کارگران پارس جنوبی از وضعیت خود نوشتند

استان وایر، ترمه ایرانی- کارگران پروژه پارس جنوبی در عسلویه با ارسال نامه‌ای اعتراضی به شورای عالی کار، با گزارشی از وضعیت کاری خود و شرح مشکلاتی که با آن روبه‌رو هستند، خواستار توجه به این وضعیت و افزایش دستمزد خود شدند.
به گزارش ثلاث، این نامه از سوی بیش از ۳ هزار کارگر پروژه‌ نوشته شده و به امضای ۴۲۰ نفر از آن‌ها رسیده است. در بخشی از این نامه آمده است: «حداقل حقوق یک خانوار کارگری با دو فرزند  باید به‌گونه‌ای محاسبه شود که این خانوار قادر باشد هزینه‌های مسکن، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، تامین غذا و پوشاک را پرداخت کند. این حداقل پس از مشخص شدن، می‌باید در صورت بحران اقتصادی شناور باشد و با نرخ تورم بالا برود.»
 آرمان گزارش داده است که پیش از این در دی ماه سال جاری نیز شرکت‌های پیمان‌کاری نیروی انسانی (محورسازان، تناوب، جهان پارس و...) در فازهای ۱۷ و ۱۸ پروژه پارس جنوبی با این ادعا که شرکت مهندسی و ساختمان نفت (پیمان‌دهنده)، مطالبات آن‌ها را پرداخت نکرده است، شمار زیادی از کارگران را اخراج کرده یا به مرخصی اجباری فرستاده‌ بودند.
در این مورد، «سید امیر طالبیان»، مشاور وزیر نفت در امور اجتماعی به ایرنا گفته بود تعدیل نیروهای شاغل در فازهای پالایشگاهی پارس جنوبی و پرداخت نشدن مطالبات کارگران به علت محقق نشدن منابع و پیشرفت پروژه‌ها در دولت دهم است.
وی افزوده بود: «بخشی از مشکلات نیز مربوط به پیمان‌کاران اصلی است که منابع دریافت شده را در اختیار پیمان‌کاران فرعی (زیرمجموعه پیمان‌کاران اصلی) قرار ندادند و این موضوع نیز بر وخامت اوضاع افزوده است.»
 به گفته او، برای پرداخت مطالبات کارگران در طرح‌های پارس جنوبی، سطح‌بندی و گروه‌بندی‌هایی بر اساس میزان و مدت زمان معوقه‌ها در نظر گرفته شده است که بخشی با پرداخت منابع و بخشی با تخصیص وام حل خواهد شد.
کارگران پارس جنوبی در نامه اعتراضی خود با اشاره به قوانینی که در گذشته تصویب شده و معیشت کارگران را تهدید کرده است، ‌نوشتند: «اقتصاددانان نئولیبرال با طرح کارمزد منعطف در دولت پیشین و آزادسازی دستمزدها در دولت جدید، قصد دارند حداقل حقوق را به کلی حذف کنند و این عمل را از راه قانون‌زدایی به انجام می‌رسانند که می‌توان به نمونه‌هایی چون حذف کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر از شمول قانون کار و قانون کار مناطق ویژه اشاره کرد.»
در بخش دیگری از این نامه، کارگران به شرایط کاری نامناسب خود در منطقه پارس جنوبی اشاره می‌کنند و می‌نویسند: «مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی و قانون کار جمهوری اسلامی ایران تاکید بر 8 ساعت کار روزانه دارند. اضافه کاری در صورت موافقت کارگر، نباید از دو ساعت در روز بیش‌تر باشد و هرروز هم نباید اضافه کاری وجود داشته باشد. این در حالی است که کارگران و همه نیروی کار پروژه‌ای چون شرایط کار پروژه‌ای و زمان‌بندی‌های ضروری آن‌ها چنین ایجاب می‌کند، روزانه ۱۲ ساعت کار می‌کنند. کارگران پروژه‌ای در طی دو هفته کار روزانه ۱۲ ساعته با احتساب ۴۰‌درصد بابت ساعات اضافه کاری در روز (۴ ساعت هرروز اضافه کاری) کار می‌کنند. جمع کار دو هفته یک کارگر پروژه‌ای می‌شود ۱۹۳ ساعت که از یک ماه کار کارگری که در شهر زندگی می‌کند و شب را در کنار خانواده‌اش به سر می‌برد، بیش‌تر است. از این رو دو هفته کار، دو هفته مرخصی با حقوق کامل یک ماهه، حق قانونی کارگران پروژه‌ای است.»
در بخشی دیگر از این نامه آمده است: « کارگران پروژ‌ه‌ای، ۲۴ ساعته در اختیار پروژه هستند و در خوابگاه‌ها با حداقل‌های بهداشتی، مسکن و غذا و بدون هیچ امکانات رفاهی یا ورزشی زندگی عمومی دارند. این شیوه کار با توجه به این که امروز یک کارگر پروژه‌ای باید شبانه روز در پروژه و خوابگاه‌های عمومی با ۱۲ ساعت کار پر شتاب به سر ببرد، مناسب با جامعه ما نیست. از سوی دیگر، کار در پروژه‌های پتروشیمی – نفتی همراه با آلودگی‌های گازی بسیار خطرناک H2S است که بی‌بو ولی مرگ‌بار است و رقیق شده آن را که ما در این جا مرتب تنفس می‌کنیم، صدمه‌های مغزی و قلبی در پی دارد».
 کارگران در این نامه با اشاره به قانون کار در مناطق ویژه معتقدند چون در این قانون ، ماده ۱۳ قانون کار را منظور نکرده اند، پیمان‌کاران یا بیمه کارگران را پرداخت نمی‌کنند یا اگر در برخی موارد این کار را بکنند با حداقل حقوق این کار را انجام می‌دهند و با وجود این که سازمان تامین اجتماعی و اداره کار از این شیوه عمل پیمان‌کاران اطلاع دارند ولی تاکنون اقدامی در این مورد صورت نداده‌اند.
این سوءاستفاده پیمانکار باعث می‌شود، زمانی که کارگر در اثر حادثه دچار از کارافتادگی می‌شود با حداقل حقوق ناچیزی مواجه شود. در پایان این نامه اعتراضی کارگران پروژه پارس جنوبی با تاکید بر اهمیت شغل خود خاطر نشان کرده‌اند اهمیت کار نیروهای کار پروژه‌ای با توجه به دشواری‌ها و سختی‌های کارشان در این است که محصول تولیدی آنها یک جفت جوراب نیست. برآیند رنج و زحمت‌های این کارگران، تولید صنایع مادر در کشور است که برای هر کشوری حیاتی و ضروری است. ولی بعضا پیمانکار از قانون زدائی در مناطق ویژه سوءاستفاده می‌کند و ۴ الی ۵ ماه حقوق کارگران را پرداخت نمی‌کند، در حالی که کارگر تنها دارایی‌اش همین حقوق ماهانه است.
حتی یک درمانگاه هم وجود ندارد!
ناصر آقاجری و از تدوین‌کنندگان این نامه در گفت‌وگو با آرمان اظهار داشت نگارش و ارسال چنین نامه‌های اعتراضی در مورد وضعیت کارگران پروژه پارس جنوبی تازگی ندارد و پیش از این نیز نامه‌های مشابهی برای ریاست جمهوری، مجلس و دیگر سازمان‌های دولتی ذیربط فرستاده شده بود. وی معتقد است بسیاری از مفاد قانون کار در پروژه مذکور اجرا نمی‌شود. این عضو اتحادیه کارگران پروژه‌ای با اشاره به این موضوع که کارگران پروژه پارس جنوبی در دل فرایند تولید و استخراج اصلی‌ترین منبع اقتصادی کشور هستند خاطرنشان کرد در جایی که ده‌ها هزار کارگر مشغول به کار هستند حتی یک بیمارستان و درمانگاه نیز وجود ندارد و حوادث کوچک کاری منجر به مرگ کارگران می‌شود چون کارگر صدمه دیده باید به بیمارستانی در کنگان یا بوشهر منتقل شود و نزدیک‌ترین بیمارستان در فاصله ۹۰ کیلومتری با پروژه قرار دارد.
 این فعال کارگری، سرمایه‌گذاران اصلی در منطقه پارس جنوبی را شرکت‌های داخلی دانست و گفت :« شرکت‌های خارجی چون شرکت‌های کره‌ای و چینی هم حضور دارند که وضعیت کارگران و تکنیسین آ‌ن‌ها بسیار بهتر از وضعیت کارگران ایرانی است و حتی در برخی موارد، مواد غذایی آن‌ها از دوبی وارد می‌شود.»
 وی می‎گوید روش کار در پروژه پارس جنوبی به این نحو است که معمولا پیمان‌کاران اصلی هر قسمت از کار را به یک پیمان‌کار فرعی می‌سپارند و بابت آن مبلغی را به آن پیمان‌کار پرداخت می‌کنند اما معمولاً پیمان‌کاران فرعی برای صرفه‌جویی در هزینه‌های خود و افزایش دامنه سودشان، هزینه‌های مربوط به نیروی کار را کاهش می‌دهند.