال ۸۸ در دو نوبت بازداشت شد اما بیش از آن نیز یکی دوبار تجربه تلخ بازداشت و زندان را از سر گذرانده بود. نخستین بار در سال ۲۰۰۸ وقتی به عنوان مترجم با یک روزنامه نگار خارجی  قصد سفر به آمریکا برای پوشش خبری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را داشت، بازداشت شده بود و به نظر می رسید همان پرونده قدیمی یکی از دلایل متهم شدنش به جاسوسی و بهانه ای برای این اتهام در بازداشت های بعدی بوده است.  بر اساس ادعای رسانه های نزدیک به حکومت« فریبا پژوه، همکار بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه بوده که مدتی برای سرویس خارجی سازمان اطلاعات فرانسه جاسوسی می کرده و به همین دلیل هم بازداشت شده است.» فریبا، بار دوم روز سی و یک مردادماه سال ۸۸ ماموران امنیتی به خانه او مراجعه کرده و او را بازداشت کرده به زندان اوین منتقل کردند. او در تمام مدت این چهار ماه و اندی زندان با خانواده و وکیلش ارتباط نداشت  و یکماه از این مدت را در انفرادی بسیار تنگ و تاریکی که مابین زندانی ها به «قبر»  شهرت دارد گذارند. بعد از یک ماه او را به بند عمومی فرستادند و او با هنگامه شهیدی- دیگر روزنامه نگار زندانی- هم سلولی شد. سرانجام هر دوی آنها به دلیل اعتراض به شرایط غیر انسانی بازداشت و نگهداری دست به اعتصاب غذا زدند. تا پنج روز را دوام آوردند و بعد از پنج روز اعتصاب غذا، کارشان به بیمارستان کشید. بعد از این اعتصاب غذا هنگامه شهیدی آزاد شد اما آزادی فریبا تا روز دوم دیماه طول کشید. فریبا در نهایت پس از صد و بیست و چهار روز حبس و چند روز اعتصاب غذا، سرانجام روز دوم دی ماه  با سپردن پنجاه میلیون تومان وثیقه و گرو گذاشتن سند خانه پدری از زندان اوین آزاد شد. فریبا پروژ در زندان دچار افسردگی و نارسایی‌های قلبی ناشی از استرس شد و ناچار بود داروهای زیادی مصرف کند. در یک ماه اول بازداشت، خانواده‌اش نتوانستد او را ملاقات کنند و وکیل او نیز هیچگاه نتوانست با او دیداری داشته باشد. او تنها پس از گذشت دو ماه از بازداشتش، از اتهام‌های خود اطلاع پیدا کرد. «رضا پژوه»، پدر فریبا درباره آن روزها گفته است: «فریبا چند بار از برخورد زندانبان ناراحت بود به نحوی که یک بار در ملاقاتی که با وی داشتیم، چنان آشفته بود که پشت کابین داد می زد. از نحوه بازرسی بدنی زننده خود بسیار ناراحت بود.» در نهایت این روزنامه‌نگار در دادگاه بدوی به یک سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران به مدت پنج سال به حالت تعلیق در آمد.

اما این حکم، پایان قصه فریبا نبود و او بار دوم روز چهارشنبه ۱۹ تیرماه سال ۱۳۹۲ با مراجعه سه مامور مرد و یک مامور زن به منزل مسکونی اش باز هم سرو کارش به زندان افتاد. آنها خانه او را تفتیش کرده وسایل شخصی اش را جمع آوری کرده او را به زندان اوین و بند ۲۰۹ منتقل کردند. فریبا فردای آن روز با مادرش تماس گرفت و گفته که حالش خوب است ولی از اتهام یا اتهامات احتمالی خبری ندارد. سایت های اصولگرا تلاش کردند بگویند بازداشت فریبا به علت نگهداری مواد مخدر بوده است اما مادر این روزنامه نگار در پاسخ به این شایعات و در گفت و گو با سایت جرس گفت « وبلاگ‌هایی که اصلا هدف و تکلیفشان مشخص است و بحدی مسائلی که در مورد فریبا مطرح کرده‌اند واهی و بی‌اساس است که اصلا قابل اعتناء نیست. اول اینکه فریبا روزنامه نگار شناخته شده‌ای هست و شناسنامه‌اش معلوم است. دوم هم کسی را که به جرم مواد مخدر بگیرند به بند امنیتی ۲۰۹ منتقل نمی‌کنند و متهماان مواد مخدر دادسرای جدا دارند. فقط از خدا می‌خواهم به کسانیکه چنین شایعاتی را پخش می‌کنند عقل بدهد.» پدر فریبا ، رضا پژوه،  در این باره به سایت ملی – مذهبی گفت: «شاید اتهامش این باشد که از نتیجه انتخابات خوشحال بود، هنوز مورد اتهامی او مشخص نیست. هیچ جرمی مرتکب نشده است. در تماس تلفنی هم که با ما داشت می گفت شرایط با چهار سال پیش که بازداشت شده بود قابل مقایسه نیست و خودش هم امیدوار بود که هر چه زودتر آزاد شود. می گفت نگران نباشید نه شرایط آن شرایط است و نه من آن آدم چهار سال پیش هستم.» در نهایت فریبا روز شنبه چهارم مردادماه و سه هفته بعد از بازداشتش از زندان آزاد شد.

--------------------------------------------------------

در طول چهار سال گذشته، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان از مهم ترین قربانیان آزادی بیان در ایران بوده اند. احکام قضایی ناعادلانه و غیرشفاف علیه آنها صادر شده و حکومت سعی کرده امکان و امنیت کاری آنها را به حداقل برساند. ایران وایر در مجموعه ای مفصل می کوشد با روایت سرنوشت اهل رسانه که در طول چهار سال گذشته گرفتار آزارهای قضایی و امنیتی حکومت ایران شده اند، پرونده ای برای ثبت در حافظه تاریخی رسانه ها و سیاست فراهم آورد.

این پرونده در دو بخش انگلیسی و فارسی منتشر می شود. ما در حال تکمیل کردن اطلاعات افراد هستیم. اطلاعاتی که در هر بخش منتشر می شود، اطلاعات نهایی و تایید شده ایران وایر محسوب می شوند ولی به منزله همه اطلاعات موجود نیستند. ممکن است شما به عنوان مخاطب و یا یکی از قربانیان سال های اخیر، اطلاعات بیشتری داشته باشید، می توانید در این مسیر ما را برای کامل کردن این مجموعه یاری کنید. در این زمینه اگر پیشنهادی برای بهتر شدن روند انتشار و یا افزایش دقت و جامعیت اطلاعات مربوط به هر یک از افرادی که از این پس در این مجموعه نامشان اعلام می شود، دارید، می توانید با این پست الکترونیک در تماس باشید: 

info@iranwire.com

برنامه انتشار این مجموعه به صورت روزانه خواهد بود و ممکن است در هفته های آینده هر روز، دو روزنامه نگار یا وبلاگ نویس را معرفی کنیم. این مجموعه در نهایت در قالب مالتی مدیا نیز ارایه می شود و فایل پی دی اف آن به زبان های فارسی و انگیسی نیز در دسترس همه قرار گرفت

ایران وایر امیدوار است انتشار این مجموعه یک گام مقدماتی در مسیر تدوین و ثبت اسناد حقوق بشری مربوط به ایران باشد. امری که امروزه فعالان مدنی، سیاسی و حقوق بشری بیش از هر زمان دیگر به آن نیازمند هستند و باید در مسیرش بکوشند.