سوده راد
وقتی به جنس یک انسان فکر میکنید، به چه چیز آن می اندیشید؟ ما معمولاً عادت کردهایم به سادگی آلتهای جنسی را به دو دسته زنانه و مردانه تقسیم کنیم و برای تشخیص جنس افراد هم به شکل ظاهری آلت جنسی آن ها توجه کنیم.
این جمله معروف و بنیادین «سیمون دوبووار» که میگوید زن، زن به دنیا نمیآید بلکه زن میشود، ادله اصلی فمینستها و برابریخواهان حقوق جنسیتی - والبته جنسی - در سراسر دنیا است. شاید بتوانیم این جمله را این گونه طور تشریح کنیم که جنسیت کسی که با آلت جنسی زنانه، یعنی «واژن» به دنیا میآید، توسط خانواده و جامعه از پیش تعیین شده و او نه تنها ناچار است عضو قشر اجتماعی «فرودست» زنان شود، که از حق و حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پایینتری برخوردار خواهد شد. بنابراین، باید پی ایفای نقشهای عاشقی و همسری برای یک مرد، یعنی کسی که با آلت جنسی مردانه به دنیا آمده و محکوم به پذیرش جنسیت مردانه است، باشد. این انسان باید مادر شود چون واژن دارد و رحم و دستگاه تولیدمثلی که نباید بیاستفاده بماند.
اما این مطلب درباره نقشهای جنسیتی نیست، این جا میخواهیم نگاهی گذرا به تلاش افرادی که «اینترسکس»(Intersex) هستند و میخواهند همان طور که هستند بمانند، صحبت کنیم.
اینترسکس در فارسی به «دوجنسی»، «بینجنسی» یا «میانجنسی» ترجمه شده است. دوجنسیها کسانی هستند که در تعریف رایج «زن» و یا «مرد» نمیگنجند و بدنشان احتمالاً در بدو تولد و یا در طول دوران بلوغ، خصوصیات فیزیکی بین دو جنس زن و مرد را بروز میدهد؛ برای مثال، فردی را میبینیم که در ظاهر زن است اما علاوه بر واژن و تخمدان، بیضه آشکار یا پنهان هم دارد ویا «کلیتوریس» او از نظر اندازه و شکل ظاهری بیشتر شبیه یک آلت جنسی مردانه است؛ یا فرد دیگری که بر اساس معیارهای پزشکی رایج، از نظر کروموزومها یا هورمونهای طبیعی، نه زن است و نه مرد، یا هم زن است و هم مرد.
طبق آمارهای موجود، از هر 2هزار نوزادی که در امریکا به دنیا میآیند، یک نفر بینجنسی است. بسیاری از پزشکان معتقدند که این نرخ میتواند تا یک نوزاد در هر ۱۰۰ نوزاد تازه متولد شده، بنا بر معیارها و خطکشیهای مرسوم مرزبندی بین دوگانه جنس زن و مرد، بالا رود.
از آن مهمتر آنکه این افراد در تمام طول تاریخ وجود داشته اند. بسیاری از ما با کلمه «هرمافرودیت» آشنا هستیم و خوب است بدانیم هرمافرودیت تنها یک اسطوره خیالی نیست. توجه داشته باشیم که میانجنسی بودن در مورد خصوصیات بدن انسانها است و نه در مورد گرایش جنسی آن ها.
در دنیای استاندارد سازی شده امروز، میانجنسی بودن یک «اختلال دستگاه جنسی» تلقی میشود و بسیاری از این افراد در بدو تولد یا در طول دوران نوجوانی زیر تیغ جراحی میروند و هورموندرمانی برای تطبیق با یک جنس زن یا مرد، تبدیل به امری روزمره برای آن ها میشود.
اما حالا گروههای کنشگری از میانجنسیها در امریکا و سایر نقاط جهان از جراحان و خانوادهها میخواهند بدن آن ها را در هراس از آیندهای که نامعلوم است، تغییر ندهند و برای کودکان و نوجوانانی که به واسطه خردسالی قدرت تصمیمگیری در چنین اموری را ندارند، خودسرانه تصمیم نگیرند.
«آذین قریشی»، خبرنگار «بازفید» در گزارشی که چند روز پیش در این سایت منتشر کرده است، به پاسخ به این پرسش میپردازد که آیا پزشکان باید نوزادان میانجنسی را عمل کنند؟ او در این گزارش به سرگذشت یک پسر میانجنسی به نام «ام.سی» (M.C) میپردازد که وقتی به دنیا آمده، هم آلت جنسی مردانه داشته و هم شکافی که می توانسته دهانه واژن او باشد.
ام.سی در ۲۰ ماهگی مورد عمل جراحی قرار میگیرد و پزشکان تمام اندام مردانه او را برمیدارند تا او یک دختربچه تمام عیار و بی عیب و ایراد شود!
اما امسی از دو سالگی، یعنی زمانی که کودک با مفاهیم جنس و جنسیت آشنا میشود، رفتارهای پسرانه از خود بروز میدهد تا این که در هفت سالگی تصمیم میگیرد برای همیشه و همهجا پسر باشد.
امسی البته این شانس بزرگ را داشته که در خانوادهای به فرزندخواندگی گرفته شود که درگیر کلیشههای جنسیتی نبوده و نیستند و او را هرگز به دلیل رفتارهای جنسیتی پسرانه - وقتی او را دختر میدانستهاند - مواخذه نکرده و تحت فشار قرار ندادهاند.
امسی این روزها 10 ساله است و در مدرسه همه او را به نام جدیدی که خودش انتخاب کرده، صدا میزنند و میشناسند. او خودش در مورد این تصمیم با همکلاسیهایش صحبت کرده و آن ها هم خیلی راحتتر از بزرگ ترها این انتخاب و واقعیت زندگی امسی را پذیرفته و به رسمیت شناخته اند.
با این حال، والدین او به خوبی میدانند که نوجوانی و بلوغ میتواند آرامش این روزهای پسربچه را به هم بریزد. هیچکس نمیداند با انقلاب هورمونی بلوغ، آیا قرار است پستانهای امسی رشد کند یا بدن او سیکلهای قاعدگی ماهانه خواهد داشت؟ و اگر بله، امسی چه طور با این تغییر جدی در زندگی عادی خود به عنوان یک پسربچه روبه رو خواهد شد؟
والدین امسی علیه دستگاه بهداشت و سلامتی که فرزندشان را در نوزادی مورد عمل جراحی بیدلیل و بازگشتناپذیری قرار دادهاند که لزوماً انتخاب فرزندشان نبوده، شکایتی تنظیم کردهاند که هنوز به محکومیت عملهای جراحی آلتهای جنسی میانجنسیها در نوزادی و کودکی نیانجامیده است. بسیاری در شبکههای اجتماعی مجازی با هشتگ #Justice4MC از خواست خانواده این پسربچه حمایت کرده اند.
در همین حال، کنشگران حقوق میانجنسیها، چه آن ها که مورد عمل جراحی قرار گرفتهاند و چه آن ها که از شکل، فیزیولوژیکی و بیولوژیکی بدن خود همان طور که به دنیا آمدهاند راضی هستند، در تلاشند تا به عموم مردم، پزشکان و دستگاههای قضایی بقبولانند که این عمل های جراحی، نقض حقوق انسانی آن ها به شمار می روند؛ جراحی هایی که بنا بر تصمیم خانوادهها و یا جراحان و پزشکان در دوران کودکی و ناتوانی میانجنسیها انجام شده و می شود وهیچ دلیل منطقی هم ندارد.
آن ها می گویند بسیاری از پزشکان علاوه بر اینکه پرونده پزشکی افراد بینجنسی را محرمانه تلقی کرده و آن را از خود این اشخاص هم پنهان میکنند، سرطانزا بودن بیضههای پنهان یا آشکار، ظاهر زیباتر یا بهانههایی دیگر را دلیل این اعمال جراحی غیرمنطقی میآوردند و این در حالی است که هیچ کس از آینده خبر ندارد!
این کنش گران معتقدند فشاری که خانواده و جامعه بر آن ها وارد می کنند تا از این ویژگی خود به کسی چیزی نگویند، موجب میشود بینجنسیها همدیگر را سختتر و دیرتر بیابند و نتوانند خود را برای خواست حقوق اولیه خویش سازماندهی کنند.
آن ها پیامهایی برای بینجنسیهایی که در سراسر دنیا زندگی میکنند، دارند: «بدانید شما هرطور که هستید زیبایید، دلیلی ندارد بدنتان را "اصلاح" کنید. ممکن است افکار ناامیدکنندهای سراغتان بیاید اما بدانید که تنها نیستید.»
لازم است یادآوری کنیم استفاده از کلمه هرمافرودیت به نظر بسیاری، واژهای توهینآمیز تلقی میشود. ما در این جا تنها برای ارایه تصویری آشنا از آن استفاده کردیم.
.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر