ایران سکولار؛ ۱۴۲۹/ ۱۲ سال درگیری "جهادی‌های بیکار شده" با ارتش عربستان

دوشنبه ۱۵ فروردین ۱۴۲۹، ۴ آوریل ۲۰۱۵

از صبح مشغول جمع بندی واکنش های حمله شنبه هستیم. مقام های ارشد ۲۳ کشور دنیا به انفجار دیروز واکنش نشان داده اند. مضمون اغلب پیام ها، محکوم کردن حملات و ابراز اطمینان در مورد توان دولت ایران برای مقابله با تروریسم است. روسای جمهور آمریکا و فرانسه و روسیه، همچنین اعلام آمادگی کرده اند که در زمینه انتقال تجربه در مهار عملیات تروریستی به ایران کمک کنند.

جالب است که پادشاه عربستان هم، نامه مشابهی را به ایران فرستاده. کشورش از ۱۲ سال پیش درگیر مبارزه با عملیات جهادی هایی است که با پایان جنگ های داخلی در جاهای دیگر، به تدریج به عربستان برگشته اند و عملا جز جنگیدن، هیچ کار دیگری بلد نیستند. بیشتر این جهادی ها اتباع خود عربستان سعودی هستند و در گذشته، سال های متمادی با حمایت مالی نهادهای مذهبی همین کشور، مشغول "جهاد" در عراق، سوریه، یمن و لبنان بوده اند. هرچند سرویس امنیتی عربستان در ابتدا برای مقابله با این جهادی‌های کاملا متکی به آمریکا بود، اما با کاهش شدید درآمد نفت و افزایش مشکلات مالی ریاض، به تدریج بیشتر و بیشتر درگیر مبارزه با تروریسم شد و الان، از سرویس های با تجربه در این زمین محسوب می شود.

انفجار تهران، تقریباً از سوی تمام رسانه های اصلی دنیا به طور برجسته پوشش داده شده و خیلی از رسانه ها، آن را نشانه شروع احتمالی مجموعه ای از عملیات مشابه در ایران دانسته اند. این جور برداشت ها، به سرمایه گذاری خارجی در کشور صدمه می زند و باید برای کنترل فضای ایجاد شده کاری کرد.

جمع بندی واکنش ها، تا دیروقت طول می کشد. جمع بندی نهایی را با تحلیلی که خودم می نویسم، برای رئیس جمهور می فرستم و از دفتر بیرون می زنم.

شب که به خانه می رسم، سامان تنهاست و می گوید مادرش هنوز از سر کار برنگشته. می گوید که سارا بهش خبر داده امشب تا دیر وقت نمی آید چون درگیر ساختن مستندی در مورد میزان آمادگی واحدهای پلیس است. خدا به خیر کند. سارا اهل رودربایستی و ملاحظه نیست می ترسم حیثیت برای دولت نگذارد!

از وقتی کارش را برای شبکه تلویزیونی جدید البرز شروع کرده، عملاً ساعت کار مشخصی ندارد. البرز، موفق‌ترین تلویزیون خصوصی موجود ایران است و در همین ۵-۶ ماهی که فعالیت می کند مخاطبان زیادی به دست آورده. با وجود این، برای صرفه جویی، پرسنل نسبتاً کمی دارد و نتیجه این می شود که نیروهای موجودشان، بیشتر از حد معمول کار می کنند.

سامان برای شام غذایی درست کرده که می گوید چینی است. سر شام ساکت است و بی دل و دماغ به نظر می رسد. بدون مقدمه می گوید: "آن روز که رفته بودیم رستوران، اون آقاهه داشت مشروب می خورد رو یادته؟" نهار اولین جمعه سال را می گوید. می گویم: "خوب؟" می گوید: "اگر تروریست ها دارند جاهایی که مردم مشروب می خوردند بمب می گذارند، خوب ممکن بود آن روز رستوران ما را هم منفجر کنند."

برایش تعریف می کنم که انفجار دو شب پیش، به معنی ناامن بودن رستوران ها نیست و اطمینان می دهم که پلیس تروریست‌ها را دستگیر می کند تا دیگر کسی بمب گذاری نکند.

به نظر نمی رسد خیلی تحت تأثیر حرف های من قرار گرفته باشد.

یکشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۲۹ / ۳ آوریل ۲۰۵۰

امروز صبح، دومین جلسه هیات دولت در سال جدید برگزار می شود. با توجه به ماجرای دیشب، حفاظت های امنیتی در اطراف ساختمان ریاست جمهوری از همیشه بیشتر است.

تعدادی از وزیرها و شخص رئیس جمهور، به وضوح به خاطر انفجار دیشب به هم ریخته اند. در آغاز جلسه، وزرای بهداشت، اطلاعات و کشور در مورد ماجرای دیشب جداگانه گزارش می دهند که عملا چیز جدیدی نسبت به مطالب امروز صبح رسانه ها نیست. خانم اعتمادی وزیر بهداشت می گوید که تعداد کشته ها تا صبح به ۱۸ نفر رسیده و سرجمع ۸۲ نفر هم زخمی داشته ایم که حدود دو-سومشان سرپایی معالجه شده اند و بقیه بستری هستند.

بعد از او، آقای صبوحی وزیر اطلاعات می گوید جمعی با امضای "فداییان اسلام" مسئولیت این انفجار را به عهده گرفته که کاملاً ناشناخته است و در واقع، با انفجار شنبه اعلام موجودیت کرده است. وزیر اطلاعات خبر می دهد این وزارتخانه قصد دارد امروز رسما از دادگستری درخواست کند که تماس‌های اینترنتی بیش از ۳۰۰ نفر از چهره های تندروی حامی رژیم سابق را کنترل کند تا بلکه سرنخی در مورد ماهیت "فداییان اسلام" به دست بیاورد. مشخص نیست در صورتی که چنین گروهی وجود خارجی داشته باشد، احیانا با مسئولان نظامی - امنیتی سابق ارتباط دارد یا نه.

آقای معصومی وزیر کشور تأکید دارد که یک دغدغه مهم پلیس در شرایط موجود، وضعیت اماکنی است که با نوشابه الکلی از مشتریان خود پذیرایی می کنند. می گوید ظاهرا الگوی ثابتی که در حملات انجام شده به توریست‌ها در اصفهان و بمب گذاری دیشب وجود داشته، حساسیت عجیب مهاجمان به مساله مصرف علنی مشروب بوده است. وزیر بر همین مبنا، نگران تکرار حملات تروریستی علیه اماکنی است که نوشابه الکلی عرضه می کنند. رئیس جمهور از بقیه حاضران در جلسه هم می خواهد که در مورد همین دغدغه مشخص اظهار عقیده کنند.

وزیر کشاورزی آقای بحرینی می گوید: "بنده از بحث های امنیتی سر در نمی آورم، ولی نمی دانم چقدر درست بود که دولت ما به فاصله کمی از تغییر رژیم، مشروب فروشی ها را بازکرد. می بینید که هر روز سر این مساله یک مکافات امنیتی جدید داریم." خانم حافظی معاون اول اعتراض می کند: "ممکن است عده ای با روسری سرنکردن زن ها هم مشکل داشته باشند. این وظیفه پلیس است که امنیت را تامین کند." وزیر کشور زیر لب زمزمه می کند: "نمی توانیم که در هر جایی که مشروب می فروشند نگهبان مسلح بگذاریم."

صدای خانم حافظی بلند می شود: "عجب! فرمودید نمی توانیم که هر جا مشروب می فروشند نگهبان مسلح بگذاریم؟ چطور است به جای برخورد با تروریست ها، مثل سابق مشروب را ممنوع کنیم؟" وزیر کشور می گوید: "حرف دهان من نگذارید. من فقط دارم می گویم انتظاراتمان از توان پلیس، آن هم پلیسی که اکثر نیروهایش زمان رژیم سابق استخدام شده اند، منطقی باشد."

من وقت صحبت می خواهم و می گویم تعداد اماکنی که نوشابه الکلی عرضه می کنند محدود است و احتمالا با حمله دیشب، تعدادشان کمتر می شود. نتیجه می گیرم که پلیس، با تعداد کمی از اماکن عمومی مواجه خواهد بود که مشروب می فروشند و این توان را دارد که از این تعداد به طور نامحسوس حفاظت کند.

رئیس جمهور که تاکنون ساکت بود، می گوید: "همکاران توجه داشته باشند که موضوع، به مصلحت بودن یا نبودن رفع محدودیت عرضه نوشابه الکلی نیست. دولت ما، به عنوان یک دولت سکولار هیچ توجیهی برای استفاده از زور برای ممنوع کردن عرضه الکل ندارد. در مقابل، وقتی به هر علتی عملیات تروریستی انجام شود، چاره ای جز مقابله با تروریست ها و محافظت از جاهایی که در معرض خطر هستند نداریم."

رئیس جمهور در عین حال تاکید می کند که آنچه شب گذشته رخ داده، مهم تر از حمله به مکان یا فعالیتی مشخص است: "اتفاق بزرگی که افتاده این است که برای اولین بار بعد از روی کار آمدن حکومت جدید در ایران، در این کشور یک بمب گذاری تروریستی در یک مکان عمومی انجام شده." آقای امینی ادامه می دهد: "ما تاکنون، مواردی پراکنده از سوء قصد را داشته ایم که برای یک کشور که در آن حکومت تغییر کرده عجیب نیست. اما بمب گذاری تروریستی، از همان نوع که در دهه های گذشته در بعضی کشورهای منطقه داشته ایم، در کشور ما اتفاق کمابیش جدیدی است. حتی در زمان جمهوری اسلامی هم، به ندرت چنین وقایعی مشاهده شده بود."

اشاره رئیس جمهور به تجربه کشورهای منطقه، بعضی از افراد حاضر در جلسه را نگران‌تر می کند. بعد از پایان جلسه، وزیر کشور به من می گوید: "من دارم فکر می کنم وقتی ۱۲-۱۰ سال پیش اولین بمب گذاری تروریستی در عربستان انجام شد، چه کسی فکر می کرد این کشور به وضعیت فعلی برسد؟"

می گویم: "اگر منظورتان مقایسه با کشور خودمان است، مطمئن باشید ایران هیچ وقت به چنین سرنوشتی دچار نمی‌شود."

برای مطالعه فصل های اول و دوم کتاب "ایران سکولار؛ سال ۱۴۲۹" اینجا را کلیک کنید.