جثه مورچه‌های کوچک با تزريق مواد شیميايی تغيير می‌کند

جانورانی که بصورت جمعی زندگی می‌کنند بطور عمومی از قواعد اجتماعی مشخصی پيروی می‌کنند که وظايف آن‌ها را تعيين می‌کند.

يک پژوهش تازه نشان می‌دهد اندازه بدن مورچه‌های مشابه در يک لانه تنها به دليل بروز يک تفاوت کوچک وراثتی رخ می‌دهد.

پژوهشگران دانشگاه پنسيلوانيا که هدایت مطالعه جديد را بعهده داشتند در گزارش خود می‌نويسند مورچه‌های نجار فلوريدايی که به نام علمی Camponotus floridanus شناخته می‌شوند از نظر اندازه به دو گروه نامساوی از نظر تعداد تقسيم می‌شوند. گروه اول که يک سوم مورچه‌های لانه را تشکيل می‌دهند شامل مورچه‌های بزرگ و نيرومندی‌ست که سربازان لانه هستند به اسم مورچه ارشد نامگذاری شده‌اند. گروه دوم شامل اغلب مورچه‌های لانه می‌شود که از نظر اندازه کوچک

هستند و به نام مورچه‌های غذاياب شناخته می‌شوند.

زيست شناسانی که در مورد اين مورچه‌ها تحقيق کرده‌اند می‌گويند تفاوت مهم ميان مورچه‌های سرباز و مورچه‌های غذاياب در قطعه‌ای از DNA آن‌هاست که با توليد مواد شيميايی متفاوت باعث تغيير اندازه مورچه‌های بزرگ می‌شود. اين تفاوت وراثتی نه تنها باعث تفاوت اندازه مورچه‌ها می‌شود بلکه به آن‌ها امکان می‌دهد بتوانند در فواصل دورتری نيز به دفاع از لانه يا در جستجوی غذا باشند.

از جنبه رده‌ بندی حشرات گونه مورچه‌های نجار فلوريدايی يکی از گونه‌های متعلق جنس مورچه نجار است که به نام مورچه شکری هم ناميده می‌شوند. علت توصيف نجار برای اين مورچه‌ها به اين علت است که اين جنس از مورچه در تنه درختان مرده يا وسايل چوبی و خانه‌های قديمی لانه سازی می‌کنند. گرچه اين مورچه‌ها از چوب تغذيه نمی‌کنند ولی به دليل ساخت

گذرگاه‌های متعدد و تو در تو در تنه درختان و خانه‌های چوبی باعث فروريختن ساختار درخت يا خانه می‌شوند. در روش تونل سازی مورچه‌های نجار، يک محفظه مجزا بعنوان محفظه مرکزی يا محفظه والدين بعنوان نقطه کانون لانه تعبيه می‌شود و ساير تونل‌ها و گذرگاه‌ها همگی از اين محفظه منشعب می‌شوند.

عمده غذای مورچه‌های نجار عبارت است از بقايای حشرات ديگر، اما غذای ديگری که اين گونه مورچه در لانه‌های‌شان ذخيره می‌کنند شهدی‌ست که توسط شته‌ها توليد می‌شود. مورچه‌های نجار برای تهيه

مواد غذايی از ساعات شب استفاده می‌کنند بنابراين برخلاف ساير مورچه‌ها زندگی شبانه آن‌ها فعال‌تر از زندگی روزانه است. از جنبه رفتاری مورچه‌های نجار بعنوان حشرات تهاجمی شناخته نمی‌شوند گرچه در شرايط رقابت غذايی با حشرات ديگر می‌توانند رفتار شبه تهاجمی داشته باشند.   

توليد مثل اين گونه از مورچه بصورت آميزش جنسی مورچه ملکه با تعداد زيادی مورچه نر است اما مورچه‌های نر ساعاتی پس از آميزش می‌ميرند. بنابراين مورچه‌های نر هرگز نسل بعدی خود را نمی‌بينند.

نکته قابل توجهی که پژوهشگران در گزارش خود به آن اشاره کرده‌اند اين است که آن‌ها توانسته‌اند پس از استخراج مواد شيميايی حاصل از DNA و تزريق آن‌ها به مورچه‌ها کوچک زمينه رشد جثه آن‌ها را فراهم کنند. گزارش نشان می‌دهد 50 روز پس از تزريق مواد شيميايی موجود در ماده وراثتی مورچه‌های ارشد به مورچه‌های کوچک تغييرات جسمی در مورچه‌های غذاياب ايجاد شده است. چنين تغييراتی ممکن است از نظر وظایف جمعی موقعيت مورچه‌های غذاياب را به مورچه‌های ارشد تغيير دهد. 

مورچه‌های نجار در بعضی کشورهای آسيايی و افريقايی و در ميان بوميان استراليا بعنوان ماده غذايی خورده می‌شوند.