حساسيت به مواد غذايی می‌تواند از مادر به کودک برسد

حساسيت به مواد غذايی بسياری را تا اقامت در بيمارستان هم می‌کشاند اما سوال بی پاسخ اين است که حساسيت از چه زمانی در افراد رخ می‌دهد

يک مطالعه تازه نشان می‌دهد که حساسيت بطور عمومی می‌توانند از دوران جنينی شکل بگيرد و از زمان تولد نوزادان با آن‌ها همراه شود.

پژوهشگران استراليايی در گزارشی که در مورد زمينه‌های جنينی حساسيت منتشر کرده‌اند می‌گويند بند ناف بعضی نوزادانی که مملو از سلول‌های ايمنی‌ست از حساسيت بعدی آن‌ها به مواد غذايی خبر می‌دهد. آنچه گزارش به آن اشاره می‌کند اين است که سلول‌های برانگيخته ايمنی در بند ناف می‌توانند ساير سلول‌های ايمنی را ملتهب کنند و نتيجه چنين التهاب گسترده سلولی حساسيت به مواد غذايی‌ست. بنابراين در وهله اول اين ماده غذایی نيست که حساسيت به بار می‌آورد بلکه اين سلول‌های ملتهب شده بند ناف هستند که ساير سلول‌های بدن را وادار به واکنش نشان دادن می‌کنند. چنين شکلی از برانگيختگی سلولی می‌تواند به از پا درآمدن فرد بينجامد.

آنچه به نام حساسيت يا بطور عمومی به نام آلرژی شناخته می‌شود برانگيختگی سلول‌های ايمنی در مقابل عوامل محيطی‌ست که می‌تواند به شکل تب يونجه، انقباض مجاری تنفسی، واکنش پوستی و حساسيت به مواد غذايی بروز کند. قرمز شدن چشم، عطسه، سرفه، آبريزش بينی، تنگی نفس و خارش پوست نشانه‌هايی

  

از نظر آماری 4 تا 6 درصد کودکان در امريکا دچار حساسيت به مواد غذايی نظير شير، بادام کوهی، تخم مرغ و غذاهای دريايی هستند. حساسيت کودکان به مواد غذايی در استراليا بيش از امريکاست و حدود 10 درصد کودکان استراليايی با انواعی از حساسيت‌های غذايی درگيرند. مطالعات مختلف نشان می‌دهند حساسيت به مواد غذايی بطور عمومی در جهان رو به افزايش است اما هنوز دليل قطعی برای چنين تغييراتی در سلامت جمعيتی در دست نيست.

در طيف مواد غذایی، حساسيت به تخم مرغ در بين کودکان بيشتر است اما بمرور در سنين بالاتر کاهش پيدا می‌کند. پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکينز در گزارشی نشان داده‌اند که ميزان تحمل حساسيت کودکان تا سن 4 سالگی نسبت به تخم مرغ 4 درصد است اما ميزان تحمل نوجوانان 16 ساله به 68 درصد می‌رسد.  

پژوهشگران استراليايی در موسسه والتر و الايزا هال که گزارش جديد درباره حساسيت به مواد غذايی را منتشر کرده‌اند می‌گويند مطالعه هزار

نوزاد در ايالت ويکتوريا در سال‌های 2012 و 2013 نشان داده در بند ناف نوزادان مبتلا به حساسيت تعداد مونوسيت‌های بيشتری نسبت به نوزادان فاقد حساسيت به مواد غذايی وجود دارد. گرچه وجود مونوسيت‌های کارآمد نشاندهنده قدرت دستگاه ايمنی اين نوزادان برای مقابله با باکتری‌ها و ويروس‌های بيماريزاست ولی در نوزادانی که به مواد غذايی حساسيت دارند چنين برانگيختگی سلولی نشاندهنده واکنش بيش از حد بدن نسبت به پروتئين‌های مواد غذايی‌ست که ممکن است حساسيت برانگيز نيز نباشند.   

مونوسيت نوعی از سلول‌های سفيد خونی‌ست که بخشی از سلول‌های دستگاه ايمنی بدن را تشکيل می‌دهند. يکی از نقش‌های مهم مونوسيت‌ها اين است که در پاسخ به التهاب بافتی يکی از اولين عوامل تنظيم کننده پاسخ ايمنی هستند که با سرازير شدن به بافت ملتهب اولين ستون دفاعی در برابر عوامل التهاب‌زا را تشکيل می‌دهند.

پژوهشگران می‌گويند زمينه افزايش سلول‌های برانگيخته ايمنی در بند ناف نوزادان می‌تواند ريشه در دوران بارداری مادران داشته باشد. يکی از پیشنهادهايی که برای کاهش حساسيت به مواد غذایی در کودکان ارائه شده استفاده از باکتری‌های بی‌ضرر بعنوان دارو برای مادران است. استدلال پژوهشگران اين است که باکتری‌‌های بی‌ضرر می‌توانند دستگاه ايمنی جنين را در دوره تکاملی آن با پروتئين‌هايی آشنا کنند که در دوران کودکی ممکن است در مواد غذايی يافت شوند، بنابراين چنين کودکانی نسبت به مواد غذايی حساسيت نخواهند داشت.