گل و بهار و گرما در تورنتو

هوا که کمی گرم می‌شود در پار‌ک‌های این سرزمینِ سرد جای سوزن انداختن نیست. مردمی که سرما و زمستانِ‌ طولانی را در کانادا پشت سر گذاشته‌اند برای حس کردن لَختی آفتاب روی پوست خود فرصت را غنیمت می‌شمرند.

بهار که از راه می‌رسد در روزنامه‌ها و مجله‌ها، وب‌سایت‌ها و بروشورها در این سرزمین سرمازده صحبت از شکوفه‌های گیلاس است. های پارک (High Park) در تورنتو نامش با شکوفه‌های گیلاس عجین شده است. ۵۵ سال پیش در این پارک ۱۶۱ هکتاری، چندین پایه درخت گیلاس در امتداد پیاده‌رو کاشته شد. از آن زمان تا کنون این درختان در هر بهار، خیل پرشمار بازدیدکنندگان را به سمت خود می‌خوانند. همه سوژه‌های عکاسی در این پارک جمع است. پیرامون این درختان سرها همه به سمت آسمان است با دوربین‌های بزرگ کوچک، تب‌لت‌ها و گوشی‌های هوشمند. هر کسی در هر گوشه‌ای مشغول عکاسی است. آفتاب و شکوفه، لبخند بر لبان ساکنان این سرزمین سرد می‌نشاند. کسانی بر چمن لمیده‌اند و عده‌ای با کودکان خود مشغول بازی‌اند. 

هر گوشه‌ای چند نفری حضور دارند، اما این حضور پر تعداد بازدیدکنندگان، چندان باعث اضطراب و فرار جانوران پارک نمی‌شود. شماری از آنها را که به حضور انسان خو گرفته‌اند می‌توان به راحتی دید و به آنها نزدیک شد. از توکای بال‌سرخی که در پی غذاست تا چیپ‌مانک (Chipmunk) که پشت تنه درخت سنگر گرفته، از مرغ دریایی پا سیاه (Black-legged kittiwake) در آسمان آبی تا سنجاب خاکستریِ چسبیده به درخت، از کاردینال سراپا سرخ پوش تا قوی گنگ ِشناگر، انگار گزندی جدی از آدمیان نصیب‌شان نشده که چنان راحت می‌آیند و می‌روند. حتی مزاحمت کودکیِ پر جنب‌وجوش هم نمی‌تواند غاز کانادایی را فراری دهد.
جانوران ِ های‌پارک هم گویا از آمدن بهار و آفتاب و گرما و گل‌ها و شکوفه‌ها چندان غرق در شادی هستند که حضور آدمیان هم نتوانسته عیش‌شان را منغص کند. 

**دیدگاه نویسنده الزاما بیانگر نظر ایران وایر نیست. ایران وایر در بخش وبلاگ‌ها، از انتشار همه دیدگاه‌ها استقبال می کند.