تجربه داشتن حیوان خانگی در ایران

بزرگمهر رسولی، لواسان

شهروند خبرنگار

چهار سال پیش بود که تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح ممنوعيت گرداندن و نگهداري حيوانات مضر و نجس‌العين را در مجلس اعلام وصول کردند. طراحان اين طرح در مقدمه توجيهي نوشته بودند تهيه اين طرح اقدامي براي مقابله با روند فزاينده سگ گرداني در معابر و نگهداري آن در آپارتمان‌ها در شهرهاي بزرگ بويژه تهران است و برای این کار مجازات هایی مانند جریمه نقدی نیز در نظر گرفته بودند. آن روزها من و خیلی از کسانی که در خانه سگ نگهداری میکنیم از احتمال تصویب این طرح به عنوان قانون ترسیده بودیم، به خصوص اینکه یکی از بندهای ذکر شده در این طرح گرفتن حیوان از صاحبش بود.

در همان روزها این مساله به یکی از بحثهای داغ رسانه ها و اینستاگرام و فیسبوک تبدیل شده بود. برخی از دوستان من که واقعا به حیوان خانگیشان دل بستگی داشته و به آنها عادت کرده اند نگران بودند که با این وضع چه می شود.

البته اولین بار نبود که سختگیریهایی در این رابطه اعمال میشد. قبل از آن هم بارها پیش آمده بود که پلیس با کسانی که سگشان را بیرون برده بودند حالا یا به پارک یا مرکز خرید یا برای گشتن در خیابان آن را در ماشینشان گذاشته بودند برخورد میکرد و حیوان را از آنها می گرفت. اما همه اینها دوره ای محدود و کوتاه بود.

به نظر من تعداد کسانی که در تهران و بقیه شهرهای بزرگ سگ و یا دیگر حیوانات خانگی را دارند آنقدر زیاد شده است که نمی شود با همه آنها برخورد کرد یا حیواناتشان را گرفت. خوشبختانه آن قانون هم با وجود اینکه خیلی درباره اش سر و صدا شد جدی گرفته نشد و به جایی نرسید.

این روزها خیلی ها را می شود در خیابان و جاهای دیگر مثل پارکهای محلی و ...  دید که با سگشان بیرون آمده اند. البته در خیلی از پارکهای بزرگ و اصلی شهر تابلوهایی گذاشته اند که روی آن نوشته شده ورود سگ ممنوع است.

من فکر می کنم این کار اصلا عادلانه نیست و بردن سگ ها به پارک ها به هیچ کسی ضرری نمی رساند و پارک یکی از جاهایی است که وقتی این حیوانات را می بریم بسیار از آن لذت می برند و جست و خیز می کنند و خوشحال می شوند.

اما جالب است بدانید که همه کسانی که در خانه هایشان علاقه به نگهداری حیوان خانگی دارند کارشان فقط به محدود به داشتن سگ نیست. خیلی ها هستند که به حیواناتی دیگر علاقمند هستند. من کسانی را می شناسم که در خانه خودشان سنجاب، انواع پرنده، مار، آفتاب پرست، گربه، خرگوش، همستر و حتی بعضی حیوانات وحشی و درنده را نگهداری می کنند.

برخی از این افراد واقعا به حیوان خانگیشان علاقه دارند و به آنها وابسته شده اند ولی برخی هم هستند که فقط از روی چشم و هم چشمی و رقابت های شخصی و کل کل و زدن پوز دوستان هر چند وقت یکبار یک حیوان جدید را خریده و نگهداری می کنند و در میهمانی های دوستانه آن را رو می کنند.

خوشبختانه در سالهای اخیر در قسمتهای مختلف شهر تهران فروشگاه هایی باز شده که هم انواع حیوانات را می فروشند و هم غذاها و بقیه لوازم مورد نیاز برای نگهداری از انها را. این کار باعث شده نگهداری از حیوانات در ایران مقداری بهتر و منظقی تر شود.

قبلا برخی ها حیواناتی را برای نگهداری در خانه می خریدند اما درباره نحوه نگه داشتن و نوع غذا و بقیه نیازهای جسمی و بهداشتی این حیوانات هیچ چیزی نمی دانستند و به همین دلیل بعد از مدتی آن حیوان یا مریض می شد و یا دچار مشکلاتی می شد که ممکن بود از بین برود یا برای صاحبش ایجاد مشکل کند.

اما در این فروشگاه ها که به قول رفقا نامشان پت شاپ است بچه ها هم می توانند غذاها و وسایل استاندارد  را تهیه کنند و هم آموزشهای لازم را ببینند و با مشورت با بقیه نکات جدید را یاد بگیرند.

راستی یک مورد دیگر هم که یادم امد و شاید گفتنش خوب باشد نقش اینستاگرام درباره همین چیزهاست. خیلی از کسانی که حیوانات خانگی دارند از طریق همین اینستاگرام با هم اشنا می شوند تبادل نظر می کنند و نکات جدید یاد می گیرند و خلاصه به همدیگر کمک می کنند. حتی بعضی ها از همین طریق برای حیوان خانگیشان جفت یابی می کنند.

خلاصه این بود تجربه من از داشتن حیوانات خانگی توسط خودم و بقیه دوستانم که گفتم شاید بد نباشد آن را با شما هم در میان بگذارم.