یاس و امید در هم تنیده شده است. اخبار و گزارشهایی که از پاریس میرسد یکی مملو امید است و دیگری آیه یاس پیشاروی مخاطب قرار میدهد. این هفته سرنوشت گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی رقم خواهد خورد. هزاران مذاکرهکننده و تصمیمساز و فعال اقلیمی و محیطزیستی با هدفی مشترک در اجلاسی جهانی گرد هم آمدهاند و قرار است این بار به توافقی واحد برسند.
با این که زمزمههای اولیه حسابی تنور اخبار امیدوار کننده را گرم کرده بود، اینک برخی رسانهها ساز خود را کوک کردهاند که مخالفخوانی کنند. واشنگتنپست نوشته است: بسیاری شک دارند که یک توافق فراگیر حاصل شود. این افراد حتی معتقدند اگر توافقی هم به دست آید، امکان این که پیشرفت معنیداری صورت بگیرد منتفی است. به گزارش واشنگتنپست، احتمال این که موفقیتی بزرگ یا شکستی سهمگین در سالن اجلاس پاریس طنینانداز شود بسیار ضعیف است. در مقابل، شاید اجلاس پاریس راهی باشد برای قدمهای بلندپروازنه بعدی در سطح ملی و بینالمللی تا تولید گازهای گلخانهای کاهش یابد.
به نوشته این روزنامه آمریکایی، مهمترین دلیل شکست پروتکل کیوتو این بود که گردانندگان آن، سیاستهای ملی کشورها را مد نظر قرار نداده بودند. سران کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا و استرالیا فکر نمیکردند جا انداختن این ایده که «یک نسخه، درمان همه دردهاست» برای عموم مردم این سرزمینها دشوار باشد. اشاره نویسنده به کاهش یکسان گازهای گلخانهای توسط کشورهاست.
جسیکا گرین، نویسنده این مقاله معتقد است توافقی که در پاریس حاصل خواهد شد، بر پایه توان ملی کشورها در کاهش گازهای گلخانهای خواهد بود و نه آنچه خواست مشترک و یکسان جامعه بینالمللی است. به عقیده او فشار از بالا به پایینی که در کیوتو دنبال میشد اینک معکوس شده و احتمال دارد موفقیتآمیز هم باشد.
سیبیسی اما گزارشی امیدوارکنندهتر مخابره کرده است. این رسانه از قول کلر مارتین، هواشناس و عضو سابق حزب سبز کانادا نوشته است: «در این اجلاس، فضا به شدت متفاوت و مثبت است.»
او که به عنوان یکی از نمایندگان رسمی دولت کانادا در این اجلاس حضور دارد، گفته است: «همه کسانی که در این کنفرانس حاضرند میدانند برای رسیدن به توافقی جمعی باید تلاش کنند و به نتیجه مثبت برسند. تمام آنچه تا کنون سران کشورها گفتهاند انعکاسی است از این برداشت همگانی.»
به گفته مارتین، کارهای بسیاری پشت صحنه در حال انجام است تا این اطمینان به دست آید که کنفرانس اخیر به نتایج قابل لمسی دست خواهد یافت. در گذشته پس از آن که پیشنویس توافقات نوشته میشد سیاسیون به کنفرانسها میآمدند. امروز جریان برعکس است. روزهای نخست رهبران کشورها سخنرانی کردند، وعده همکاری دادند و اینک در شرف ترک اجلاس هستند. این عضو سابق حزب سبز کانادا میگوید: «گرچه سران کشورها افرادی دلپذیر هستند اما بهتر است هر چه زودتر حرفهایشان را بزنند و کنفرانس را ترک کنند. چون کارهای بسیاری زمین مانده که باید انجام شود.»
او گفت ما در حال نگارش ماده اول توافقنامه در صفحه اول آن هستیم.
امان از نیروگاههای زغالسنگی
نیروگاههای زغال سنگی همه نقشهها برای کاهش گازهای گلخانهای را نقش بر آب میکنند. اگر همه نیروگاههای زعالسنگی که طراحی و مکانیابی شده، ساخته شوند باید بحث تغییرات اقلیمی و کنترل افزایش دما (زیر دو درجه سانتیگراد) را برای همیشه فراموش کرد.
به گزارش کلایمت اکشن ترکر، اگر این نیروگاهها ساخته شوند تا سال ۲۰۳۰ (۱۵ سال دیگر) میزان تولید گازهای دیاکسید کربن ۴۰۰ درصد بیش از آن چیزی خواهد بود که برای کنترل دما (تا دو درجه) لازم است. بر اساس این گزارش، تا ۱۵ سال دیگر اگر هیچ نیروگاه زعالسنگی دیگری ساخته نشود میزان تولید گازهای گلخانهای نیروگاههای موجود ۱۵۰ درصد بیش از آن است که بتوان دما را کنترل کرد که بیشتر از ۲ درجه افزایش نیابد.
این گزارش میافزاید: دو هزار و ۴۴۰ نیروگاه زغال سنگی قرار است تا پایان سال ۲۰۳۰ به مرحله بهرهبرداری برسد.
گروگانگیر از مقابله با توریست میگوید
«امیدوارم که سازمان ملل روشی را برای ارزیابی ردپای کربن در جنگ، مناقشات، امنیت و تروریسم بنیان گذارد.» این جمله معصومه ابتکار رییس سازمان محیطزیست بود که زمانی در گروگانگیری و تسخیر سفارت آمریکا نقشی فعال داشت و همچنان با افتخار از این اقدام تروریستی خود دفاع میکند. به گفته خانم ابتکار، «این مناقشات پایدار و همیشگی شریک جرم گرمایش زمین هستند.»
او در سخنرانی خود به این نکته اشاره داشت که « توافق پاریس باید بصورتی باشد که نسلهای حاضر و آتی به آن افتخار کنند و لازمه این امر عدم نادیده گرفتن کشورها اعم ازآسیبپذیرترین کشورهای کمتر توسعهیافته تا کشورهای ثروتمند پیشرفته درتوافقنامه آتی است.»
به گزارش پایگاه اطلاعرسان محیطزیست، ابتکار گفت: «توافقنامه آتی باید ابزار و شتاب لازم برای سیر به سمت اقتصاد کم کربن و مقاوم دربرابر تغییرات شدید آبوهوایی را برای همگان و به ویژه کشورهای درحال توسعه اثرگذار، برای سرمایهگذاری خارجی به منظور دستیابی به تعدیل و سازگاری در خود جای داده باشد.»
ابتکار در این سخنرانی به ابلاغیه رهبری در ارتباط با سیاستهای کلی محیطزیست اشاره کرده و گفته است: «برای پتانسیل میانگین کاهش انتشار گازهای گلخانه ای سالانه بالغ بریکصد میلیون تن دربازه زمانی ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۰ تلاش خواهیم کرد و درسال افق به بالغ بر دویست میلیون تن خواهیم رسید.» به نظر میرسد اشاره او به برنامههای ملی افق ۱۴۰۰ است.
معلوم نیست چرا در گزارش پایگاه اطلاعرسانی سازمان محیطزیست به سخنان پایانی ابتکار اشاره نشده که بخشی از قرآن را برای حاضران به زبان انگلیسی قرائت کرده است. به گزارش گاردین، تنها معاون زن کابینه در دولت ایران سخنان خود را با چند آیه از قرآن [سوره الرحمن] به پایان برد که به خلقت آسمان و زمین اشاره دارد (و آسمان را برافراشت. و ترازو را گذاشت تا مبادا از اندازه درگذريد. و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد. و زمين را براى مردم نهاد).
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر