استان وایر، ترمه ایرانی- خانواده 11نفره «بهمنیار دامیده»، اهل دشتستان پس از 74 سال صاحب شناسنامه شده و جزو جمعیت آماری کشور قرار گرفتند.
به گزارش خلیج فارس، رییس اداره ثبت احوال دشتستان استان بوشهر گفت: «بر اساس گزارش رابطان محلی دریافتیم که خانواده ای 11 نفره درمنطقه سخت گذر کوه های "راوال گشنی" در بخش "ارم" شهرستان دشتستان به صورت کوخه نشینی(آلونک) زندگی می کنند.»
«مرتضی ایزدی» افزود:« در اردیبهشت ماه پارسال، پس از دریافت این گزارش، به همراه اکیپی برای شناسایی و تشخیص هویت این خانواده ایرانی عازم منطقه شدیم. در این سفر پی بردیم سرپرست این خانواده به نام بهمنیار دامیده با حدود 70 سال سن و خواهر وی نیز نزدیک به 75سال، با همسر و هشت فرزند خود که همه آن‌ها فاقد شناسنامه هستند، زندگی می کنند. »
به گفته وی، پی‌گیری های بعدی مسیر پرونده، منجر به آزمایش های DNA و تعیین هویت و تشخیص تابعیت ایرانی بودن و اثبات نسبی این خانواده شد:« پس از پاسخ مثبت استعلامات از پزشکی قانونی استان بوشهر و فارس و دریافت مجوز تنظیم سند، در اردیبهشت امسال برای این افراد شناسنامه صادر و در تاریخ هشتم خرداد امسال شناسنامه های صادر شده همراه با پنج خدمات دیگر به خانواده 11 نفری بمهنیار تحویل داده شد.»
وی گفت: «امروز خانواده 11 نفره دامیده علاوه بر دریافت شناسنامه، صاحب دفترچه بیمه درمانی،کارت ملی و عابر بانک جهت ثبت نام یارانه نیز هستند و تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی نیز قرار گرفتند.»
او مهم‌ترین مشکلات این خانواده را دوری از هر شهری و روستایی و سخت گذربودن منطقه، نبود آب انبار مناسب برای استفاده از آب شرب بهداشتی و مسکن مطلوب عنوان و از مسوولان درخواست همکاری کرد.
رییس اداره ثبت احوال دشتستان استان بوشهر گفت: «هم اینک بهمنیار دامیده با سه پسر، پنج دختر، همسر و خواهرش مشغول به زندگی و فعالیت در امر دامداری و کشاورزی هستند. علی، علیرضا، محمد، زهرا، گلستان، فاطمه، سمیه، نوریه نام های جدید فرزندان "گیسوگل" متولد سال 1334 همسر بهمنیار است. "شرف" متولد سال 1319، خواهر بمهنیار است که علی فرزند بزرگ تر او متولد سال 1350 و فاطمه متولد سال 1378، کوچک‌ترین عضو خانواده به شمار می‌روند.»
بنابراین گزارش، دلیل دور ماندن این افراد از زندگی معمولی و ترک کردن مردمان مشخص نشده است. فرزندان این خانواده در طول عمر زندگی خود از هیچ گونه امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی استفاده نکرده و در کنار پدر و مادر به دامداری مشغولند.
همه اعضای این خانواده بی سواد هستند و فرزندان نیز به گفته خودشان در طول عمر خود یک بار هم حتی برای درمان به شهر و یا روستای های اطراف مراجعه نکرده اند بلکه با استفاده از داروهای محلی و گیاهی و کوهستانی منطقه و مقابله و ایستادگی در مقابل بیماری، مداوا شده اند.
خرید اجناس ضروری این خانواده به صورت تبادل کالا با کالا انجام می شود که خانواده بهمنیار در برابر کالای مورد نیاز، محصولات دام و طیور خود را با رابطینی که در محل حاضر می شوند، داد و ستد می کند.
این خانواده از حداقل ترین امکانات زندگی برخوردارند و در خانه ای که با سنگ های کوهی ساخته شده و چاله هایی برای پخت وپز دارد، زندگی می‌کنند. استفاده از آب انبارهای ساختگی و مواردی از این قبیل، از ابتکارات این خانواده است.
خانواده بهمنیار حدود یک قرن است که شناسنامه نداشتهاند و حتی فرزندان آن ها تاکنون محل سکونت خود را ترک نکرده و چیزی به نام شهر و زندگی شهری را ندیده و تجربه نکرده اند.
سابقه سکونت این خانواده و اجدادشان در این منطقه به 200 سال می رسد که گویای این امر، وجود قبرستان اجداد این خانواده در جوار محل زندگی آن ها است.
این خانواده به دلیل نداشتن شناسنامه، برای سال های دراز از هیچ امکانات دولتی اعم از کوپن، یارانه، خدمات بهداشتی و درمانی، بیمه های اجتماعی و رفاهی استفاده نکرده اند.
بنابرگزارش ایرنا، پدر و مادر و فرزندان این خانواده حتی از سن و سال فرزندان و خودشان اطلاعی نداشتند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر