نگاهی به مسابقات جهانی کشتی لاس وگاس امریکا ۲۰۱۵
الهه ایمانیان
هر ازچندگاهی یک رویداد جهانی ورزشی توجه همگان را به خود جلب میکند، رسانهها فعال میشوند و عکس ها و فیلمها است که دست به دست میچرخند و بحث داغ جمعهای خانوادگی و دورهم نشینیها، تحلیلهای ورزشی میشوند. این بار بحث شیرینِ کشتی است.
کشتی ورزشی باستانی با تاریخچهای طولانی در ایران است که هواداران زیادی دارد. داستان پهلوانان کشتیگیر از کودکی در گوش های ما زمزمه میشود و از مرامِ پهلوانان ایرانی پر از افتخار می شویم. جهان پهلوان تختی را هنوز هم همه دوست دارند. یک ایران است و پهلوانان کشتی آن؛ ورزشی جذاب که برخلاف بسیاری از ورزشهای دیگر، ایران در آن موفق است و مدالهای طلای جهانی کشتیگیران ما بر جریده دل و حافظه و غرور ملی ما ثبت است.
اما سهم ما زنان از این همه هیاهوی جهانی و پهلوانی و غرور و افتخار چیست؟ زنان ایرانی، زنان موفق و سختکوشی هستند که هرگاه در هر عرصه ملی کمی راه برای آن ها باز گذاشته شده، با تمام موانع و مشکلات جنگیدهاند. اما چه قدر حیف است که در زمینه کشتی، این ورزش ملی بیرون از گود بنشینند و فقط دل شان را سرشار از افتخار آفرینی مردان کنند.
چند روز پیش در لاس وگاس امریکا مسابقات کشتی آغاز شد. همه کشتیگیران زن و مرد از اقصا نقاط جهان آمدهاند. سالن مسابقات شلوغ است و پرهیاهو. کشتیگیران در وزنهای مختلف روی تشک میروند. تماشاچیان ایرانی هم از ایالتهای مختلف امریکا و کانادا آمدهاند. هرکس چند روزی را به سختی مرخصی گرفتهاست. یک نفر میگوید عشق به کشتی در خونِ همه ایرانیان است. یک نفر دیگرمیگوید مرخصی هایم را برای دیدن کشتیها استفاده کردهام. همه با شوق وشور آمدهاند. من اما به عنوان زن، اولین بار است که این لذت را تجربه می کنم.
کشتیگیران که روی تشک می روند، سالن را فریادهای تایید و تشویق پر میکند. نوبت به کشتیگیران زن میرسد. روی تشک میآیند. اغلب تیمهایی که کشتیگیر مرد داشتهاند حالا زنان شان هم به روی تشک میروند. این جا است که دیگر از آن غرور ملی خبری نیست؛ ایران نماینده زن ندارد. کشتیگیران مرد ایرانی همیشه حریفی جدی محسوب شدهاند اما یک بار دیگر زنان ایرانی گمنام ماندهاند. یک بار دیگر ما زنانِ ایرانی سهمی از هیاهوها، رقابتها و نامها نداریم.
«اليف ژاله يشيليرماك»، کشتی گیر زن اهل ترکیه در وزن ۵۸ کیلوگرم مقام سوم مسابقات کشتی آزاد زنان در لاس وگاس را از آنِ خود کرد. ترکیه کشوری در همسایگی ایران، از کشورهایی است که شباهتهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زیادی را در طول تاریخ با ایران داشتهاست. هر دو کشور دارای تمدن های باستانی قبل از اسلام هستند واز امپراتوریهای بزرگ بوده اند. هر دو خطه تعداد زیادی جمعيتِ تحصيل كرده دارند. هيچ يك از اين دو كشور جزو کشورهای عرب زبان نيستند ولي با اين وجود، اكثر جمعيت آن ها مسلمان است. در اوايل قرن بيستم، در هر دو كشور ايران و تركيه كودتای نظامی توسط رضا شاه و آتاتورك انجام شد. آتاتورک تأثير عميقي بر شاه ايران گذاشت و تركيه تنها كشور خارجي بود كه رضا شاه در طول سلطنت خود از آن ديدن كرد.
علاوه بر این، اندیشمندان متعددی از جمله «براندون» و «آلاگز» ترکیهای به شباهتهای فرهنگی ایران و ترکیه تاکید کردهاند. این جا است که با وجود این شباهتهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بین دو کشور ایران و ترکیه، حضور پررنگ کشتیگیرانِ زنِ اهل ترکیه جای خالی زنانِ ایرانی را بیش تر در این مسابقات به چشم میآورد.
چند نفر از ما میدانیم که زنان ایرانی از کدام ورزش ها محروم هستند؟ کدام ورزشها میتوانستند عرصه افتخار آفرینی زنِ ایرانی باشند اما هرگز به آن ها میدانی داده نشد؟ چند نفر از ما دردِ محرومیت زنان از بسیاری از ورزشها را جدی میگیریم؟
کشتی گیران زن از کشورهای مختلف در مسابقات جهانی لاس وگاس ۲۰۱۵ شرکت کردند اما نامِ زنِ ایرانی در این مسابقات شنیده نشد. سوال این جا است که اگر کشتی ورزش افتخارآفرین و باستانی ایرانیان است، سهم زنان ایرانی در این ورزش چیست؟ شاید بهتر است بگوییم کشتی که تا سال ها ورزش باستانی نیمی از ایرانیان بوده است و زنان سهم کم تری در آن داشتهاند، کِی قرار است دریچههای جدیدش را به روی زنان هم باز کند.
چندین ماه پیش برای اولین بار در ایران کشتی زنان در چهارچوب فدراسیون کشتی شروع به فعالیت کرد و بالاخره تابوی کشتی زنان در ایرن شکسته شد. طبق گفته «بدرالملوک کهرنگی»، مسوول کشتی «آلیش» زنان فدراسیون کشتی، «فعالیت زنان دررشته کشتی آلیش (با کمربند) از سال 80 آغاز شده و اساسا این رشته به دلیل سنتی بودن، فعالیتش را زیر نظر فدراسیون کشتی روستایی و عشایری آغاز کرده است».
کهرنگی می گوید: «پس از قرارگرفتن رشته آلیش درزیرمجموعه فدراسیون انجمن های ورزشی وسپس ورزش های رزمی، عاقبت این رشته از حدود هشت ماه قبل براساس خواست کمیته بین المللی المپیک، جزو رشته های کشتی محسوب شده و قرارشد در همه دنیا توسط فدراسیون های کشتی کشورها برنامه ریزی و هدایت شود.»
ما در حافظه تاریخی خود پیروزیهای لذت بخشی را به یادمی آوریم که دسته جمعی برای شادی و پایکوبی به خیابانها آمدیم اما این شادیآوران ورزشی در بیش تر موارد مردان ایرانی بودهاند. اگر زمینه حضور زنان را در ورزشهای بیش تری فراهم و موانع پیش پای آن ها را حذف کنیم، قطعا شاهد این افتخارآفرینیها از جانب زنان ایرانی هم خواهیم بود. روزی را تصور کنید که زنان ایرانی فقط بیرون از گود به تشویق و حظ افتخار آفرینی مردان محدود نشوند بلکه میدان برای درخشش آن ها هم فراهم شده باشد؛ روزی که وقتی اسم ورزش و کشتی میآید، فقط مردان در ذهن ما مجسم نشوند؛ روزی که مردان یکهتاز عرصه کشتی نباشند و زنان ایرانی هم نمایندگانی در مسابقات جهانی داشته باشند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر