فرزندان آينده مردان چاق دچار بحران سلامت می‌شوند

سال‌هاست گزارش‌های متعدد از اثر سلامت جسمانی مادران بر نوزادان خبر داده‌اند اما اين اولين بار است که پژوهشگران درباره

مطالعه جديدشان گفته‌اند که مردانی که پرخوری می‌کنند بر سلامت جسمی و روانی کودکان آينده‌شان اثر مستقيم خواهند داشت.

مهمترين بخش اين مطالعه درباره علت رفتار پرخاشگرانه کودکان آينده است. پژوهشگران در گزارشی که منتشر کرده‌اند می‌گويند رفتار کودکان پرخاشگر ناشی از اثر هورمون‌ها بر دستگاه عصبی آن‌هاست و سرچشمه چنين رفتاری غذاهای پرکالری‌ست که پدران‌شان قبل از بدنيا آمدن آن‌ها خورده بودند.

مطالعات قبلی نشان داده بود شرايط هورمونی مادران بخصوص در دوران بارداری می‌تواند بطور مستقيم بر سلامت جسمی و روانی جنين اثر داشته باشد، در حالی که به دلیل عدم رابطه خونی جنين و پدر در دوران بارداری شرايط هورمونی پدر نقشی در سلامت جنين ندارد. اما بر اساس مطالعه جديد کودکانی که پدران‌شان ميزان کالری دريافتی خود از غذا را محدود کرده بودند متناسب‌تر غذا می‌خورند، وزن پايين‌تری دارند و هورمون لپتين در خون آن‌ها کمتر است.

لپتين هورمونی‌ست که

توسط سلول‌های چربی توليد می‌شود و از طريق جلوگيری از احساس گرسنگی انرژی مورد استفاده در بدن را تنظيم می‌کند. لپتين بر سلول‌های هيپوتالاموس اثر می‌گذارد و به دليل اين که هيپوتالاموس گرسنگی را تنظيم می‌کند بنابراين کاهش اثر لپتين بر سلول‌های اين بخش از مغز منجر به چاقی می‌شود. گزارش پژوهشگران نشان می‌دهد افزايش کالری در بدن پدران برخلاف انتظار بطور مستقيم بر نسل بعدی آن‌ها اثر می‌گذارد و نه تنها وضعيت جسمانی فرزندان را به حالت نامتعادل درمی‌آورد بلکه از نظر روحی نيز کودکان آينده اين پدران را در مقابل دشواری‌های زندگی نابردبار می‌کند.

آزمایش بر روی موش‌ها نشان داده وقتی موش نر دچار پرخوری می‌شود نوزادان او دچار تنش عصبی و ضعف حافظه می‌شوند و استفاده از روش‌های هورمون درمانی نيز قادر نيست وضعيت مغز و دستگاه اعصاب مرکزی آن‌ها را بهبود دهد.

پژوهشگران استراليايی در گزارش خود می‌گويند آنچه برای آن‌ها جالب توجه بوده اين است که اثر مردان پرخور بر فرزندان‌شان پيش از آن که چنين مردانی ازدواج کرده باشند رقم می‌خورد و در نتيجه آبستن شدن زنان تنها يک مرحله ميانی از فرآيندی‌ست که زندگی مردان را به نسل بعدی خودشان مرتبط می‌کند. آنچه در مرکز ارتباط مردان با فرزندان آينده‌شان قرار دارد کيفيت اسپرم آن‌هاست.

مطالعات متعدد نشان داده‌اند که کيفيت و تعداد اسپرم مردان نسبت معکوسی با کالری غذايی که می‌خورند دارد و در نتيجه نه تنها اسپرم مردان چاق کم است بلکه کيفيت آن‌ها نيز پايین‌تر از اسپرم مردانی‌ست که متناسب غذا می‌خورند و وزن متعادلی دارند. بر اساس مطالعه پژوهشگران دانشگاه هاروارد 42 درصد اسپرم‌های مردان چاق بی کيفيت است. اما اين همه موضوع نيست زيرا مردان چاق ممکن است تا 82 درصد نيز فاقد اسپرم باشند. بنابراين وضعيت اسپرم مردان چاق در ميان دو حالت بی کيفيت يا فاقد مقدار کافی نوسان دارد. در هر دو حالت نيز هورمون‌های جنسی در چنین مردانی کمتر از مردان با هيکل متناسب خواهد بود.

پژوهشگران استراليايی می‌گويند پرخوری مردان اگر با استعمال دخانيات و مصرف بيش از حد نوشيدنی‌های الکلی همراه شود می‌توان مطمئن بود که با توليد اسپرم‌های بی کيفيت فرزندان آينده‌شان را دچار بحران سلامت جسمی و روانی خواهند کرد.