جمهوری اسلامی در شکل دهی روابط زن و مرد یک کارخانه ی هیولاسازی ست

در ماجرای تاسف بار قتل آن دخترک شش ساله سوال اصلی این است که یک نوجوان هفده ساله باید در چه محیطی رشد کرده باشد و چقدر سرشار از عقده های جنسی و روانی باشد که دست به چنین جنایتی بزند؟
این نوجوان حالا دستگیر شده و با همراهی افکار عمومی یک سال نگهش میدارند تا به سن قانونی برسد و سپس طنابی به گردنش می اندازند و اعدامش میکنند و با جنایتی دیگر صورت مساله ی دیگری نیز پاک میشود. این درد را از هر طرف که بخوانیم درد است.

سالیان سال است که سیکل معیوب جنایات جنسی و اعدام دارد تکرار و تکرار میشود و کسی نگران این نیست که چند نوجوان و جوان دیگر باید اعدام شوند که آمار جنایتهای جنسی در ایران کاهش پیدا کند. 
یک باور عوامانه در میان مردم وجود دارد که وقتی با اینهمه بگیر و ببند و مجازاتهای سنگین و عبرت آموز و تفکیکهای جنسیتی و اجباری بودن حجاب، اوضاع چنین است وای به وقتی که بخواهد در این کشور اندک آزادی ای هم به مردم داده شود. غافل از اینکه یکی از علل این وضعیت همین محدودیتها و محرومیتهای مصنوعی و تابو سازی از مسائل جنسی و جداسازی زنان و مردان از یکدیگر و نبودآموزشهای کافی و شفاف در مورد مسائل جنسی ست.

چه کسی میتواند ادعا کند که در زمان شاه که نه حجاب اجباری بود و نه روابط زن و مرد تا این حد زیر ذره بین قانون و علمای اسلام قرار داشت، روابط زن و مرد ناسالم تر و جرایم و مزاحمتهای جنسی بیشتر از دوران جمهوری اسلامی بود؟  و یا چه کسی میتواند ادعا کند که در کشور ترکیه که از نظر فرهنگی و مذهبی مردمانی بسیار شبیه به ایران دارد و این بگیر و ببندها و تفکیک های جنسیتی و کنترل شبانه روزی بر بالا و پائین مردم وجود ندارد، جامعه در فساد و تباهی غرق شده و جداسازی نکردن مردم و آزاد گذاشتن زنان و مردان در انتخاب پوشش منجر به غلیانات شهوانی مردم و افزایش جرم و جنایتهای جنسی شده است؟

البته منظور من این نیست که در ترکیه خشونت و رفتار تبعیض آمیز جنسی نداریم، رفتار مردهای این کشور در بسیاری از مناطق (به خصوص در مناطق شرقی ترکیه و محیطهایی که بافت سنتی تری دارد) به خاطر فرهنگ مردسالارانه قابل نقد است. منتهی در همان مناطق هم خشونت علیه زنان بیشتر محدود به محیط خانه و از سوی بستگان و آشنایان است که در قالب امر و نهی و ضرب و شتم و تعصبات و قتل های ناموسی و نادیده گرفتن حقوق زنان نمود پیدا میکند. مزاحمت، تجاوز جنسی در انواع مختلف آن (از متلک تا تجاوز فیزیکی) و جرایم جنسی که ناشی از عقده ها و سرخوردگیهای جنسی ست در ترکیه بسیار کمتر از ایران است و این مساله قبل از آنکه از روی آماری که وجود ندارد قابل بررسی باشد به وضوح در جامعه قابل مشاهده است. تقریبا محال است در ترکیه خودرویی را در خیابان ببینی که مردی پشت فرمان برای دختری بوق بزند. بسیار بسیار عجیب و غیر عادی ست اگر مردی در خیابان به زنی متلک بیندازد و یا در وسایل نقلیه عمومی که زنها و مردها جدا سازی نشده اند بعید است مردی به هر نحو بخواهد بدن زنی را لمس کند و یا مزاحمتی ایجاد نماید. چیزهایی که در بزرگترین شهرهای ایران نیز با وجود تمام ممنوعیتها و محدودیتها و جداسازی ها مسائلی روزمره و عادی برای زنان محسوب میشود.
حسرت ها، کمبودها و عقده های جنسی که علت اصلی جرایم و جنایات جنسی ست، بیشتر مواقع در جایی سر باز میکند که همه ی راهها به سمت جنس مخالف مسدود و یا مانع گذاری شده باشد.

جمهوری اسلامی به تنهایی در شکل دهی روابط زن و مرد یک کارخانه ی هیولاسازی ست...مواد اولیه این کارخانه ناآگاهی و سرکوبها و محرومیتهای جنسی و البته فقر است، جالب اینجاست که این کارخانه خود با شعار افزایش امنیت جامعه وظیفه ی معدوم کردن بخشی از تولیداتش را بر عهده میگیرد.
تا زمانی که جمهوری اسلامی با سیاستهای غلط تفکیک، جداسازی و ممنوعیت، رابطه ی بین دو جنس مخالف را در ایران  به این شکل غیرعادی، ملتهب و بیمارگونه نگاه دارد و تا زمانی که فقر، محرومیت و حاشیه نشینی به این شکل گسترده است، آش همین آش خواهد بود و کاسه همین کاسه.

پ.ن: بدیهی ست که جنایات جنسی در تمامی نقاط جهان اتفاق می افتد. من نمیخواهم از وقوع یک تجاوز و قتل جنسی در ورامین به یک حکم کلی برسم. اما این فاجعه فرصت خوبی ست که نگاهی دوباره به وضعیت خشونت، آزار و جنایتهای جنسی در کشوری بیندازیم که چهل سال است حکومتش  دارد تلاش میکند که با یک ایدئولوژی عهد بوقی رابطه ی زن و مرد را با زور کنترل کند و همواره آزادی و عادی سازی روابط زن و مرد را - که به اعتقاد نگارنده از مختلط کردن مدارس در سنین پائین باید شروع شود -  مترادف با بی بند و باری و هرج و مرج و فساد معرفی کرده است و با این وجود بیشترین آمار جرایم جنسی اش متعلق به مذهبی ترین شهرهایش است.